Το βιβλίο «Μίκης Θεοδωράκης – Μύθος και πολιτική στη σύγχρονη ελληνική μουσική» (μτφρ.: Σταμάτης Κραουνάκης, Λίζη Τσιριμώκου) κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μετρονόμος.
Η Γκέιλ Χολστ ήρθε για πρώτη φορά στην Ελλάδα στα μέσα της δεκαετίας του 1960 σαν τουρίστρια και γοητεύτηκε τόσο από τη μουσική που αποφάσισε να μείνει μόνιμα στην Αθήνα. Το 1967 μετά την κήρυξη του πραξικοπήματος επέστρεψε στη χώρα της, την Αυστραλία, όπου ήρθε σε επαφή με τις αντιδικτατορικές οργανώσεις των Ελλήνων μεταναστών. Εκεί ήταν που αποφάσισε να γράψει και το γνωστό βιβλίο της «Δρόμος για το ρεμπέτικο».
Με τον Μίκη Θεοδωράκη γνωρίστηκαν το 1972 όταν εκείνος βρέθηκε στην Αυστραλία για μια σειρά συναυλιών. «Με την Γκέιλ γνωριστήκαμε στο αεροδρόμιο του Σίδνεϊ στα 1972. Είχε “επιστρατευτεί” από τους διοργανωτές των συναυλιών μου στην Αυστραλία ως προσωπική μου διερμηνέας» περιγράφει ο συνθέτης.
Ένα χρόνο μετά την πτώση της χούντας στην Ελλάδα συνεργάστηκαν για μια περιοδεία του στην Πελοπόννησο και την κεντρική Ελλάδα και εκεί είχαν την ευκαιρία να γνωριστούν καλύτερα και να θέσουν από κοινού τις βάσεις για μια φιλία ζωής.
Στο βιβλίο «Μίκης Θεοδωράκης – Μύθος και πολιτική στη σύγχρονη ελληνική μουσική» που κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το 1980 από τις εκδόσεις Ανδρομέδα (μτφρ.: Σταμάτης Κραουνάκης, Λίζη Τσιριμώκου) η Γκέιλ Χολστ μελετά το έργο του συνθέτη, μεγάλο μέρος του οποίου εξακολουθεί ακόμη και σήμερα να παραμένει άγνωστο για το ευρύ κοινό. Το βιβλίο εδώ και λίγα χρόνια κυκλοφορεί ξανά από τις εκδόσεις Μετρονόμος και έρχεται ξανά στην επικαιρότητα μετά τον πρόσφατο θάνατο του συνθέτη.
Στον πρόλογό της η συγγραφέας θυμάται τη γνωριμία της με τον Μίκη Θεοδωράκη «όταν είχε γίνει ήδη “θρύλος” τόσο για τους Έλληνες όσο και για τους ξένους σαν και ’μενα που είχαν λίγο πολύ ανακατευτεί στην αντίσταση κατά της δικτατορίας. Δύσκολο να γράψει κάποιος για ένα “θρύλο”.
Γιατί σχεδόν κάθε φορά που διαβάζει κανείς βιβλία για μεγάλες προσωπικότητες όπως ο Σαίξπηρ, ο Βύρων, ο Τσε Γκεβάρα, μένει με μια αίσθηση προδοσίας· είτε η περιγραφή είναι τόσο ρομαντική που αρχίζει να δυσπιστεί είτε ο συγγραφέας προσπαθεί τόσο πολύ να είναι αντικειμενικός που ο ήρωάς του γίνεται απρόσωπος και βαρετός».
Η Γκέιλ Χολστ καταφέρνει να κρατήσει τις ισορροπίες και σε αυτό ίσως παίζει ρόλο το γεγονός ότι δεν είναι Ελληνίδα, αλλά κάποια που παρατηρεί και αναλύει την ελληνική κοινωνία και κουλτούρα «σαν ένας “απέξω”» όπως αναφέρει.
Στο βιβλίο της εξετάζει την προσωπικότητα και το έργο του Θεοδωράκη μέσα στο πολιτικό και κοινωνικό τους πλαίσιο, με στόχο όχι μια βιογραφία αλλά μια μελέτη η οποία αναπόφευκτα εμπεριέχει τα γεγονότα της ζωής του συνθέτη.
