Η έκφραση «περί ανέμων και υδάτων με παρανομαστή το τίποτα» που κρύβει ωστόσο τις μεγάλες τεράστιες αδυναμίες της κυβέρνησης Μητσοτάκη χαρακτηρίζει το άρθρο του πρωθυπουργού στην έκδοση «Our World» το οποίο εκδίδεται από την εφημερίδα New Europe.
Αν και παραμένει άγνωστο αν έγραψε το άρθρο ο ίδιος ο πρωθυπουργός, πέραν της φλυαρίας περί λαϊκισμού και πελατειακού συστήματος που προφανώς ήρθε η κυβέρνηση Μητσοτάκη για να χτυπήσει, περιλαμβάνει και μεγαλοστομίες περί μεταρρυθμίσεων και μετριοπάθειας στην πολιτική όπου όλα χωράνε με υπερβολικούς βερμπαλισμούς για ευρωπαϊκές ατζέντες και «πράσινη ανάπτυξη».
Και βέβαια ο Κυριάκος Μητσοτάκης που πήρε την Εκκλησία υπό την προστασία του, υιοθετώντας σχεδόν ό,τι μεσαιωνικό πρεσβεύουν οι ακραίοι της κύκλοι, επισημαίνει πως πιστεύει ακράδαντα στην… Ευρωπαϊκή Ένωση γράφοντας αόριστα πως «είναι πολλά αυτά που πρέπει να γίνουν» και βλέπει το δρόμο μακρύ με πολυπλοκότητες που καθιστούν τον σημερινό κόσμο «εξαιρετικά απρόβλεπτο».
Και μετά την έκθεση ιδεών και τις γενικότητες, ο Κυριάκος Μητσοτάκης εμφανίζεται και ως ο Άι Γιώργης που χτύπησε το δράκο της Ακροδεξιάς…
Εδώ θα παραμείνουμε λιγάκι…
«Από τον Βορρά ως τον Νότο και από τη Δύση ως την Ανατολή, η ακροδεξιά συνεχίζει την ανοδική της πορεία εντός και εκτός των συνόρων της Ευρώπης. Ωστόσο, στην Ελλάδα η πορεία αυτή έχει ανακοπεί. Η Χρυσή Αυγή, ένα ακραίο φασιστικό πολιτικό μόρφωμα, βρίσκεται πια εκτός Κοινοβουλίου και έχει επιστρέψει στο 2% που ανέκαθεν συγκέντρωνε η ακροδεξιά στην Ελλάδα, μετά την αποκατάσταση της δημοκρατίας το 1974. Αυτή η μεταστροφή είναι μια αχτίδα ελπίδας αλλά και μια εικόνα του τι μέλλει γενέσθαι για τη δημοκρατία στην Ευρώπη», γράφει με γλαφυρό τρόπο ο Κυριάκος Μητσοτάκης…
Ξεχνάει να πει ότι αυτή την ακροδεξιά πολιτική με μερικά μπαλώματα, υιοθέτησε με τις μετατάξεις στελεχών από το ΛΑΟΣ (όπως τους Άδωνη Γεωργιάδη, Μάκη Βορίδη και Θάνο Πλεύρη), φλερτάροντας με την Εκκλησία και την πατριδοκαπηλία.
Αυτή την ακροδεξιά ρητορική αλλά και γραμμή υιοθέτησε με τη συμμαχία του με τον «πατροκτόνο», Αντώνη Σαμαρά ο οποίος και τον απειλεί.
Ξέχασε εσκεμμένα να γράψει πως αυτή την ατζέντα τού επιβάλλουν αυτά τα στελέχη του κόμματος.
Ξέχασε να πει πως με αυτές τις κορώνες κατέβηκε στις εκλογές.
Ξέχασε να πει πως ένα κομμάτι της ακροδεξιάς τον στηρίζει και στη Βουλή, και ας έχει άλλο όνομα…
Δεν είπε πως αυτό το «καλό κομμάτι της Χ.Α.» καλωσόρισε με την πολιτική του στο κόμμα του. Που δεν βαφτίστηκε ξαφνικά δημοκρατικό, αλλά που απλά καπελώνει την ατζέντα της ΝΔ.
Σε αυτό είναι υπόλογος και παράλληλα όμηρος!
Και, τέλος, είναι ο ίδιος ο Κυριάκος Μητσοτάκης που φλερτάρει με το ασφαλιστικό του ΠΙνοσέτ, τη δεξιά ρητορική των ακραίων ακροδεξιών αμερικανικών κύκλων, του Μπολσονάρου στην Λατινική Αμερική και του Ορμπάν στην Ευρώπη…
Άνθρακας ο θησαυρός κύριε πρωθυπουργέ!
Διαβάστε επίσης:
«Καμπανάκι» Αντώναρου προς Μητσοτάκη: Οι ακροδεξιοί της ΝΔ απειλούν τη Δημοκρατία, τη σταθερότητα και τη Δικαιοσύνη
Το άρθρο του Κυριάκου Μητσοτάκη όπως μεταδόθηκε από το ΑΠΕ-ΜΠΕ:
«Η προοδευτική διακυβέρνηση απαιτεί μεταρρυθμιστική ηγεσία. Αυτή είναι η πρόκληση που καλείται να αντιμετωπίσει σήμερα η Ευρώπη, και η Ελλάδα είναι αυτή που δείχνει τον δρόμο.
Μετά από μια δεκαετή κρίση που έφερε πόνο και απελπισία, η χώρα μου έχει ανακάμψει ως μια θετική δύναμη γεμάτη προοπτικές και αποτελεί θετικό παράδειγμα για πολλούς. Έχουμε κάνει άλματα προόδου από τότε που η Ελλάδα αντιμετωπιζόταν αποκλειστικά ως πολιτικός κίνδυνος. Όσα συνέβησαν την τελευταία δεκαετία ήταν, από πολλές απόψεις, απόρροια του λαϊκισμού και του πελατειακού συστήματος. Έχοντας αντικρίσει ευθέως την άβυσσο, ο ελληνικός λαός βίωσε την κάθαρση και γύρισε την πλάτη στις ακραίες πολιτικές.
Μολονότι τα αντισυστημικά κόμματα προσπαθούν να αλλοιώσουν τις δημοκρατίες μας, η Ελλάδα αποτελεί τη θετική εξαίρεση στην ΕΕ, καθώς έχει αφήσει πίσω της αυτά τα κόμματα.
Από τον Βορρά ως τον Νότο και από τη Δύση ως την Ανατολή, η ακροδεξιά συνεχίζει την ανοδική της πορεία εντός και εκτός των συνόρων της Ευρώπης. Ωστόσο, στην Ελλάδα η πορεία αυτή έχει ανακοπεί. Η Χρυσή Αυγή, ένα ακραίο φασιστικό πολιτικό μόρφωμα, βρίσκεται πια εκτός Κοινοβουλίου και έχει επιστρέψει στο 2% που ανέκαθεν συγκέντρωνε η ακροδεξιά στην Ελλάδα, μετά την αποκατάσταση της δημοκρατίας το 1974. Αυτή η μεταστροφή είναι μια αχτίδα ελπίδας αλλά και μια εικόνα του τι μέλλει γενέσθαι για τη δημοκρατία στην Ευρώπη.
Υπάρχει μια αισιόδοξη οπτική που προκύπτει από την ελληνική κρίση. Ασφαλώς, η μακρά και επίπονη περίοδος της κρίσης κόστισε χρόνο και χρήμα στον ελληνικό λαό. Ωστόσο, παρά τις δυσκολίες και τα προβλήματα, οι πολίτες κατάφεραν τελικά να δουν την αλήθεια πίσω από τη ρητορική των δημαγωγών τόσο της αριστεράς όσο και της δεξιάς και να υπερβούν την πολιτική του φόβου και του μίσους. Ενώ κάποτε η Ελλάδα θεωρούνταν για κάποιους παράγοντας ρίσκου, τώρα βλέπουν μια χώρα που αποτελεί παράδειγμα ασφάλειας, λογοδοσίας και ευκαιριών.
Σήμερα έχω το καθήκον και παράλληλα το προνόμιο να είμαι επικεφαλής της πρώτης κυβέρνησης ύστερα από δέκα χρόνια που έχει καθαρή εντολή για μεταρρυθμίσεις και την απόλυτη πλειοψηφία στο Κοινοβούλιο. Με αυτή την ώθηση και την εμπιστοσύνη που μας έδειξε ο λαός, ήδη κινούμαστε με πολύ μεγάλη ταχύτητα. Δεν υπάρχει αμφισβήτηση οτι ήδη καταγράφεται αξιοσημείωτη ανάκαμψη στην οικονομία και ότι η Ελλάδα επέστρεψε στις αγορές με την έκδοση 15ετούς ομολόγου, για πρώτη φορά μετά από δώδεκα χρόνια. Είμαι περήφανος για όσα έχουμε πετύχει, γνωρίζω όμως και πόσο σκληρή δουλειά μας περιμένει ακόμη. Και επίσης δεν υπάρχει αμφισβήτηση ότι τόσο η κοινή γνώμη όσο και η πλειοψηφία του πολιτικού κόσμου, έχουν ήδη αγκαλιάσει τη νέα Πρόεδρο της Δημοκρατίας, κυρία Αικατερίνη Σακελλαροπούλου, την πρώτη γυναίκα που αναλαμβάνει αυτό το αξίωμα στην ιστορία της Ελλάδας.
Πρέπει να έχουμε εμπιστοσύνη ότι οι πολίτες μπορούν να εκτιμήσουν και να ενστερνιστούν τα οφέλη αυτών των ενίοτε δύσκολων πολιτικών αποφάσεων, όπως κι εμείς θα πρέπει να έχουμε πίστη στις δυνάμεις μας και να υποστηρίξουμε αυτές τις δύσκολες αποφάσεις.
Ο χρόνος είναι καίριας σημασίας στην πολιτική και στην ιστορία και εμείς δεν έχουμε καθόλου χρόνο για χάσιμο. Η Ελλάδα σήμερα δείχνει στην Ευρώπη ότι η επιστροφή της μετριοπάθειας στην πολιτική δεν είναι απλώς εφικτή, αλλά ιδιαίτερα επωφελής, καθώς θέτει τα θεμέλια του μέλλοντος. Η ΕΕ και συγκεκριμένα η Ευρωζώνη, θα πρέπει να βρουν έναν τρόπο να επανέλθουν στον δρόμο της ανάπτυξης, διαφορετικά θα βρεθούν αντιμέτωπες με τη στασιμότητα και την παρακμή. Η «πράσινη» ανάπτυξη την οποία επιδιώκουμε είναι μια μορφή οικολογικού νεο-κεϋνσιανισμού.
Καθώς η οικονομία αναπτύσσεται, το ίδιο αυξάνονται οι ευκαιρίες αλλά και το καθήκον για δημόσιες επενδύσεις, προκειμένου να χαράξουμε τη σωστή πορεία. Αυτή τη φορά, οι επενδύσεις πρέπει να κατευθυνθούν προς μια ριζική πράσινη αναδιάρθρωση που θα τονώσει την οικονομία και θα πετύχει τους στόχους για μια ΕΕ με ουδέτερο ισοζύγιο άνθρακα έως το 2050.
Για εμάς, η ατζέντα της ΕΕ για την «πράσινη» ανάπτυξη που θα καταπολεμήσει την κλιματική αλλαγή είναι απλή, αλλά ταυτόχρονα πολυδιάστατη. Η Ελλάδα προσυπογράφει πλήρως την ατζέντα της ΕΕ για το Κλίμα, όπως παρουσιάστηκε από την πρόεδρο της Επιτροπής, κυρία Ursula von der Leyen. Παράλληλα, κάνουμε όλα όσα μπορούμε, επιταχύνοντας τη σταδιακή κατάργηση του άνθρακα, ενώ δεσμευθήκαμε ότι θα διακόψουμε και την ηλεκτροπαραγωγή από λιγνίτη έως το 2028, πολύ νωρίτερα από ό,τι προβλεπόταν. Για να κατανοήσει κανείς τι σημαίνει αυτό, θα πρέπει να επισημάνουμε ότι η Ελλάδα είναι χώρα παραγωγής λιγνίτη. Αυτή την πραγματικότητα θα πρέπει, όμως, να την αφήσουμε πίσω μας -είναι κάτι που ανήκει στο παρελθόν. Το μέλλον για την Ελλάδα είναι να αποκτήσει ηγετική θέση στην παραγωγή ηλιακής και αιολικής ενέργειας, όχι απλώς για την κάλυψη των εγχώριων αναγκών αλλά και για τον εφοδιασμό άλλων χωρών.
Η Ευρώπη δείχνει το δρόμο και θα συνεχίσει να μας καθοδηγεί στην πορεία για την πράσινη ανάπτυξη, η οποία αντανακλά τις προοπτικές μας και είναι η δέσμευσή μας για το μέλλον. Όμως, το 2020 είναι και μια χρονιά με ακόμη περισσότερες προκλήσεις: το Πολυετές Δημοσιονομικό Πλαίσιο, η εύρεση της σωστής ισορροπίας μεταξύ των θεμελιωδών πολιτικών γεωργίας και συνοχής της ΕΕ, η αντιμετώπιση των αυξανόμενων προκλήσεων της μετανάστευσης, της εκπαίδευσης, της έρευνας και της ενεργειακής μετάβασης, η διεύρυνση της ΕΕ στα δυτικά Βαλκάνια, και ασφαλώς η νέα σχέση της ΕΕ με το Ηνωμένο Βασίλειο. Είμαι βέβαιος ότι ο Charles Michel, ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, θα αντιμετωπίσει προσεκτικά και με συνέπεια αυτές τις σύνθετες προκλήσεις. Ταυτόχρονα, καθώς οι ΗΠΑ απομακρύνονται από την Κίνα και εξακολουθεί να επικρατεί αστάθεια στη Μέση Ανατολή, πιστεύω ότι η ΕΕ θα πρέπει να καταλάβει έναν ευρύτερο χώρο στην εξωτερική της πολιτική, ενώ ευελπιστώ ότι ο Josep Borrell θα αναλάβει μεγαλύτερο και πιο ενεργό ρόλο με την ιδιότητα του Ύπατου Εκπροσώπου.
Είναι πολλά αυτά που πρέπει να γίνουν. Το να ξέρουμε που θέλουμε να πάμε δεν σημαίνει ότι έχουμε ήδη φτάσει, ο δρόμος θα είναι μακρύς και δεν θα πρέπει να υποτιμούμε τις αυξανόμενες πολυπλοκότητες που καθιστούν τον σημερινό κόσμο εξαιρετικά απρόβλεπτο. Ο μόνος τρόπος για να ελπίζουμε σε ένα καλύτερο μέλλον είναι να αντιμετωπίσουμε τις προκλήσεις του σήμερα. Πιστεύω ακράδαντα στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Είναι η κιβωτός που μπορεί να εξασφαλίσει ένα καλύτερο μέλλον για όλους μας».
Σημειώνεται ότι η έκδοση του Our World, έχει διεθνή χαρακτήρα, μιλούν σε αυτή πάνω από 50 ηγετικά πρόσωπα της διεθνούς πολιτικής σκηνής και φέτος εστιάζει, όπως φαίνεται και στο εξώφυλλο, στη συμβολή της Ελλάδας στη γέννηση της ευρωπαϊκής και παγκόσμιας δημοκρατίας και στο νέο κεφάλαιο που ανοίγει για τη χώρα ο Κυριάκος Μητσοτάκης.
