Δεν επέμειναν τυχαία τόσοι προσκείμενοι στον μητσοτακισμό δημοσιογράφοι και δημοσιολογούντες ότι οι παρακολουθήσεις δεν ενδιαφέρουν τον πολύ κόσμο. Πρώτα πρώτα γιατί η υποτίμηση του θέματος και η υποβάθμιση της σημασίας του είναι ένας αποδοτικός τρόπος για να το θάψεις χωρίς πολλή συζήτηση και με τις λιγότερες δυνατές συνέπειες. Και έπειτα γιατί αυτοί που τους κατηύθυναν γνώριζαν από πρώτο χέρι πόσο σημαντικό είναι για το καθεστώς Μητσοτάκη να μην ανοίξει αυτή η δυσώδης υπόθεση.
Και γι’ αυτό όταν οι αιτιάσεις των στημένων γραφίδων έπεσαν στο κενό και ψηφίδα ψηφίδα άρχισε να συμπληρώνεται το παζλ των παρακρατικών δραστηριοτήτων άρχισαν τα όργανα για τον συνηθισμένο να πολιτεύεται σε κλοιό προστασίας Κυριάκο Μητσοτάκη. Η πολιτική που άρχιζε με το «ο πρωθυπουργός δεν γνώριζε» και τελείωνε στο «τα πάντα έγιναν νόμιμα» δεν έκρυβε ούτε τη γνώση ούτε τη συμμετοχή του επικεφαλής του «επιτελικού κράτους» ούτε, πολύ περισσότερο, την αγωνία του συστήματος να μη βγουν τα άπλυτα στη φόρα.
Πρώτα έκρυψαν πίσω από το «απόρρητο» όλους όσοι θα έπρεπε να μιλήσουν, κάτι που βόλευε βέβαια και τους ηθικούς αλλά και τους φυσικούς αυτουργούς των παρακολουθήσεων. Μετά νομοθέτησαν προσπαθώντας να σφραγίσουν το στόμα όποιου δεν ήταν διατεθειμένος να γίνει συνένοχός τους. Και μετά –αφού το επικοινώνησε κουνώντας το δάχτυλο διά τηλεοράσεως η Ντόρα Μπακογιάννη– έβαλαν τον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου να εμποδίσει την ΑΔΑΕ απειλώντας ακόμη και τα στελέχη της… ανεξάρτητης αρχής με φυλάκιση.
Μωραίνει Κύριος ον βούλεται απολέσαι! Γιατί αυτή ακριβώς είναι πλέον η περίπτωση Μητσοτάκη. Αφού «τακτοποίησε» τα επιχειρηματικά συμφέροντα στην υγεία, τους ιδιοκτήτες των κάθε είδους «κολεγίων» στην παιδεία, το καρτέλ στην ενέργεια που αφέθηκε ασύδοτο, τις μεγάλες αλυσίδες σουπερμάρκετ που στήριξε ώστε να μεγεθυνθούν περισσότερο και αφού έστρωσε τον δρόμο για να ικανοποιήσει και τα μεγάλα συμφέροντα στον χώρο του φαρμάκου, ένιωσε, ως «φίλος» των… «φίλων» του, ότι μπορεί να κάνει ό,τι θέλει γράφοντας στα παλιά του τα παπούτσια και τους πιο στοιχειώδεις δημοκρατικούς και συνταγματικούς κανόνες.
Και εδώ άρχισε να ξηλώνεται το σύστημα. Γιατί ακόμη και παράγοντες που μέχρι χτες ανέχονταν τον μητσοτακισμό έχοντας αντιπαλότητα με τον ΣΥΡΙΖΑ, αντιλήφτηκαν ότι με την καταπάτηση κάθε κανόνα η όποια θέση θεωρούσαν ότι έχουν κατοχυρώσει τίθεται υπό αμφισβήτηση και μπορεί ανά πάσα στιγμή να απαλλοτριωθεί προς όφελος της επέκτασης αυτού ή του άλλου «φίλου» του Κυριάκου.
Γι’ αυτό οι 16 συνταγματολόγοι που ύψωσαν τείχος απέναντι στην εκτροπή που συνιστά η παρέμβαση Ντογιάκου είναι τόσο ευρέος φάσματος, από την κλασική Νέα Δημοκρατία μέχρι την Αριστερά. Και γι’ αυτό οι μετρημένοι στα δάχτυλα συνταγματολόγοι που δεν συντάχτηκαν με τους 16 απέφυγαν να μιλήσουν συγκεκριμένα, σαν πλέον ως… μητσοτακικοί (!) να είναι αναρμόδιοι για το σύνταγμα και τα ζητήματα δημοκρατίας.
