Ο πρωθυπουργός μετά από μήνες σεναρίων, διαρροών και οσμώσεων πρότεινε για την θέση της Προεδρίας της Δημοκρατίας τον Κωνσταντίνο Τασούλα, δείχνοντας ότι απόλυτη προτεραιότητα είναι η δική του πολιτική επιβίωση και η προοπτική της τρίτης πρωθυπουργικής θητείας.
Αφού πρώτα άδειασε με τον πιο κυνικό τρόπο την Κατερίνα Σακελλαροπούλου, λέγοντας επί της ουσίας ότι αφού δεν είναι «πολιτικό πρόσωπο» είναι «ανεπαρκής» να διαχειριστεί την παγκόσμια συγκυρία, στο διάγγελμα του είπε για τον κ. Τασούλα ότι είναι «ενωτικό πνεύμα» με «συνθετικές αρετές». Δεν χρειάζεται και πολλά για να δούμε το «βάθος» των επιχειρημάτων του πρωθυπουργού, αρκεί να θυμηθούμε τις δηλώσεις του νυν προέδρου της Βουλής για το ιστορικό στέλεχος της Αριστεράς, Νίκο Μπελογιάννη, όπου μίλησε για «κομμουνιστική δικτατορία», ενώ δεν καταδίκασε καν με ξεκάθαρο τρόπο την εκτέλεσή του. Αυτές οι απόψεις εντάσσονται στη σφαίρα της ακροδεξιάς, αλλά στο Μαξίμου βλέπουν παρόλα αυτά «συναινετικά στοιχεία».
Ο διεθνής παράγοντας και η άνοδος της ακροδεξιάς
Η επιλογή του Κυριάκου Μητσοτάκη να στραφεί για το ύπατο πολιτειακό αξίωμα σε ένα πρόσωπο με σκληρά δεξιές, αβερωφικές αναφορές, δεν είναι αποκομμένη από τη διεθνή συγκυρία και τις γεωπολιτικές ανακατατάξεις που βιώνει ο πλανήτης και η ΕΕ, μετά την επάνοδο του Ντόναλντ Τραμπ στον Λευκό Οίκο. Οι ωμές παρεμβάσεις του υπερυπουργού δισεκατομμυριούχου Ίλον Μασκ στις πολιτικές εξελίξεις των ευρωπαϊκών χωρών υπέρ ακροδεξιών κομμάτων, έχουν θορυβήσει το Μαξίμου.
Σε μία συνθήκη, όπου έτσι και αλλιώς ο πρωθυπουργός δεχόταν σφοδρή κριτική από τη δεξιά πτέρυγα του γαλάζιου κόμματος, για απομάκρυνση της παράταξης από τις παραδοσιακές της αξίες, ο Κυριάκος Μητσοτάκης υποτάχθηκε πλήρως στους εσωκομματικούς συσχετισμούς, θέλοντας να κλείσει «εκκρεμότητες». Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι με την επιλογή του Κωνσταντίνου Τασούλα για την ΠτΔ αφοπλίζει σε πολύ μεγάλο βαθμό τους πρώην πρωθυπουργούς του κυβερνώντος κόμματος, τον Αντώνη Σαμαρά και τον Κώστα Καραμανλή από το να διαφοροποιηθούν.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης προτίμησε τη «συναίνεση με τη δεξιά», διότι φοβάται την ενδεχόμενη ρευστοποίηση του πολιτικού συστήματος, η οποία εάν συνεχιστεί με τους ρυθμούς που βλέπουμε το τελευταίο διάστημα, θα ακουμπήσει άμεσα και τον ίδιο. Με λίγα λόγια, προτίμησε την επιστροφή στις εργοστασιακές ρυθμίσεις του γαλάζιου κόμματος. Διότι δεν ξεχνά… τι σημαίνει η δεξιά.
