Με μια εντελώς ανερμάτιστη και κατάφορα αντιδημοκρατική ανακοίνωση η δημαρχία Μπακογιάννη προωθεί συγκεκριμένες στοχεύσεις για τις συνεδριάσεις του ΔΣ. Συγκεκριμένα, όπως αναφέρει στο κείμενο διευκρινήσεων, η πρώτη έκτακτη συνεδρίαση θα πραγματοποιηθεί δια ζώσης μόνο για πλήρως εμβολιασμένους και νοσήσαντες COVID-19 το τελευταίο εξάμηνο, με παρουσία των ανεμβολίαστων μελών μόνο μέσω τηλεδιάσκεψης.
Μόνο σε περιπτώσεις που χρειάζεται μυστική ψηφοφορία, θα επιτραπεί είσοδος για όλους, ανά ομάδες των 7, συμπεριλαμβανομένων των ανεμβολίαστων και εφόσον προσκομίσουν αρνητικό μοριακό ή rapid test.
Η δημοτική αρχή επιβάλλει με την απόφασή της αυτή -σε συνέχεια της της ΚΥΑ- διαχωρισμό σε εμβολιασμένους και ανεμβολίαστους. Aπαγορεύει τη δια ζώσης συμμετοχή στους ανεμβολίαστους, ενώ τους την επιτρέπει αμέσως μετά με rapid test, σε μια αίθουσα πολλών τετραγωνικών και άνω των 300 θέσεων, την ίδια στιγμή που τα σχολεία ανοίγουν με 25 μαθητές σε αίθουσες των 35 τετραγωνικών, τα γυμναστήρια με άλλα πρωτόκολλα, για να μη μιλήσουμε για το στοίβαγμα δεκάδων ανθρώπων σε ένα λεωφορείο ή τα πρωτόκολλα λάστιχο όταν πρόκειται για την τουριστική σεζόν.
Σε σχετική ανακοίνωσή της, η δημοτική παράταξη Αντικαπιταλιστική Ανατροπή στην Αθήνα τονίζει ότι «κυβέρνηση και δημοτική αρχή στοχεύουν: στον κοινωνικό αυτοματισμό, στην απαλλαγή της κυβέρνησης από τις εγκληματικές ευθύνες που έχει για την εγκατάλειψη του δημόσιου συστήματος υγείας και στη μετάθεση της ευθύνης στο λαό (τώρα στους ανεμβολίαστους) ως υπεύθυνους για την πανδημία και την εξέλιξη της, στην επίδειξη αυταρχισμού και στιγματισμού μέρους των εργαζομένων, στις διαρκείς απαγορεύσεις για τον λαό και τη νεολαία, στην επιβολή άλλης ατζέντας ώστε να φύγει η συζήτηση και η δράση από τα μεγάλα λαϊκά προβλήματα που επιδεινώθηκαν από την πανδημία και την αστική, ιδιωτικοοικονομική διαχείριση της».
Σύμφωνα με την Αντικαπιταλιστική Ανατροπή στην Αθήνα, «στόχος κυβέρνησης και δημαρχίας είναι επίσης, να νομιμοποιηθεί και να κατισχύσει ένα μεικτό σύστημα συνεδριάσεων δια ζώσης και με τηλεδιάσκεψη όπως ακριβώς προωθεί και ο νόμος Χατζηδάκη για τις συλλογικές και εκλογικές διαδικασίες των εργατικών συνδικάτων και ταυτόχρονα να προχωρήσουν σε περαιτέρω περιορισμό των όποιων ψηγμάτων δημοκρατικής λειτουργίας είχαν απομείνει, επιχειρώντας τον αποκλεισμό της συμμετοχής κατοίκων, συλλογικοτήτων της πόλης, φορέων και την αποφυγή της μαζικής παρουσίας των κινημάτων με χρήση κυρίως κατασταλτικών μέτρων».
