Επιδιώκει τη νομιμοποίηση παρακρατικών πρακτικών και την εγκαθίδρυση σκληρού νεοδεξιού καθεστώτος με την αλλαγή άρθρων του συντάγματος
«Αυτό που μπορώ να σας πω –και είναι η πρώτη φορά που το λέω και θα μιλήσω πιο αναλυτικά στη συνέχεια– είναι η πρόθεσή μου να εκκινήσουμε και πάλι τη διαδικασία της συνταγματικής αναθεώρησης στην επόμενη Βουλή, η οποία θα είναι προτείνουσα Βουλή, για να κάνουμε σημαντικές αλλαγές στο σύνταγμα. Οπου δυστυχώς την τελευταία φορά δεν προφτάσαμε να κάνουμε και σε αυτές προφανώς συμπεριλαμβάνεται και επιτέλους η αλλαγή του άρθρου 16 για τα πανεπιστήμιά μας αλλά όχι μόνο. Υπάρχουν ζητήματα που αφορούν το ίδιο το πολιτικό σύστημα και το πώς μπορούμε να παρέμβουμε ενδεχομένως και στον εκλογικό νόμο και στη διάρθρωση της εξουσίας. Ενα πράγμα στο οποίο θα επιμείνω παρότι έχει λοιδορηθεί πολύ κι έχει δεχτεί κριτική είναι σε αυτό το οποίο αποκαλούμε “επιτελικό κράτος”».
Αυτά ήταν τα λόγια του πρωθυπουργού στην πρώτη του συνέντευξη μετά την τραγωδία των Τεμπών, τα οποία ήταν ο προάγγελος γι’ αυτό που μαρτύρησε με έπαρση και αλαζονεία ο Αδωνης Γεωργιάδης μετά την εκλογική αναμέτρηση της 21ης Μαΐου. «Ενας διακηρυγμένος στόχος της ΝΔ είναι η αλλαγή του συντάγματος. Να πούμε στον κόσμο ότι τώρα το στοίχημα στις δεύτερες εκλογές δεν είναι η ΝΔ να είναι κυβέρνηση, αλλά να πάρουμε 180 έδρες μόνοι μας και να πάμε να αλλάξουμε το σύνταγμα» δήλωσε ο τέως υπουργός Ανάπτυξης. Κι αν η απάντηση είναι ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης έσπευσε να «αδειάσει» τον αντιπρόεδρο της ΝΔ, είναι τόσο πολλές οι φορές που το πρώην πολιτικό παραπαίδι του Καρατζαφέρη έχει παραστήσει τον «λαγό» για τις μύχιες επιδιώξεις του πολιτικού του προϊσταμένου που καθιστούν άνευ ουσίας τη διορθωτική παρέμβαση Μητσοτάκη.
Ο στόχος λοιπόν του Κυρ. Μητσοτάκη δεν είναι απλώς η αποφυγή του ειδικού δικαστηρίου και η νομιμοποίηση διά της κάλπης των παρακρατικών μεθόδων που υιοθετήθηκαν, όπως το σκάνδαλο των παρακολουθήσεων του μισού πολιτικού προσωπικού της χώρας, της ηγεσίας των Ενόπλων Δυνάμεων, επιχειρηματικών παραγόντων και δημοσιογράφων από την ΕΥΠ, αλλά η παγίωση της παντοκρατορίας εξαφανίζοντας από μπροστά του και το τελευταίο εμπόδιο: το σύνταγμα. Εγκριτοι συνταγματολόγοι και νομικοί παρουσιάζονται θορυβημένοι με τις αναφορές του, οι οποίες σύμφωνα με όσα είπαν στο Documento αποδεικνύουν πρόθεση «σαρωτικών συνταγματικών αλλαγών». «Αν δεν είναι μια έκφραση εντυπωσιασμού, είναι επικίνδυνο» σχολιάζει συνταγματολόγος για τη φράση του Κυρ. Μητσοτάκη σχετικά με τη «διάρθρωση της εξουσίας», προσθέτοντας πως η επιμονή στο «επιτελικό κράτος» μπορεί να μετατραπεί σε «συνταγματική τυποποίηση του νεοφιλελεύθερου αυταρχισμού». Επιπρόσθετα, τονίζει πως η επισήμανση του Κυρ. Μητσοτάκη για τα «ζητήματα που αφορούν το ίδιο το πολιτικό σύστημα» μπορεί να αλλάξει την ισορροπία ανάμεσα στους δύο πόλους της εκτελεστικής εξουσίας. «Παραδείγματος χάρη με την επιστροφή στον/στην πρόεδρο της Δημοκρατίας των αρμοδιοτήτων που αφαιρέθηκαν το 1986. Ενδεικτικά: να διαλύει τη Βουλή, να προεδρεύει σε έκτακτες περιστάσεις του υπουργικού συμβουλίου. Ως προς την άμεση εκλογή; Δυστυχώς, ο ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ άνοιξε τον δρόμο με την πρότασή του το 2018. Επίσης θα μπορούσε να αναθεωρηθεί η διαδικασία σχηματισμού της κυβέρνησης και να γίνουν παρεμβάσεις στις σχέσεις κυβέρνησης και Βουλής» εικάζει.
Στον αντίποδα, στενός συνεργάτης του απερχόμενου πρωθυπουργού υποστήριξε πως ο Κυρ. Μητσοτάκης σκοπεύει να προχωρήσει τόσο στο «ξήλωμα» των αιτιών που μπορούν να διακόψουν πρόωρα έναν εκλογικό κύκλο, λόγου χάρη η αδυναμία εκλογής προέδρου της Δημοκρατίας, όσο και στην ενίσχυση της αυτοτελούς λειτουργίας θεσμών και εξουσιών, όπως η Δικαιοσύνη. Ειδικότερα, ο εξ απορρήτων του Κυρ. Μητσοτάκη υπογράμμισε στην εφημερίδα την ενίσχυση της συμμετοχής των δικαστικών λειτουργών στην εκλογή της ηγεσίας της τρίτης εξουσίας. Βέβαια, η ενίσχυση δεν σημαίνει ικανοποίηση του αιτήματος για αυτόνομες αρχαιρεσίες χωρίς πολιτικές παρεμβάσεις και κατευθύνσεις.
Σε κάθε περίπτωση, ο καταστατικός χάρτης της χώρας δεν είναι λάστιχο για να το τραβάει κάθε τρεις και λίγο η εκάστοτε κυβέρνηση και να το φέρνει στα μέτρα της. Στις προηγμένες ευρωπαϊκές χώρες οι συνταγματικές τροποποιήσεις γίνονται αποκλειστικά και μόνο για εξαιρετικά σημαντικά ζητήματα τα οποία συγκεντρώνουν την ομόθυμη συναίνεση των πολιτικών δυνάμεων.
Επιτελικό παρακράτος
Με βάση τις δηλώσεις του Αδ. Γεωργιάδη ο Νίκος Παππάς επισήμανε τα εξής στη Naftemporiki TV: «Αν δεν αλλάξουν τα πράγματα, προοιωνίζονται πάρα πολύ δύσκολα πράγματα για την κοινωνία μας. Δηλαδή ακούσαμε ότι υπάρχει πρόθεση αλλαγής του συντάγματος. Ρωτώ εγώ: Ποιο άρθρο; Το άρθρο που διασφαλίζει τα προσωπικά δεδομένα; Το άρθρο που διασφαλίζει το απόρρητο των τηλεπικοινωνιών; Το άρθρο που διασφαλίζει ότι πρέπει να υπάρχει προστασία των εργαζομένων και συλλογικές διαπραγματεύσεις; Πού ακριβώς θέλει να παρέμβει η ΝΔ ως μονοκρατορία την επομένη των εκλογών εάν ο μη γένοιτο έχει ένα τερατώδες και μη αμφισβητήσιμο ποσοστό;». Ο συναγερμός που σήμανε από τις δηλώσεις του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ έχει μείνει αναπάντητος από το στρατόπεδο της πλειοψηφίας, γεγονός που αν συνδυαστεί με την εκπεφρασμένη πρόθεση του Κυρ. Μητσοτάκη για παρεμβάσεις «στη διάρθρωση της εξουσίας», τότε η συλλογική ανησυχία για την επόμενη μέρα αυξάνεται με όρους πολλαπλασιαστικής δεινότητας. Αλλωστε, όπως αποδεικνύεται από όσα είχε πει στον Σταύρο Θεοδωράκη, ο Κυρ. Μητσοτάκης σκοπεύει να στηρίξει και να ενισχύσει το διαβόητο «επιτελικό κράτος».
Αρθρο 16
Και στην προτείνουσα Βουλή, επί διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, η ΝΔ είχε παίξει τα ρέστα της στην κοινοβουλευτική τσόχα προκειμένου να αναθεωρηθεί το άρθρο 16 του συντάγματος. Στην πέμπτη παράγραφο του συγκεκριμένου άρθρου ορίζεται: «Η ανώτατη εκπαίδευση παρέχεται αποκλειστικά από ιδρύματα που αποτελούν νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου με πλήρη αυτοδιοίκηση. Τα ιδρύματα αυτά τελούν υπό την εποπτεία του Κράτους, έχουν δικαίωμα να ενισχύονται οικονομικά από αυτό και λειτουργούν σύμφωνα με τους νόμους που αφορούν τους οργανισμούς τους. Συγχώνευση ή κατάτμηση ανώτατων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων μπορεί να γίνει και κατά παρέκκλιση από κάθε αντίθετη διάταξη, όπως νόμος ορίζει». Αυτή ακριβώς η πρόβλεψη βρίσκεται στο στόχαστρο της συντηρητικής παράταξης, η οποία πασχίζει για να πριμοδοτήσει έτι περαιτέρω την ιδιωτική εκπαίδευση αντί να στηρίξει άνευ όρων τα δημόσια πανεπιστήμια. Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσεται η στοχοθεσία της ελάχιστης βάσης εισαγωγής (ΕΒΕ), η οποία προσφέρει απλόχερα φοιτητές και κέρδη στα κολέγια.
ΕΣΥ ή αυτοί;
Η προσήλωση της Δεξιάς στην περαιτέρω αποδυνάμωση του ΕΣΥ διαφάνηκε κατά τη διάρκεια της πανδημίας. Κατά τον Ακη Σκέρτσο δεν υπήρχε λόγος να «δημιουργήσουμε ένα πολυτελές σύστημα υγείας», ενώ ο αντ’ αυτού Γιώργος Γεραπετρίτης είχε ισχυριστεί ότι περισσότερες ΜΕΘ θα ισούνταν με περισσότερους θανάτους από Covid-19. Χαρακτηριστικό ήταν, επίσης, ότι λίγες μέρες πριν από τη διάλυση της Βουλής το υπουργείο Υγείας δρομολόγησε την ψήφιση του νομοσχεδίου για την «ιδιωτικοποίηση της αντιμετώπισης του παιδικού καρκίνου», όπως σχολίασε την επίμαχη περίοδο ο πρόεδρος της ΠΟΕΔΗΝ Μιχάλης Γιαννάκος. Ειδικότερα, το Ογκολογικό Κέντρο Παίδων «Μαριάννα Βαρδινογιάννη» μετατράπηκε σε νομικό πρόσωπο ιδιωτικού δικαίου, απορροφώντας παράλληλα μονάδες και τμήματα από τα «Αγία Σοφία» και «Αγλαΐα Κυριακού» των Νοσοκομείων Παίδων και του ΕΚΠΑ.
ΔΕΗθώμεν
Η ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ λίγους μήνες πριν από την έναρξη της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία αποδείχτηκε μια κυβερνητική επιλογή που την πλήρωσαν πολύ ακριβά τα νοικοκυριά και οι επιχειρήσεις. Τα μαντάτα που ήρθαν από τις Βρυξέλλες και την Κομισιόν για μαχαίρι στις επιδοτήσεις ρεύματος μοιάζουν με επερχόμενη χαριστική βολή για τους μικρομεσαίους επιχειρηματίες που με το ζόρι κρατούν τα μαγαζιά τους ανοιχτά και τους πολίτες που πασχίζουν να μη «σπάσουν» τις ρυθμίσεις που έχουν κάνει με τους παρόχους.
Το νερό… νεράκι
Την επομένη του πολύνεκρου δυστυχήματος στα Τέμπη το υπουργείο Ενέργειας και Περιβάλλοντος κατέθεσε στη Βουλή το νομοσχέδιο που δρομολογεί την ιδιωτικοποίηση του νερού. Η ψήφισή του προχώρησε παρά τις αντιδράσεις από «γαλάζιους» αυτοδιοικητικούς, συναρμόδιους φορείς και συλλογικότητες της κοινωνίας των πολιτών, με την προοπτική της ανεξέλεγκτης αναθεώρησης του συντάγματος να προκαλεί ανησυχία στους προοδευτικούς πολίτες γι’ αυτό το κρίσιμο και δημόσιο αγαθό.
Δημόσιοι (;) υπάλληλοι
Τα «κατορθώματα» του Κυρ. Μητσοτάκη κατά τη θητεία του ως υπουργού Διοικητικής Μεταρρύθμισης είναι γνωστά και μη εξαιρετέα, οδηγώντας χιλιάδες ανθρώπους στο κενό της διαθεσιμότητας και των απολύσεων. Το «φρένο» της Κομισιόν σε επεκτατικές πολιτικές και εν γένει παροχές δεν αφήνει περιθώριο για παρερμηνείες, ενώ η δαμόκλειος σπάθη της αξιολόγησης υπό το πρίσμα του ξεκαθαρίσματος επικρέμαται πάνω από τα κεφάλια των δημόσιων υπαλλήλων.
Ανακτοβούλιο
Πριν και μετά την εξασθένηση της πανδημικής κρίσης ο Κανονισμός της Βουλής πήρε τη μορφή πλαστελίνης, η οποία σχηματοποιούνταν όπως βόλευε την πλειοψηφία. Ο αυταρχισμός της ΝΔ «κανονικοποίησε» αφενός την αφαίρεση του λόγου ακόμη και από πολιτικούς αρχηγούς και αφετέρου το «ροκάνισμα» των δικαιωμάτων άσκησης ελέγχου της αντιπολίτευσης επί της συμπολίτευσης. Χαρακτηριστικότερα παραδείγματα ήταν οι εξεταστικές επιτροπές που συγκροτήθηκαν με πρωτοβουλία της μειοψηφίας, η οποία δεν είχε καν τη δυνατότητα να καλέσει προς εξέταση τον Στέλιο Πέτσα στην εξεταστική για τη λίστα Πέτσα. Οσο για την εξεταστική που αφορούσε το σκάνδαλο των υποκλοπών, η μανιέρα του απορρήτου και της προστασίας των επικίνδυνων για το καθεστώς μαρτύρων αποτέλεσε αναντίρρητη συνθήκη. Επιπλέον, κοινός τόπος είναι οι «γαλάζιες» μεθοδεύσεις και λαθροχειρίες που ακολουθήθηκαν στις προανακριτικές κατά των Δημήτρη Παπαγγελόπουλου και Ν. Παππά, στις οποίες ο ρεβανσισμός του πρωθυπουργικού ζεύγους αποτυπώθηκε στην ετσιθελική δίωξη κατά δημοσιογράφων που απαλλάχτηκαν πανηγυρικά από το ανώτατο δικαστικό συμβούλιο του ειδικού δικαστηρίου.
Λοιδορία για διεθνή Μέσα
Για πρώτη φορά στα μεταπολιτευτικά χρονικά μια κυβέρνηση δέχεται σωρηδόν πυρά από διεθνείς οργανισμούς και Μέσα, τα οποία αντιμετωπίζονται είτε με όρους διάψευσης είτε με λοιδορία. Διόλου τυχαίο ότι οι Ρεπόρτερ Χωρίς Σύνορα παρουσιάστηκαν από «γαλάζια» στελέχη ως λέσχη χωρίς ευρωπαϊκά ερείσματα και αναφορές η οποία χωρίς μεθοδολογία και κύρος υπονομεύει τα συμφέροντα της χώρας μας. Στο ίδιο μοτίβο ο Κυρ. Μητσοτάκης δεν δίστασε να διαψεύσει τους «New York Times», ενώ αντίστοιχη ήταν η αντίδρασή του και για άλλα Μέσα με διεθνή αντίκτυπο και εμβέλεια.
Εξαρτημένες αρχές
Στο συλλογικό άγχος που προκαλούν οι στοχεύσεις της ΝΔ προστίθεται και η επόμενη μέρα για τις ανεξάρτητες αρχές. Οι παρεμβάσεις Μαξίμου – Ντογιάκου στην ΑΔΑΕ σε συνδυασμό με τις ad hominem επιθέσεις των φίλα προσκείμενων στη ΝΔ Μέσων κατά του Χρήστου Ράμμου αποτελούν δυσοίωνη παρακαταθήκη σε όποιο θεσμικό ανάχωμα βρίσκεται ή βρεθεί στο διάβα του Κυρ. Μητσοτάκη. Αραγε πώς μπορεί να ολοκληρωθεί η έρευνα της αρμόδιας ανεξάρτητης αρχής για τις υποκλοπές τη στιγμή που ο κυβερνητικός μηχανισμός και ο εισαγγελέας του Αρειου Πάγου έκαναν ό,τι ήταν δυνατό για να συγκαλυφθεί αυτό το πολύκροτο σκάνδαλο;
Ποιο ντιμπέιτ;
Το καθεστωτικό σκεπτικό του Κυρ. Μητσοτάκη αποτυπώθηκε και στη νέα απόρριψη μιας τηλεμαχίας με τον Αλέξη Τσίπρα. Παρότι είχε δεσμευτεί για το αντίθετο, ο πρόεδρος της ΝΔ θεωρεί πως το εκλογικό αποτέλεσμα των τελευταίων εκλογών τού δίνει το άλλοθι να αποφύγει μια πρόσωπο με πρόσωπο αντιπαράθεση με τον βασικό πολιτικό του αντίπαλο ενόψει της δεύτερης εκλογικής μάχης, λες και ο δημοκρατικός διάλογος σταματά εξαιτίας της μεγάλης διαφοράς που κατέγραψαν οι κάλπες.