Ώδινεν όρος και έτεκεν μυν, είναι ένα από τα δημοσιογραφικά κλισέ που συνοδεύουν πολλές φορές τους ανασχηματισμούς, ωστόσο δεν παύει να είναι εύστοχο, ιδίως για τον χθεσινό (μη) ανασχηματισμό του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Δύο εύσημα μπορεί να διεκδικήσει ο εμπνευστής του, το πρώτο ότι δημιούργησε ένα από τα μεγαλύτερα αν όχι το μεγαλύτερο κυβερνητικό σχήμα της Μεταπολίτευσης, παρότι υποτίθεται ότι το επιτελικό κράτος θα επιτύγχανε ακριβώς το αντίθετο. Το δεύτερο ότι στερείται πολιτικού στίγματος, παρότι οι μετακινήσεις υπουργών και υφυπουργών δεν είναι λίγες. Θα μπορούσε να διεκδικήσει και ότι έχει αναλογικά τις λιγότερες γυναίκες, στοιχείο που είχε επισημανθεί από τον διεθνή Τύπο από την αρχή της κυβέρνησης και είχε αναγκάσει τον πρωθυπουργό να υποσχεθεί ότι στην πορεία θα τον διορθώσει.
Ενδεικτική από αυτή την άποψη είναι η αμηχανία ακόμη και των φιλοκυβερνητικών ΜΜΕ που αναπαρήγαγαν αυτούσιες τις διαρροές του Μεγάρου Μαξίμου που είχαν παραλάβει με ηλεκτρονικό delivery. Σύμφωνα λοιπόν με τις επίσημες διαρροές “η ανακοίνωση του ανασχηματισμού τις πρώτες ημέρες του νέου έτους σηματοδοτεί ένα νέο ξεκίνημα…Οι όποιες αλλαγές αποκρυσταλλώνουν τις προτεραιότητες του επόμενου χρονικού διαστήματος αλλά και την προσπάθεια για υπέρβαση καθυστερήσεων”. Φυσικά σταθερή στρατηγική επιλογή παραμένει η “προώθηση των μεταρρυθμίσεων”. Στο πλαίσιο αυτό όμως δεν είναι σαφές πώς θα γίνει το “νέο ξεκίνημα” με τον ίδιο κορμό της κυβέρνησης στα υπουργεία, Οικονομικών, Ανάπτυξης, Εξωτερικών και Άμυνας, Υγείας, Δημοσίας Τάξεως, Μεταφορών, Ψηφιακής Πολιτικής. Ή γιατί ο συμπαθής Γιώργος Στύλιος θα προωθήσει πιο αποτελεσματικά τις μεταρρυθμίσεις στο υπουργείο Ψηφιακής Διακυβέρνησης, από τον προκάτοχό του Γρηγόρη Ζαριφόπουλο που όταν είχε διοριστεί είχε προβληθεί ως το “επιτυχημένο στέλεχος της Google που άφησε την διαπρεπή καριέρα στον ιδιωτικό τομέα για να προσφέρει στον εκσυγχρονισμό του ελληνικού κράτους”. Ή γιατί ο Κώστας Σκρέκας θα είναι πιο μεταρρυθμιστής στον τομέα της Ενέργειας από τον Κωστή Χατζηδάκη.
Από τα παραλειπόμενα του ανασχηματισμού έχει ενδιαφέρον ότι οι δύο χαμένοι ο Τάκης Θεοδωρικάκος που έμεινε εκτός και ο Κωστής Χατζηδάκης που υποβαθμίστηκε, σύμφωνα με πληροφορίες πλήρωσαν την σύνδεσή τους με επιχειρηματικά συμφέροντα που έχασαν στο παιχνίδι της επιρροής έναντι ανταγωνιστών τους. Οι πληροφορίες για ραντεβού του πρωθυπουργού με επιχειρηματικούς παράγοντες δεν είναι δίχως σημασία. Πάντως και οι δύο υπουργοί είχαν έλθει σε ρήξη -ο κ. Θεοδωρικάκος περισσότερο- με το Μέγαρο Μαξίμου. Ο κ Χατζηδάκης θα προωθήσει τις νεοφιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις στο υπουργείο Εργασίας (την απόλυτη απορρύθμιση), ενώ θα διαχειριστεί και την επικουρική ασφάλιση που είναι από τα μεγάλα project του πρωθυπουργού, που έχουν ήδη μείνει πίσω.
Μετά την απομάκρυνσή του κ. Θεοδωρικάκου, από φίλους του διέρρεε ότι θα συμβάλλει στον πολιτικό σχεδιασμό όπως άλλωστε έκανε μέχρι τη νίκη του Κυριάκου Μητσοτάκη στις εκλογές. Ωστόσο δύσκολα θα επιβεβαιωθεί αφού ο Κυριάκος Μητσοτάκης τοποθέτησε στο Μέγαρο Μαξίμου σε θέση υφυπουργού παρά τω πρωθυπουργώ τον Θεόδωρο Λιβάνιο ακριβώς γι αυτή την δουλειά. Παρομοίως ισχύει και για τον νέο κυβερνητικό εκπρόσωπο, Χρήστο Ταραντίλη. Με τα δύο αυτά πρόσωπα, της απολύτου εμπιστοσύνης του, ενισχύεται και τυπικά ο πυρήνας του επιτελικού κράτους. Ειδικά αν ισχύουν οι πληροφορίες ότι ο Στέλιος Πέτσας δεν απομακρύνεται αλλά με στάτους αναπληρωτή υπουργού θα είναι τοποτηρητής του Μαξίμου στο υπουργείο Εσωτερικών και θα έχει και την ευθύνη για σημαντικά ευρωπαϊκά κονδύλια. Στο πλαίσιο αυτό η αναβάθμιση του Μάκη Βορίδη έχει περισσότερο συμβολικό χαρακτήρα, ενώ δίνει στους δεξιούς δημάρχους -που ενάμιση χρόνο τώρα διαμαρτύρονται για το μεταναστευτικό- έναν υπουργό με τον οποίο νιώθουν πιο κοντά από τον “πρώην κομμουνιστή και πασόκο”.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης ικανοποιεί την κοινοβουλευτική ομάδα που ήθελε περισσότερα μέλη της με χαρτοφυλάκια υπουργών και υφυπουργών παρότι βέβαια δυσαρεστεί όσους έμειναν να περιμένουν στην ουρά. Σημειώνεται ότι δεν έβαλε στελέχη της παλιάς φρουράς, πχ Ντόρα Μπακογιάννη, Μαριέττα Γιαννάκου, Νικήτα Κακλαμάνη ή τον Δημήτρη Αβραμόπουλο -που τροφοδοτούσε μόνος του τις σχετικές διαρροές. Επίσης απέφυγε πολιτικούς από την καραμανλική ομάδα, όπως τον Θεόδωρο Ρουσόπουλο, τον Ευριπίδη Στυλιανίδη ή τον Μάξιμο Χαρακόπουλο. Ο Κώστας Σκρέκας παρά τις οικογενειακές παραδόσεις, πρώτα αξιοποιήθηκε από τον Αντώνη Σαμαρά και τώρα είναι μητσοτακικός. Ο Κώστας Κατσαφάδος είναι μεν καραμανλικός ωστόσο μπήκε στην κυβέρνηση στο Ναυτιλίας, ως παλαιότερος και πάντα ισχυρός βουλευτής του Πειραιά. Άλλωστε με το που ανακοινώθηκε ευχαρίστησε με δημόσια ανακοίνωση τον πρωθυπουργό.
Διατήρησε την ίδια σύνθεση στα υπουργεία που στην επόμενη χρονιά θα βρεθούν στο επίκεντρο των εξελίξεων. Στο Οικονομικών παραμένει ο Χρήστος Σταϊκούρας κυρίως για τις σχέσεις με τους Ευρωπαίους, και ο αναβαθμισμένος αναπληρωτής Θεόδωρος Σκυλακάκης που έχει τη ευθύνη της δημοσιονομικής πολιτικής και θα μετέχει και στην πενταμελή επιτροπή για την διαχείριση των ευρωπαϊκών κονδυλίων. Στον άλλο κρίσιμο τομέα που είναι τα ελληνοτουρκικά επίσης παραμένει ο Νίκος Δένδιας, παρά τις κατά καιρούς εκφράσεις δυσαρέσκειας προς το Μέγαρο Μαξίμου, και στο Αμύνης ο Νίκος Παναγιωτόπουλος. Ο κ. Δένδιας προορίζεται να χρεωθεί το κόστος που θα επιφέρουν οι εξελίξεις στα ελληνοτουρκικά.
Στο Υγείας παραμένει ο Βασίλης Κικίλιας, θα ήταν ομολογία αποτυχίας να τον αλλάξει εν μέσω πανδημίας, αλλά αναβάθμισε σε αναπληρωτή τον Βασίλη Κοντοζαμάνη στον οποίο άλλωστε είχε εκχωρήσει σημαντικές αρμοδιότητες.
Ενδιαφέρον έχει ότι τον Άγγελο Συρίγο, που τα τελευταία χρόνια ασχολείται με τα εξωτερικά θέματα και κυρίως με τα ελληνοτουρκικά τον έβαλε στην κυβέρνηση -προφανώς για να μην κάνει κριτική- αλλά σε θέση υφυπουργού Παιδείας για τα Πανεπιστήμια με την πρόφαση ότι είναι καθηγητής. Ο κ. Συρίγος θα κληθεί να διαχειριστεί την αυστηροποίηση του πλαισίου στα ΑΕΙ.
Ενδιαφέρον έχει τέλος η απουσία και από αυτή την κυβέρνηση της Όλγας Κεφαλογιάννη. Δεν υπήρχε αμφιβολία από την στιγμή που έκανε την επιθετική δήλωση για την παρουσία του πρωθυπουργού στην Πάρνηθα. Η κ. Κεφαλογιάννη έχει αρχίσει και σκέπτεται την επόμενη ημέρα της στην πολιτική, που δεν θα είναι κυβερνητική.