Στην καρδιά της Μακεδονίας, ο Κυριάκος Μητσοτάκης, επέλεξε -για να απογειώσει την πρώτη του παρουσία ως πρωθυπουργού στο Βελλίδειο στη ΔΕΘ-, τα λόγια ενός “εθνάρχη”, που δεν είναι ο Κωνσταντίνος Καραμανλής!
Ενδιαφέρον, αν μη τι άλλο. Δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητο ότι δυο στις δυο ρήσεις που χρησιμοποίησε στο τέλος της ομιλίας του ο Κυριάκος Μητσοτάκης ήταν του Ελευθέριου Βενιζέλου, προσδιορίζοντας ουσιαστικά τα λόγια του Κρητικού πολιτικού σαν παρακαταθήκη από το παρελθόν για την Ελλάδα του 21ου αιώνα!
Αφησε στην άκρη τον «εθνάρχη» Καραμανλή τον οποίο υμνεί κυρίως η δεξιά (αλλά και θυμίζει τους Καραμανλικούς της σημερινής ΝΔ). Με ένα σμπάρο δυο τρυγόνια, στην πολιτική ανάγνωση . Εδωσε (συμβολικά) ένα ηχηρό εσωκομματικό σήμα, μητσοτακικού τύπου, κραδαίνοντας το νήμα από την Κρήτη που ενώνει τη νέα εποχή της ΝΔ με το μέλλον της χώρας υπό την ηγεσία ενός ακόμα Μητσοτάκη, του Κυριάκου.
Και όχι μόνο. Από την άλλη, παρέπεμψε σε πολιτική…εξωστρέφεια, με τον «εθνάρχη» Βενιζέλο που τον υμνούν χωρίς υποσημειώσεις δεξιοί, φιλελεύθεροι, κεντριστές, της ΝΔ και αριστεροδέξιοι σοσιαλδημοκράτες (που κατά τα κομματικά ειωθότα ενδημούν σε ΠΑΣΟΚ και λοιπό χώρο «μεταρρυθμιστιστών» του κέντρου).
Δεν έφερε ο πρωθυπουργός χωρίς επικοινωνιακό στόχο στο Βελλίδειο συνεδριακό κέντρο τον Ελευθέριο Βενιζέλο. Αποτυπώνουν οι ρήσεις του, κατά τον Κυριάκο Μητσοτάκη, το σύνθημα «Ανάπτυξη για Όλους» που θέτει κεντρικά η ΝΔ. Και ο πρωθυπουργός διάβασε μια φράση του Ελευθερίου Βενιζέλου από το 1903 ( «Γνωρίζομεν ότι ο αγών μας ούτος, είναι εκτάκτως δυσχερής. Αλλ’ όσον δυσχερής είνε ο αγών, τόσο υψηλά είνε τα έπαθλα του αγώνος τούτου. Και άλλο τόσον ακατάβλητος οφείλει να είναι -και θα είναι- η εις αυτόν εμμονή μας»). Και διάβασε αμέσως και μια δεύτερη φράση του Ελευθερίου Βενιζέλου από το 1928 («Με δύο μόνον λέξεις δύναμαι να σας είπω, την στιγμήν αυτήν, ότι αναλαμβάνομεν να αναπτύξωμεν όλους τους κλάδους της εθνικής παραγωγής. Και να καταστήσωμεν πλέον ανεκτήν την τόσον δύσκολον σήμερον ζωήν του λαού. Θα… σπρώξωμεν την Ελλάδα εις τον δρόμον της προόδου. Και να την καταστήσωμεν αγνώριστον»).
Ομως, ανεξαρτήτως συνειρμών και πέραν ιστορικού χαρακτήρα αναφορών, οι εξαγγελίες Μητσοτάκη έχουν το αποτύπωμα του ΣΕΒ. Πώς το είπε ο πρωθυπουργός; «Εκσυγχρονίζεται ο συνδικαλιστικός νόμος.
Και προσαρμόζεται στα ευρωπαϊκά δεδομένα του κόσμου της εργασίας το σύστημα των συλλογικών διαπραγματεύσεων.
Από τις κλαδικές συμβάσεις θα εξαιρούνται, πλέον, μόνο επιχειρήσεις υπό διάσωση ή και αναδιάρθρωση προκειμένου να σώζονται θέσεις εργασίας»…Επίθεση στις κλαδικές συμβάσεις, με άλλα λόγια.
Πώς είπε το άλλο;
Σαρώστε τα αντικίνητρα για επενδύσεις, ακούμε να μας λέει η αγορά, και αυτό ακριβώς κάνουμε», τόνισε. Και πώς τα σαρώνει χάριν της επιχειρηματικής «ανάπτυξης» και των επενδυτών; Δια της απλοποίησης των διαδικασιών για τους περιβαλλοντικούς όρους «κατά τα ευρωπαϊκά πρότυπα». Η προστασία του περιβάλλοντος στα …αζήτητα, με άλλα λόγια. Και πάει λέγοντας.
Απλούστατα. Είτε χρησιμοποιώντας τον έναν “εθνάρχη” είτε τον άλλο “εθνάρχη”, η “ανάπτυξη» της ΝΔ δεν είναι για όλους. Για την την επιχειρηματική κερδοφορία είναι ο …αγών.
