του Νίκου Νικολόπουλου – Προέδρου του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος Ελλάδος, ανεξάρτητου Βουλευτή.
Το Χριστιανοδημοκρατικό Κόμμα Ελλάδος (ΧΡΙ.Κ.Ε.) ουδέποτε αισθάνθηκε την ανάγκη να φανεί «Καραμανλικότερο του Καραμανλή» διότι, απλούστατα, η μακρά πολιτική διαδρομή του προέδρου του, Νίκου Νικολόπουλου είναι παγκοίνως γνωστό ότι ανέκαθεν ήταν απόλυτα ταυτισμένη με τον κοινωνικό φιλελευθερισμό που πρέσβευε, με προσήλωση και ανάλογες πολιτικές επιλογές, ο εθνάρχης Κωνσταντίνος Καραμανλής.
Περιττή λοιπόν, και απρεπής κάθε εκμετάλλευση της πολιτικής μήτρας μας. Ουδέποτε, επίσης, επεδίωξε να φαίνεται ότι προωθεί πολιτική εξευμενισμού στα μάτια του πρώην πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή. Αντιθέτως, ήταν και είναι πρέπον να υπογραμμίζει από καιρού εις καιρό το αυτονόητο: Ότι το Χριστιανοδημοκρατικό Κόμμα Ελλάδος είναι δημιούργημα της ανάγκης να βρεθούμε απέναντι στους νεοταξίτες που σήμερα είναι υπό την «μπακέτα» του Κυριάκου Μητσοτάκη. Απέναντι σε όλους αυτούς που προσβάλλουν “τα ιερά και τα όσια” της παράταξης, η οποία οδήγησε την Ελλάδα στο, κάποτε, ασφαλές λιμάνι της Ευρώπης, που σήμερα είναι ναρκοθετημένο με την σύμπραξη των εν Ελλάδι νεοταξιτών της παγκοσμιοποίησης.
Με την Ευρώπη είμαστε. Αλλά, με την Ευρώπη της αμοιβαίας συνεννόησης.
Με την Ευρώπη, όπως την οραματίστηκε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής.
Όχι με την Ευρώπη της Μέρκελ, του Σόιμπλε, του Νταϊσενμπλουμ.
Όχι με την Ευρώπη του Κυριάκου Μητσοτάκη, του “μέντορά” του Κώστα Σημίτη και του αυτάδελφού του, σε απόψεις και μνημονιακές πρακτικές, Γιώργου Παπανδρέου!
Καθαρές οι θέσεις μας.
Καθαρές οι κουβέντες μας.
Διαχρονικά σταθερό το στίγμα μας.
Διαμετρικά αντίθετο από αυτό που δίνει καθημερινά ο Κυριάκος Μητσοτάκης.
Δικαίωμά του, να ερωτοτροπεί με το σημιτισμό, ίσως για να ξεπληρώσει ανάμεσα στα άλλα και το “γραμμάτιο “του διορισμού του στην Εθνική Τράπεζα.
Δικαίωμά του, να στηρίζει ή να ανέχεται… «τρανσέξουαλ» πολιτικές και να κάνει μνημονιακές “σεμπριές” με τους εγχώριους νταβατζήδες και τους δυνάστες-δανειστές μας.
Δικαίωμά του, να απαρνιέται την Ορθοδοξία.
Δικαίωμά του, να συνυπογράφει σύμφωνο συμβίωσης και να πιστεύει ότι υπάρχει γάμος μεταξύ δύο και περισσοτέρων ανδρών, δύο και περισσότερων γυναικών.
Δικαίωμά του, να είναι θιασώτης της ελαστικής ηθικής και να προσλαμβάνει ως προσωπικό του σύμβουλο τον υπόδικο παιδεραστή.
Δικαίωμά του, να θεωρεί το “τάμα του έθνους”… ατιμία του Κολοκοτρώνη.
Δικαίωμά του, να θέλει την κατασκευή τζαμιού στην Αθήνα (ποιος ξέρει, μπορεί να είναι και… κρυφομουσουλμάνος και να το θέλει για τις λατρευτικές ανάγκες του).
Δικαίωμά του, να εκμεταλλεύεται την μαλθακότητα του Αρχιεπισκόπου στις αντιχριστιανικές του επιλογές.
Δικαίωμα του, εάν ήταν στην θέση του Κώστα Καραμανλή στο Βουκουρέστι, να ήθελε να στρώσουμε χαλί» και στο σχέδιο Ανάν ακόμα και να είχε υποκύψει για τον αγωγό πριν καν το ζητήσουν οι Αμερικανοί.
Δικαίωμά του, να κρυφοθαυμάζει τον Σημίτη και να μην ψελλίζει έστω, το παραμικρό, για την παράδοση του Οτσαλάν στους Τούρκους, αφού ίσως να ήθελε να παραδώσουμε στον Οτσαλάν τους Τούρκους ιπτάμενους…
Δικαιώμά του, να σιωπά αιδημόνως στην «παράδοση» των μειονοτικών νηπιαγωγείων της Θράκης, στην Άγκυρα.
Δικαίωμά του, την αντιπολιτευτική του τακτική να την καθορίζει ένας παλιός Γ.Γ. της ΚΝΕ και μετέπειτα συνεργάτης του Σημίτη και ας είναι ανακόλουθη, αφού το μονότονο αίτημα «εκλογές τώρα» και το σύνθημα «βρέχει λεφτά» είναι αντιφατικά μεταξύ τους και προκαλούν σύγχυση στην πολιτική ρότα που ακολουθεί και είναι φυσικό αυτή να αυτοαναιρείται.
Δικαίωμά του, να μην μπορεί να ζει με 800 € το μήνα –όπως On camera δήλωσε- (αφού του περισσεύουν).
Δικαίωμά του, να μην νοιάζεται για τους φτωχούς, τους ανέστιους και τους αδύνατους συμπατριώτες μας και να μη θέλει να ξέρει πως τα βολεύουν με συντάξεις πείνας, όσοι παίρνουν… αφού εκείνος είναι με τις ΕΛΙΤ!
Δικαίωμά του, ετσιθελικό, να κρύβει με διάφορες προφάσεις, το πόθεν έσχες του.
Δικαίωμά του, να μην πληρώνει το δάνειο του…Δικαίωμά του, τα… μπρίκια και οι …κατσαρόλες του νοικοκυριού του, να αποτελούν “ευγενή χορηγία” της Siemens, μέχρι ότου τον πήραν χαμπάρι και τα εξόφλησε εκ των υστέρων.
Και δικαίωμά του, να κάθεται «σούζα» μπροστά στον Σόιμπλε και να τον ακούει να του ζητά να υπερψηφίσει και το κόμμα του τα νέα παράλογα μέτρα, όπως αποκάλυψε ο έγκριτος αρθρογράφος των κεντροδεξιών εφημερίδων κ. Μανώλης Κοττάκης.
Αναμφισβήτητα, αναφαίρετα τα δικαιώματα του.
Αλλά τα δικαιώματα, οι επιλογές, η ηθική ακεραιότητα ενός απλού πολίτη και όχι του Κυριάκου Μητσοτάκη, που σήμερα κατέχει το αξίωμα του προέδρου της Νέας Δημοκρατίας.
Δεν είναι το κάποτε πατριωτικό κόμμα ιδιοκτησίας Μητσοτάκη.
Οι πολιτικοί “τίτλοι ιδιοκτησίας” της Νέας Δημοκρατίας ανήκουν στον υπερήφανο λαό της κοινωνικής πατριωτικής κεντροδεξιάς.
Δεν δικαιούται λοιπόν, ο…περαστικός από τη Νέα Δημοκρατία Κυριάκος Μητσοτάκης να “πλαστογραφεί” και να παραποιεί τη διαθήκη και τις πολιτικές παρακαταθήκες του Εθνάρχη και ιδρυτού της Ν.Δ.
Ούτε δικαιούται να μη στηρίζει το έργο του προκατόχου του Κώστα Καραμανλή, αλλά αντιθέτως να συγχνωτίζεται με το Σημιτικό ΠΑ.ΣΟ.Κ. και να ανέχεται τις απόπειρες πολιτικής “εκτέλεσης” του πρώην Πρωθυπουργού.
Αν είχε το πολιτικό ανάστημα, θα είχε παραδώσει τη σφραγίδα της παράταξης.
Εκεί, όμως, αναπόδραστα, θα οδηγηθεί, διότι το βλέπουμε ότι δυσκολεύεται να συνυπάρχει με την μεγάλη πλειοψηφία των φίλων της, που ομνύουν στο όνομα του «Καραμανλισμού» και τις καταστατικές παρακαταθήκες της λαϊκής κεντροδεξιάς που είναι ταγμένη στη συνείδησή μας να νοιάζεται για την Πατρίδα, τη Θρησκεία, την Οικογένεια, την Κοινωνική Δικαιοσύνη και Πρόοδο.
Για ό,τι δηλαδή απεχθάνεται και απαρνιέται ο Κυριάκος Μητσοτάκης, που μοιραία και νομοτελειακά θα έρθει η ώρα που θα απομονωθεί πίσω από την αυλαία της πολιτικής σκηνής μαζί με την ισχνή μειοψηφία των ακραιφνών νεοφιλελεύθερων φίλων του…
Η περίοδος ηγεσίας του Κυριάκου Μητσοτάκη τείνει να αποδειχθεί η πλέον παρακμιακή πορεία ηγεσίας στην ιστορία της Κεντροδεξιάς. Έχοντας κόμπλεξ απέναντι στην Δεξιά και κουβαλώντας τα κατάλοιπα της αποστασίας από τις κεντρώες δυνάμεις, κακοποιεί τις θέσεις της παράταξης, πλαστογραφεί την ιστορία της και προσπαθεί με άθλιες καιροσκοπικές πιρουέτες να μεταλλάξει την πατριωτική, λαϊκή παράταξη σε κάτι διαφορετικό από αυτό που καταστατικά είναι. Όχι μόνο δεν θα του βγει, αλλά στο τέλος θα έχει την τύχη που του αξίζει. Θα ξεβραστεί από την ίδια την ιστορία της.
