Μία εξαιρετικά δύσκολη ακροβασία ανάμεσα στις ακροδεξιές αντιλήψεις πλήθους υπουργών και ψηφοφόρων της κυβέρνησής του και των αυτονόητων πολιτικών που θα έπρεπε να ισχύουν σε κάθε ευνομούμενο κράτος πραγματοποίησε ο Κυριάκος Μητσοτάκης κατά την ομιλία του σε συνέδριο για το δημογραφικό πρόβλημα, δίνοντας σε πολλές περιπτώσεις την αίσθηση πως δεν απευθύνεται ως πρωθυπουργός στο εθνικό ακροατήριο, αλλά στους πολέμιους της ένταξης των μεταναστών στην κοινωνία, προτάσσοντας το «επιχείρημα» της ανάγκης να μαζευτούν οι σοδειές από τα χωράφια και να βρεθούν χέρια για να συνεχιστούν τα μεγάλα έργα.
«Πρόκειται για μία ξεχωριστή πρόκληση για έναν πληθυσμό, που γερνά» ήταν μία από τις φράσεις με τις οποίες προσπάθησε να περιγράψει το σοβαρότατο δημογραφικό πρόβλημα που αντιμετωπίζει η χώρα μας ο Κυριάκος Μητσοτάκης, μιλώντας στο Συνέδριο με θέμα «Δημογραφικό – Η Μεγάλη Πρόκληση» το πρωί της Τετάρτης. Μάλιστα, υποστήριξε πως έχει καλέσει επανειλημμένως όλα τα κόμματα της Βουλής σε μία διακομματική συνεργασία, τονίζοντας πως πρόκειται για κοινά προβλήματα που επιβάλλουν κοινή αντιμετώπιση.
Ο πρωθυπουργός, σε όλη τη διάρκεια της ομιλίας του προσπάθησε να περιγράψει τη σειρά κινδύνων και δυσκολιών που συνθέτουν το δημογραφικό πρόβλημα, σημειώνοντας μεταξύ άλλων πως «δεν μιλάμε για μία απειλή κατά της εθνικής μας ταυτότητας, αλλά για μία ευθεία υπονόμευση της δυνατότητας του τόπου να παράγει πλούτο σε προσωπικό και συλλογικό επίπεδο διατηρώντας κατ’ αυτόν τον τρόπο τον ισχυρό ιστό, που ενώνει τους πολίτες. Εξ’ ου και ο κίνδυνος είναι επίκαιρος, όσο και καθοριστικός».
Ο Κυρ. Μητσοτάκης, αφού περιέγραψε τη σταθερή μείωση του πληθυσμού -τουλάχιστον- κατά την τελευταία δεκαετία, παραθέτοντας και κάποια στοιχεία, καθώς και το γεγονός πως ήδη η προηγούμενη οικονομική κρίση έστειλε εκτός συνόρων εκατοντάδες χιλιάδες νέους, επιδόθηκε σε υποκριτικές γενικολογίες για μια «πιο δίκαιη Ελλάδα», που αναμφίβολα θα έκανε πολλούς από αυτούς και αυτές που βρίσκονται στο εξωτερικό να γελάσουν πικρά στο άκουσμά τους.
«Τι σημαίνει πιο δίκαιη Ελλάδα; Σίγουρα είναι το αξιοπρεπές εισόδημα και η δυνατότητα παραγωγής ατομικού πλούτου, είναι όμως ταυτόχρονα η ποιότητα εργασίας, η στέγαση, η δημόσια υγεία, η γνώση, οι δεξιότητες, η ποιότητα του περιβάλλοντος, αλλά και τα ατομικά δικαιώματα, η ασφάλεια, η ισορροπία ζωής – εργασίας, η κοινωνική διασυνδεσιμότητα, η αξιοκρατία, οι ευκαιρίες ώστε ο καθένας να καταφέρνει να γίνει αυτό που ονειρεύεται και μπορεί» ανέφερε μεταξύ άλλων ο πρωθυπουργός, ενώ στη συνέχεια ακόμα πιο όψιμα, αναφέρθηκε σε κάποιες από τις πλημμελείς πολιτικές της κυβέρνησής του με στόχο τη στήριξη των νέων ζευγαριών, επιβεβαιώνοντας και πάλι πως το εφιαλτικό πρόβλημα της στέγασης θα παραμείνει άλυτο τουλάχιστον μέχρι τις επόμενες εκλογές.
Έτσι, αφού αναφέρθηκε σε αποφάσεις της κυβέρνησής του όπως η ενίσχυση των 2.000 ευρώ για κάθε νέα γέννηση και το αφορολόγητο στα 1.000 ευρώ για κάθε παιδί, ο μειωμένος ΦΠΑ σε κάποια είδη ανάγκης για την ανατροφή ενός παιδιού, αλλά και στην εφαρμογή από το υπουργείο Εργασίας αυτονόητων και επιβαλλόμενων ευρωπαϊκών οδηγιών, όπως η γονική άδεια και για τους δύο γονείς, η επταήμερη άδεια για τις γυναίκες που υποβάλλονται σε υποβοηθούμενη αναπαραγωγή ή μεταρρυθμίσεις με στόχο την ισότητα των δύο γονέων, παρέπεμψε και πάλι στις καλένδες τα μέτρα για την προσιτή στέγη των νέων ανθρώπων, αρκούμενος στην ανακοίνωση της επέκτασης του ωραρίου των παιδικών σταθμών και των δημοτικών σχολείων μέχρι τις 18.00 το απόγευμα.
Ενδεικτικό της προχειρότητας και της επικοινωνιακής στόχευσης της ανακοίνωσης, είναι το γεγονός πως αυτή δεν συνοδεύτηκε με ανακοινώσεις για προσλήψεις εκπαιδευτικών, γεννώντας πλήθος ερωτηματικών για το πως θα εφαρμοστεί η επέκταση του ωραρίου.
Με το βλέμμα στην ακροδεξιά και την ξενοφοβία
Το σημαντικότερο ίσως σημείο στην ομιλία του, ήταν αναμφίβολα η αναφορά σε ένα ζήτημα που εδώ και χρόνια δημογράφοι εντός και εκτός Ελλάδας τονίζουν και καλούν σε εφαρμογές πολιτικών, αναφερόμενος στην ένταξη μεταναστών, ξεκαθαρίζοντας φυσικά πως αναφέρεται στους «νόμιμους».
Στις επίμαχες αναφορές του, δίνοντας την αίσθηση πως απευθύνεται στον πιο σκληρό πυρήνα του ξενοφοβικού ακροατηρίου στο οποίο έτσι κι αλλιώς απευθύνεται η παράταξή του, προέταξε την ανάγκη να αντιμετωπιστούν «φαινόμενα σοδειών που δεν μαζεύονται, μεγάλα έργα τα οποία κινδυνεύουν σήμερα να καθυστερήσουν, επειδή πολύ απλά λείπουν από τη χώρα εργατικά χέρια» για να πείσει για την ανάγκη ένταξης των ανθρώπων που η νομοθεσία ορίζει αυτό τους το δικαίωμα.
Έκανε λόγο για ένα «σύνθετο κεφάλαιο», το οποίο μάλιστα σχεδόν υποκριτικά κάλεσε να ανοίξει «επιτέλους και στη δική μας χώρα», και μάλιστα «χωρίς προκαταλήψεις και ακραίες λαϊκιστικές κορώνες», ενώ λίγο παρακάτω έσπευσε να φέρει το παράδειγμα των Αλβανών που ήρθαν στη χώρα τις προηγούμενες δεκαετίες, με αναφορά και στη δεύτερη γενιά των οικογενειών αυτών που «έχουν πια ως πατρίδα τους την Ελλάδα και τόπο καταγωγής τη χώρα των γονιών τους». Μάλιστα, αναφέρθηκε ακόμα και στο γεγονός πως αυτά τα παιδιά θα συμμετέχουν στις μαθητικές παρελάσεις με την εικόνα τους να «αποδεικνύει ότι πράγματι αξίζουν να αποκαλούνται Έλληνες όσοι μετέχουν της ελληνικής παιδείας», αγνοώντας πως ήταν μέλη του κόμματός του και των ψηφοφόρων στους οποίους απευθύνεται οι ίδιοι άνθρωποι που στο παρελθόν έχουν ασχημονήσει σε βάρος τέτοιων παιδιών.
«Και σε ό,τι αφορά την έλλειψη εργατικών χεριών, η πατρίδα μας προχωρά σε πιλοτικές διμερείς συμφωνίες μετάκλησης εργαζόμενων ορισμένου χρόνου με κράτη τα οποία διαθέτουν τέτοιο δυναμικό. Είναι μια αναγκαία πολιτική σε συγκεκριμένους κλάδους της οικονομίας που ήδη αντιμετωπίζουν σημαντικές δυσκολίες στην πρόσληψη προσωπικού» συμπλήρωσε ακολούθως, σπεύδοντας και πάλι να τηρήσει την «ισορροπία».
«Όμως, προσοχή. Η νέα αυτή πολιτική δεν θα γίνει με τρόπο που να αφήσει κανέναν απολύτως στο περιθώριο. Ούτε δηλαδή οι νέοι Έλληνες που είναι άνεργοι να μην βρίσκουν εργασία,», προσθέτοντας επίσης γενικόλογα την ανάγκη «ούτε να επιτρέπει και φαινόμενα εργασιακού μεσαίωνα απέναντι σε ευάλωτους ξένους εργαζόμενους», παρότι επί διακυβέρνησής του παρατείνονται και γιγαντώνονται τα φαινόμενα αυτά στην επαρχία, σε όλη την επικράτεια.
