Ενας παλιός μετρ του κίτρινου τηλεοπτικού ρεπορτάζ, όταν οι συντάκτες του διαφωνούσαν με τις φανταστικές λεπτομέρειες και τις υπερβολές με τις οποίες ήθελε διανθισμένα τα ρεπορτάζ τους, συνήθιζε να λέει το αμίμητο «μα θα αφήσουμε την αλήθεια να μας χαλάσει μια τόσο καλή ιστορία;». Πολλά χρόνια μετά βρίσκει μιμητή στην πολιτική τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Ο πρωθυπουργός δεν επιτρέπει στην πραγματικότητα να του χαλάσει την καλή ιστορία, δεν αφήνει την αλήθεια να επικρατήσει πάνω στην ωραιοποιημένη εικόνα. Τα καταφέρνει αλλά δεν θα τα καταφέρνει για πολύ.
Ο Μητσοτάκης αναρριχήθηκε στην εξουσία ως ανάδοχος και υπεργολάβος συγκεκριμένου έργου. Να ανατρέψει την πορεία της χώρας προς μια ανεπιθύμητη κατεύθυνση για τις διαθέσεις συγκεκριμένων οικονομικών ομάδων που είχαν και συγκεκριμένη πολιτική εκπροσώπηση. Χρίστηκε σωτήρας και στη συνέχεια πρωθυπουργός σκηνοθετημένος από συμφέροντα που σήμερα εκπροσωπούνται φανερά πλέον στο υπουργικό συμβούλιο.
Η πολιτική, όμως, ακόμη κι αν χρησιμοποιεί τη σκηνοθεσία και την επικοινωνία, δεν είναι ούτε το ένα ούτε το άλλο. Τα μέσα ενημέρωσης που χρησιμοποιεί ο Μητσοτάκης για να σκηνοθετεί τον ρόλο του Σούπερμαν είναι μεν παντοδύναμα αλλά δεν είναι παντοτινά. Την εποχή της κρίσης τα ίδια Μέσα υποστήριζαν ότι η σωτηρία της χώρας είναι ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος, ότι η λιτότητα είναι η αναγκαία τιμωρία της ελληνικής αποκοτιάς και ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι η μετεξέλιξη της παλιάς ερυθρής απειλής με το κονσερβοκούτι που θα σφάξει κάθε συνετό πολίτη. Τελικά ο ΣΥΡΙΖΑ πήρε την εξουσία, έβγαλε τη χώρα από τα μνημόνια και ο Τσίπρας χαίρει διεθνούς εκτίμησης, ακόμη και από τους παλιούς του αντιπάλους.
Ο κρυπτονίτης του Σούπερμαν Μητσοτάκη σβήνει όποτε σβήνουν οι κάμερες και σε λίγο θα είναι κουραστικό ακόμη και για τον πιο καλόπιστο, να παρακολουθεί βίους πολιτικών αγίων αντί για ειδήσεις. Το κυριότερο όμως είναι ότι όλοι αυτοί που έκαναν ανάθεση έργου στον Μητσοτάκη θα απαιτήσουν την εξόφληση των γραμματίων και όταν δεν ικανοποιηθούν (που δεν θα ικανοποιηθούν γιατί σε κάθε ξενοδοχείο υπάρχει και ο ξενοδόχος με τον λογαριασμό), τότε θα τον κατασπαράξουν και θα τον μετατρέψουν σε καρικατούρα.
Ρίξτε μια ματιά στις 100 πρώτες μέρες διακυβέρνησης Μητσοτάκη. Η συμφωνία των Πρεσπών από κακή έγινε καλή σε τέτοιο βαθμό που, όπως μας πληροφόρησε πρόσφατα φιλοκυβερνητική εφημερίδα, η Ελλάδα πιέζει τη γείτονα χώρα για την απρόσκοπτη εφαρμογή της. Η άφιξη των προσφύγων δεν οφείλεται πλέον σε αδυναμία της κυβέρνησης να φυλάξει τα σύνορα αλλά σε κατά Κουμουτσάκο, ακόμη και Αδωνη, αντικειμενικούς παράγοντες. Το Ελληνικό δεν ήταν τελικά θέμα ΣΥΡΙΖΑ αλλά ένα πολύπλοκο θέμα που θέλει αντιμετώπιση, με πρώτη συνιστώσα το χρήμα που δεν υπάρχει από τους λεγόμενους επενδυτές. Οι επενδύσεις γενικώς όχι μόνο δεν ήρθαν με τη ΝΔ, αλλά έγιναν και φέσια της Thomas Cook, με τον ανοιχτομάτη Θεοχάρη μάλιστα να παζαρεύει μαζί τους για επενδύσεις και την Τράπεζα Πειραιώς να δίνει δάνεια (από τα λεφτά μας). Η πολυδιαφημισμένη ασφάλεια των πολιτών έγινε η μετακόμιση ενός κοντέινερ από τα Εξάρχεια λίγες μέρες προτού αποδράσει κρατούμενος μέσα από το Αστυνομικό Τμήμα Εξαρχείων. Στην εξωτερική πολιτική το έργο είναι ταινία τρόμου. Στη συνάντησή του με τη Μέρκελ ο Μητσοτάκης δεν έθεσε το θέμα των πλεονασμάτων γιατί, όπως υποστήριξε, συζήτησε άλλα δημιουργικά πράγματα με την καγκελάριο. Στη συνάντηση με τον Ερντογάν για πρώτη φορά Ελληνας πρωθυπουργός δεν έθεσε το θέμα των παραβιάσεων από την Τουρκία, γιατί και πάλι ο Μητσοτάκης συζήτησε άλλα δημιουργικά θέματα. Στην παρέλαση της Ημέρας Ανεξαρτησίας στην Κύπρο, πάλι για πρώτη φορά, δεν έκαναν την εμφάνισή τους ελληνικά πολεμικά αεροσκάφη λόγω δημιουργικής αντίληψης για το κυπριακό. Η χώρα γελοιοποιήθηκε μέσα στη συνέλευση του ΟΗΕ όταν ο πρωθυπουργός κουβάλησε τη σύζυγό του στην κεντρική αίθουσα, στα έδρανα της ελληνικής αντιπροσωπείας, για να ακούσει τις ομιλίες. Από την επίσκεψη στις ΗΠΑ η επιτυχία ήταν μια φωτογραφία με τον Τραμπ, ενώ αυτό που θα μείνει είναι η προσπάθεια του Μητσοτάκη να εμφανιστεί ως ιπτάμενος και τζέντλεμαν βγάζοντας φωτογραφία στο αεροπλάνο της γραμμής το οποίο δήθεν πήρε για να να μην επιβαρύνει τον προϋπολογισμό ενώ το πρωθυπουργικό αεροσκάφος ακολουθούσε από πίσω.
Οι 100 μέρες Μητσοτάκη δηλώνουν πρωτίστως στον ίδιο το αδιέξοδό του να κρατηθεί στον ωκεανό της πολιτικής. Γι’ αυτό προσπαθεί με κάθε τρόπο να κολυμπά στην ασφαλή πισίνα του πολιτικού του σπιτιού με δημοσιογράφους ναυαγοσώστες.
Ο βασικός εχθρός του στην προσπάθεια που κάνει δεν είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, γιατί γνωρίζει ότι η αντιπολίτευση ως διαδικασία έχει τους δικούς της χρόνους. Βασικός εχθρός του είναι το Documento, όχι μόνο γιατί του δημιουργεί πρόβλημα που γίνεται εμφανές άμεσα στην κοινωνία αλλά γιατί χτυπάει τον πυρήνα της πολιτικής του και της τακτικής απόκρυψης.
Οταν ξεκίνησαν οι αποκαλύψεις για τα έργα και τις ημέρες της οικογένειας Μητσοτάκη προσπάθησε αρχικά να δολοφονήσει το προφίλ μας και να μας εμφανίσει ως αναξιοπρεπείς εχθρούς που έχουν στόχο τη σύζυγο και την οικογένειά του. Σήμερα όλοι καταλαβαίνουν ότι το πραγματικό θέμα είναι η αποκάλυψη για τις σχέσεις του με το χρήμα, τους μαύρους χρηματοδότες και χορηγούς, τις offshore και τα συμφέροντα. Αποκαλύψαμε και ποιος είναι αλλά και πόσο αναξιοπρεπής είναι, φτάνοντας στο σημείο να «διεκδικήσει» αποζημιώσεις πλημμυροπαθούς.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης προσπαθεί να μας κλείσει (δεν τόλμησε καν να διαψεύσει έστω μέσω κύκλων ότι τηλεφωνεί σε επιχειρηματίες για να μας κόψουν τη διαφήμιση) γιατί εκπροσωπούμε το πιο επικίνδυνο πράγμα γι’ αυτόν. Την αποκάλυψη της αλήθειας και όχι τη νεφελώδη και θεωρητική πολιτική αντιπαράθεση. Τη σκληρή απαίτηση της απάντησης και όχι την υποχώρηση. Του υποσχόμαστε το μέλλον που είχαν όσοι το προσπάθησαν στο παρελθόν.