Στενές σχέσεις με τη Νέα Δημοκρατία διατηρεί η οικογένεια του Βασίλη Μηλιώνη, εκ των καταδικασθέντων στο σκάνδαλο της Energa – Hellas Power. Πατριός του κ. Μηλιώνη είναι ο θωρακοχειρουργός Αχιλλέας Λιούλιας.
Ο κ. Λιούλιας εκλέχτηκε το 2016 στο 10ο συνέδριο της Νέας Δημοκρατίας δεύτερος σε σταυρούς μαζί με τον Αθανάσιο Ιωαννίδη στην ψηφοφορία για την εκλογή των μελών της επιτροπής της ΝΔ. Η εκλογή του Αχ. Λιούλια δεν πρέπει να προκάλεσε έκπληξη στο εσωτερικό της Νέας Δημοκρατίας, αφού μολονότι αναφέρεται στον Τύπο ότι μένει «μακριά από τους κομματικούς διαγκωνισμούς» είναι «παραδοσιακός φίλος της οικογένειας Μητσοτάκη». Σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες του Documento, ο κ. Λιούλιας υπήρξε στέλεχος της ακροδεξιάς οργάνωσης 4η Αυγούστου, την οποία ίδρυσε το 1965 ο Κωνσταντίνος Πλεύρης, ενώ υπήρξε στενός συνεργάτης του τελευταίου.
Οπως ανέφερε και ο Αριστείδης Φλώρος στην κατάθεσή του, ο Β. Μηλιώνης είχε στενές σχέσεις με τον Αλέξανδρο Δημητριάδη, αφού: «Μου ζήτησε (σ.σ.: ο Δημητριάδης) να επικοινωνήσω με τον Βασίλειο Μηλιώνη, με σκοπό τη διερεύνηση πιθανής μελλοντικής μας συνεργασίας στον χώρο της ενέργειας. Η επαφή αυτή έγινε τον Μάιο του 2009, όταν εγώ δεν γνώριζα τον Βασίλειο Μηλιώνη και όπως πληροφορήθηκα από τον κ. Δημητριάδη υπάρχει στενή οικογενειακή σχέση μεταξύ των οικογενειών Μηλιώνη και Μητσοτάκη».
Η μεταφορική εταιρεία της μητέρας του
Η οικογένεια του Β. Μηλιώνη έχει απασχολήσει τον Τύπο και λόγω της μητέρας του, Γλυκερίας Στεργιοπούλου. Η Teletrans, η μεταφορική εταιρεία της κ. Στεργιοπούλου, φέρεται σύμφωνα με δημοσιεύματα να είχε λάβει από το υπουργείο Εξωτερικών «μονοπωλιακό ρόλο» στη μεταφορά οικοσκευής δημόσιων υπαλλήλων και τη μετακίνησή τους από και προς το εξωτερικό. Η κ. Στεργιοπούλου άνοιξε τη δική της μεταφορική εταιρεία, Presto Trans, που το 1984 μετονομάστηκε σε Teletrans ΕΠΕ. Σύντομα η εταιρεία αρχίζει να μεγαλώνει και να ασχολείται μεταξύ άλλων με «τη συσκευασία και τη μεταφορά της οικοσκευής των δημόσιων υπαλλήλων, των διπλωματών και των νατοϊκών».
Η επίμαχη δραστηριοποίηση της εταιρείας ήταν ο λόγος που μπήκε στο μικροσκόπιο της Εισαγγελίας Πρωτοδικών, κατόπιν σχετικής παραγγελίας της προϊσταμένης της εισαγγελίας κ. Φάκου. Σε σχετικό δημοσίευμα της εφημερίδας «Εθνος» το 2012 αναφερόταν πως στις εταιρείες Teletrans και Smart Destinations, συμφερόντων της οικογένειας Μηλιώνη, «είχε δοθεί μονοπωλιακός ρόλος από το υπουργείο Εξωτερικών στην μεταφορά οικοσκευής και τη μετακίνηση υπαλλήλων του δημοσίου από και προς το εξωτερικό».
«Ελαβε ώθηση επί κυβερνήσεως Μητσοτάκη»
Η εφημερίδα ανέφερε ότι οι εταιρείες λάμβαναν ετησίως εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ από το ΥΠΕΞ και το υπουργείο Εθνικής Αμυνας «για υπηρεσιακές μετακινήσεις, μεταφορές οικοσκευής και μεταθέσεις προσωπικού». Ακόμη επισημαινόταν πως η Teletrans «έλαβε ώθηση επί κυβερνήσεως Μητσοτάκη (1990-1993) και συνεχίζει να δραστηριοποιείται στον χώρο της μεταφοράς οικοσκευής υπαλλήλων του δημοσίου μέχρι και σήμερα, ενώ φέρεται να συνάπτει συχνότατα συμβάσεις με το δημόσιο από τις οποίες αποκομίζει τεράστια οφέλη». Από μια σύντομη αναζήτηση στη Διαύγεια διαπιστώσαμε ότι υπάρχουν αρκετές συμβάσεις της Teletrans για μεταφορά οικοσκευής δημόσιων υπαλλήλων κι ενώ, σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες του Documento, η συγκεκριμένη εταιρεία εξακολουθεί να δραστηριοποιείται στον συγκεκριμένο τομέα.
Να σημειωθεί πως η κ. Στεργιοπούλου ίδρυσε ακόμη μια εταιρεία, την Blue Aegean Energy, η οποία στη συνέχεια μετονομάστηκε σε Hellas Power και υπήρξε μια εκ των δύο εταιρειών παροχής ηλεκτρικού ρεύματος που πρωταγωνίστησαν στο σκάνδαλο Energa – Hellas Power. Μέτοχος κατά 75% στην Blue Aegean Energy υπήρξε η Teletrans.
«Διασπάθιση εκατομμυρίων ευρώ»
Αναφορά με το ζήτημα της μεταφοράς οικοσκευής δημόσιων υπαλλήλων είχε υποβάλει το 2011 ο Ελληνας διπλωμάτης και πρώην πρέσβης της Μπανγκόκ Νίκος Βαμβουνάκης, κάνοντας λόγο για «διασπάθιση εκατομμυρίων ευρώ επί δεκαετίες». Μολονότι ο κ. Βαμβουνάκης –μέλος το 1994 της Επιτροπής Οικοσκευών του υπουργείου Εξωτερικών– δεν κατονόμασε συγκεκριμένες μεταφορικές εταιρείες, περιέγραψε αδιαφανείς διαδικασίες επιλογής συγκεκριμένων εταιρειών. Συγκεκριμένα, η «σημαντική διασπάθιση δημόσιου χρήματος» συντελείται μεταξύ άλλων επειδή, σύμφωνα με τον ίδιο, οι υπό μετάθεση υπάλληλοι επιλέγουν τη μεταφορική της αρεσκείας τους, επισυνάπτοντας άλλες δύο προσφορές από θυγατρικές ή ανταγωνιστικές εταιρείες «οι οποίες, παγίως, δεν μειοδοτούν».
Σύμφωνα με τον ίδιο, υπάρχουν περιπτώσεις που η πρώτη επιλεχθείσα από τον υπάλληλο εταιρεία συγκέντρωνε η ίδια τις άλλες δύο προσφορές, χωρίς το υπουργείο «να ασκεί τον προσήκοντα έλεγχο. Οποιαδήποτε ελεγκτική αρχή που θα ήθελε να ασχοληθεί με το θέμα, θα διαπίστωνε εύκολα εάν η όλη διαδικασία είναι ή όχι σύννομη και αν τηρούνται πράγματι οι όροι του υγιούς ανταγωνισμού προς όφελος του δημοσίου. Ενδεικτικό τούτου είναι ότι πολλοί υπάλληλοι μετακινούνται επί δεκαετίες με μια και μόνο μεταφορική εταιρεία που δεν θα ήταν δυνατόν να είναι πάντα η ίδια εάν το υπουργείο φρόντιζε να υπάρχει υγιής ανταγωνισμός».
«Πού είναι η διαφάνεια;»
Ακόμη, ο υπάλληλος μέσω υπεύθυνης δήλωσης «καλείται να βεβαιώσει εκ των προτέρων ποιος θα είναι επακριβώς ο όγκος της οικοσκευής του», γίνεται δηλαδή «μετακύλιση της ευθύνης για τον ακριβή όγκο της οικοσκευής στον μετατιθέμενο υπάλληλο, που καλείται να έχει δεξιότητες επαγγελματία ογκομετρητή και που θα υποστεί τις συνέπειες του νόμου εάν αποδειχθεί ότι τα μεταφερόμενα κυβικά είναι λιγότερα. Και τούτο ενώ φημολογείται εντονότατα μεταξύ των συναδέλφων ότι σε πολλές περιπτώσεις ορισμένες μεταφορικές εταιρείες χρεώνουν το υπουργείο είτε με τον μέγιστο όγκο οικοσκευής που δικαιούται ο κάθε υπάλληλος είτε με κυβικά περισσότερα των πραγματικών».
Σχετικά με την ανάρτηση των σχετικών συμβάσεων στη Διαύγεια ο κ. Βαμβουνάκης επικεντρώθηκε στη συστηματική απουσία της ονομασίας της αναδόχου εταιρείας και του ΑΦΜ, «μολονότι προβλέπεται ρητά η αναγραφή τους στο σχετικό έντυπο», ενώ δεν γίνεται «καμία μνεία του όγκου της κάθε οικοσκευής, απαραίτητο στοιχείο ώστε να διαπιστωθεί πώς χρεώνει η ανάδοχος εταιρεία το κάθε κυβικό και χρήσιμο μέτρο σύγκρισης με τις τιμές που ισχύουν διεθνώς». Ο κ. Βαμβουνάκης έκρινε ακόμη αξιοπερίεργο ότι στον ιστότοπο που αφορά τις δαπάνες του ΥΠΕΞ «δεν αναγράφεται καν πού μεταφέρθηκαν οι 6 ακριβότερες οικοσκευές που στοίχισαν από 18.585 έως 23.553 ευρώ […] η κάθε μια (χωρίς τα ασφάλιστρά τους). Πώς συμβιβάζονται άραγε» αναρωτιέται ο κ. Βαμβουνάκης «οι ανωτέρω παραλείψεις του υπουργείου με την ουσία και το πνεύμα του Διαύγεια; Πού είναι η περίφημη διαφάνεια στις δαπάνες του δημοσίου στην περίπτωση των οικοσκευών του υπουργείου;».
Γλυκερία Στεργιοπούλου: «Δεν θα έβγαζα παιδί λαμόγιο»
Το Documento επικοινώνησε με την κ. Στεργιοπούλου, η οποία μεταξύ άλλων αναφέρθηκε στις δεκαετίες του ’80 και του ’90 που υπήρχε ένα «σύστημα» στη μεταφορά των οικοσκευών με το οποίο «τη μεγάλη πίτα την είχε η εταιρεία του κ. Βεϊνόγλου και η εταιρεία Attica. Εγώ και ο κ. Βαμβουνάκης σπάσαμε αυτό το σύστημα». Η ίδια υποστήριξε πως πραγματοποιούσε σχετικές μεταφορές με το υπουργείο Εθνικής Αμυνας, ενώ «μετά το 1997 μπήκα στον χώρο του ΥΠΕΞ. Τότε το σύστημα μέσω του γενικού γραμματέα του υπουργείου κ. Ζώρα έγινε δίκαιο και οι τιμές έπεσαν». Επίσης σχολίασε πως «ακόμη και σήμερα κάνουμε δουλειές με το ΥΠΕΞ, αφού υπάρχει μεγάλο ποσοστό προτίμησης των υπαλλήλων παρότι πληρώνουν και από την τσέπη τους», ενώ επιβεβαίωσε ότι σε αρκετές περιπτώσεις δεν αναγραφόταν στα έγγραφα το όνομα της μεταφορικής εταιρείας, «αφού αρκετά συχνά αναγραφόταν το όνομα του μετακινούμενου. Αυτό γίνεται σε όλες τις εταιρείες». Σχετικά με τις δικαστικές περιπέτειες του γιου της, σχολίασε πως «μια γυναίκα που δουλεύει από τα 19 και δεν χρωστάει ούτε ένα ευρώ στο δημόσιο να ξέρετε πως δεν θα έβγαζε παιδί λαμόγιο».
Το σκεπτικό της αποφυλάκισης
Στις 10 Μαΐου 2013 ο εισαγγελέας Πρωτοδικών Κωνσταντίνος Σπηλιόπουλος πρότεινε την εξακολούθηση της προσωρινής κράτησης έξι κατηγορουμένων για το σκάνδαλο της Energa- Hellas Power για ακόμη έξι μήνες, μεταξύ των οποίων και του Β. Μηλιώνη. Ο κ. Μηλιώνης είχε προφυλακιστεί για δύο κακουργήματα: υπεξαίρεση με την επιβαρυντική διάταξη του νόμου περί καταχραστών του δημοσίου και ξέπλυμα μαύρου χρήματος. Ομως, μέσω του βουλεύματος (2470/2013) του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Αθηνών, ο πρόεδρος του συμβουλίου Γεράσιμος Βρυώνης στις 24 Μαΐου 2013 διέταξε την αποφυλάκιση του Β. Μηλιώνη, καθώς και των Αχιλλέα Φλώρου, Χαράλαμπου Σμυρλιάδη και Νικόλαου Δεκόλη με περιοριστικούς όρους.
Το σκεπτικό της απόφασης του κ. Βρυώνη σχετικά με την αποφυλάκιση του κ. Μηλιώνη βασίστηκε στο ότι ο τελευταίος κρίθηκε μεταξύ άλλων «συνεπής από την αρχή στις απόψεις του και στα όσα κατέθεσε ενώπιον του ανακριτή, χωρίς να διαφοροποιηθεί σε τίποτε, αποδέχθηκε τη συμμετοχή του σε εξωχώριες εταιρείες και έδωσε στοιχεία γι’ αυτές και μάλιστα επιπρόσθετα σε αυτά που ήδη είχαν ανευρεθεί κατά την ανάκριση… ουδέποτε προσπάθησε να κρυφτεί πίσω από εταιρικούς μανδύες… δεν έχει εντοπισθεί μέχρι στιγμής καμία άλλη κίνηση εκ μέρους του χρηματικών ποσών πέραν αυτής (της πώλησης της εταιρείας του)». Ακόμη, κανένας από τους ανωτέρω μάρτυρες δεν αναφέρεται σ’ αυτόν στις καταθέσεις του με επιβαρυντικά στοιχεία, ενώ προέκυψε ότι με τον Αριστείδη Φλώρο έχει ιδιαίτερα άσχημη σχέση καθώς πιστεύει ότι τον εξαπάτησε, του απέσπασε δολίως την εταιρεία και δημιούργησε σε βάρος της ληξιπρόθεσμες οφειλές».
Επειδή «η προσέλευσή του ενώπιον του ανακριτή ήταν αυθόρμητη και μάλιστα επέστρεψε στην Ελλάδα από το εξωτερικό ενώ γνώριζε ότι διεξάγεται έρευνα και κύρια ανάκριση σε βάρος του», ο κ. Μηλιώνης κρίθηκε ότι δεν «παρενέβαλε προσκόμματα στο έργο της ανάκρισης» και ότι «δεν είναι ύποπτος φυγής ούτε ύποπτος τέλεσης νέων αξιόποινων πράξεων στο μέλλον».
Το πάρτι μιας εβδομάδας στη Μύκονο
Το καλοκαίρι του 2014 οι φωτογραφίες του Β. Μηλιώνη στη Μύκονο και τα ρεπορτάζ που τις συντρόφευαν κυκλοφόρησαν παντού, προκαλώντας το κοινό περί δικαίου αίσθημα. Ο κ. Μηλιώνης, όπως διαβάζουμε στα επίμαχα ρεπορτάζ, δαπάνησε περίπου 100.000 ευρώ –όσο ήταν και το ποσό της εγγύησης για την αποφυλάκισή του– σε μια εβδομάδα στο νησί των ανέμων, όπου φιλοξενούσε 30 καλεσμένους του. Οι φωτογραφίες του στην παραλία μαζί με την παρέα του παραμένουν ακόμη και σήμερα χαραγμένες στη μνήμη της πλειονότητας των πολιτών…
Η υπόθεση οδηγήθηκε στο Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων, όπου η εισαγγελέας ζήτησε την πλήρη αθώωση του Β. Μηλιώνη από όλες τις κατηγορίες. Το δικαστήριο δεν υιοθέτησε την εισαγγελική πρόταση: καταδίκασε τον κ. Μηλιώνη για απλή συνέργεια στην υπεξαίρεση και τον απάλλαξε από το ξέπλυμα μαύρου χρήματος. Το δικαστήριο αναγνώρισε ακόμη το ελαφρυντικό του πρότερου έντιμου βίου, με αποτέλεσμα να επιβάλει ποινή δέκα ετών –με αναστολή μέχρι την έφεση–, με τον όρο να εμφανίζεται στο αστυνομικό τμήμα της περιοχής του και να καταβάλει εγγύηση 70 χιλιάδων ευρώ.
Επικαιροποίηση
Κατόπιν αίτησης του επιχειρηματία, Αριστείδη Φλώρου, διά του πληρεξουσίου δικηγόρου του, και αποστολής των επικαλούμενων απ’ αυτόν αθωωτικών αποφάσεων, η παρούσα ανάρτηση επικαιροποιείται, σύμφωνα με τις Αρχές της ακρίβειας και της αναλογικότητας των δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα του αιτούντος, ο οποίος αποτελεί ιδιαίτερα προβεβλημένο δημόσιο πρόσωπο, ως εξής:
- Ο Αριστείδης Φλώρος, διά της υπ’ αριθμ. 575/11-04-2024 αποφάσεως του Β΄ Ποινικού Τμήματος Διακοπών του Αρείου Πάγου, υπό την σύνθεση των Χρήστου Νάστα (Προεδρεύοντος Αρεοπαγίτη και παράλληλα Εισηγητή), Τριανταφύλλης Δρακοπούλου και Σταύρου Μάλαινου, και εκπροσωπούμενος από τους Δικηγόρους, Ανδρέα Γαβαλά και Ευσταθία Σαλμά, κρίθηκε αθώος των αξιόποινων πράξεων της υπεξαίρεσης, της λαθρεμπορίας και της νομιμοποίησης εσόδων από εγκληματικές δραστηριότητες, για τις οποίες είχε καταδικαστεί αμετάκλητα με απόφαση του Πενταμελούς Εφετείου Αθηνών, απορριφθείσης αιτήσεως για αναίρεσή της. Το Β΄ Ποινικό Τμήμα Διακοπών του Αρείου Πάγου, προέβη σε επανάληψη της ποινικής διαδικασίας υπέρ του αμετάκλητα καταδικασθέντος, και έκρινε ότι αναδύθηκαν νέα γεγονότα που δεν ήταν γνωστά στους δικαστές που τον είχαν καταδικάσει αμετάκλητα, και συγκεκριμένα ένορκες βεβαιώσεις μαρτύρων και γνωμοδότηση του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, τόσο δε ουσιώδη και συντριπτικά που έκρινε ότι δεν απαιτείται καν η αποστολή της δικογραφίας στο Πενταμελές Εφετείο Αθηνών για νεότερη κρίση, κατόπιν ακροαματικής διαδικασίας.
- Ο Αριστείδης Φλώρος, διά της υπ’ αριθμ. 124, 177/02-05-2024 αποφάσεως του Α΄ Μικτού Ορκωτού Εφετείου Αθηνών, κρίθηκε αθώος της αξιόποινης πράξης της ηθικής αυτουργίας σε απόπειρα ανθρωποκτονίας εκ προθέσεως σε βάρος του Δικηγόρου, Γεώργιου Αντωνόπουλου, ο οποίος δήλωσε ότι ο αθωωθείς κατηγορούμενος δεν είχε καμία σχέση με την τέλεση του σε βάρος του εγκλήματος και ότι είχε παραπλανηθεί από αναφορές συγκατηγορουμένων του.
Το αίτημα του Αριστείδη Φλώρου, για διαγραφή των επικαλούμενων απ’ αυτών αναρτήσεων των ιστοσελίδων www.documentonews.gr και www.koutipandoras.gr, παρά την κατάθεση αγωγών και αιτήσεων ασφαλιστικών μέτρων, δεν γίνεται δεκτό για τους εξής λόγους:
- Η υπόθεση για την οποία είχε καταδικαστεί αμετάκλητα ο κατηγορούμενος, γνωστή ως Energa-Hellas, αποτελεί μία υπόθεση δημοσίου ενδιαφέροντος και συμφέροντος, που απασχολεί ακόμη το αναγνωστικό κοινό, όπως άμα και κάθε έτερη υπόθεση στην οποία ενεπλάκη.
- Ο εν λόγω αθωωθείς κατηγορούμενος, για τις παραπάνω αξιόποινες πράξεις, εν συνεχεία καταδικάστηκε τελεσίδικα για την αξιόποινη πράξη της ηθικής αυτουργίας σε ψευδείς ιατρικές βεβαιώσεις, τις οποίες εξασφάλισε για την αποφυλάκισή του.
- Οι πληροφορίες που αφορούν στον αιτούντα, όπως αυτές έχουν επικαιροποιηθεί, είναι πλέον απολύτως ακριβείς και είναι αναγκαίες, καθόσον αφορούν στον επαγγελματικό του βίο και διαγωγή.
- Η επικαιροποίηση των αναρτήσεων είναι απολύτως αναλογική και πληροί τα κριτήρια του GDPR2016 και του Ν. 4624/2019.
- Τυχόν διαγραφή των αναρτήσεων παραβιάζει υπέρμετρα την ελευθερία της έκφρασης, ιδίως όταν στην παρούσα υπόθεση έγινε επανάληψη της ποινικής δίκης υπέρ του συγκεκριμένου κατηγορουμένου, και κρίθηκε ότι ήταν εξαρχής αθώος πολύ σοβαρών αξιόποινων πράξεων, για τις οποίες είχε κρατηθεί προσωρινά, είχε καταδικαστεί αμετάκλητα, και πλέον δικαιούται ακόμη και αποζημίωσης από το Ελληνικό Κράτος, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τις τυχόν ευθύνες δικαστικών λειτουργών.
