Το όνομα του Μάρτιν Σκορσέζε είναι συνδεδεμένο εδώ και πολλά χρόνια με το Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου. Από το «Οργισμένο είδωλο» και το «Ακρωτήρι του φόβου» έως και τις «Συμμορίες της Νέας Υόρκης» και το «Νησί των καταραμένων» η Berlinale αγαπάει τον Αμερικανό σκηνοθέτη.
Αυτός και είναι και ο λόγος που οι υπεύθυνοι της 74ης διοργάνωσης αποφάσισαν να τον βραβεύσουν με την τιμητική Χρυσή Άρκτο για την πολύτιμη προσφορά του στον κινηματογράφο.
Το μόνο που άκουγε κανείς έξω από το φωταγωγημένο Berlinale Palast ήταν εκατοντάδες κόσμου που τον περίμενε να κατέβει από τη μαύρη λιμουζίνα του φεστιβάλ, φωνάζοντας «Μάρτι-Μάρτι».
Συγκινημένος ο σκηνοθέτης έκανε πάνω από 25 λεπτά να μπει στην αίθουσα αλλά και εκεί πολύ δύσκολα έπεισε τους παραβρισκόμενους, που είχαν ξεσπάσει σε παρατεταμένο χειροκρότημα, να κάτσουν στις θέσεις τους, έτσι ώστε να ξεκινήσει η τελετή.
«Ο Βασιλιάς του κινηματογράφου»
«Μάρτι, το πιστεύεις ότι έχουν περάσει 46 χρόνια από τότε που γνωριστήκαμε;»
Με αυτά τα λόγια ο Γερμανός σκηνοθέτης Βιμ Βέντερς φώναξε πάνω στη σκηνή τον επί μισό αιώνα σχεδόν φίλο του, αποκαλύπτοντας άγνωστες ιστορίες για το πως γνωρίστηκαν οι δύο άντρες.
“Directed by Martin Scorsese” – αυτή η φράση είναι πλέον trademark και μπράντα. Όταν πηγαίνεις σινεμά για να δεις μία ταινία του Μάρτιν Σκορσέζε, κάθεσαι στην καρέκλα σου και ξέρεις πολύ καλά ότι θα δεις κάτι συγκλονιστικό, όχι μόνο για την καριέρα του ίδιου, αλλά για την πορεία του κινηματογράφου και της ιστορικής εποχής».
Βουρκωμένος ο Σκορσέζε παρέλαβε το βραβείο μιλώντας για τους συνεργάτες και συναδέλφους του χαιρετώντας τον Γερμανό διευθυντή φωτογραφίας Μάικλ Μπόλχαους αλλά και την πιστή μοντέζ του Θέλμα Σκουνμέικερ που καθόταν ανάμεσα στο κοινό.
«Οι σκηνοθέτες είμαστε μέλη μία κοινότητας. Μίας οικογένειας. Οι ταινίες μας ενώνονται, γίνονται κομμάτι της Ιστορίας, ενός κινηματογραφικού διαλόγου που συνεχίζεται μέσα στα χρόνια, αιώνια και για πάντα.
Κατά τη διάρκεια μιας ταινίας νιώθεις μόνος κι ανασφαλής. Είναι πολύ σημαντικό να θυμάσαι ότι είσαι μέλος μίας κοινότητας καλλιτεχνών που εμπνέονται από την ίδια εμμονική αγάπη για την τέχνη που ονομάζουμε σινεμά. Οι σκηνοθέτες είμαστε μέλη μίας οικογένειας. Οι ταινίες μας ενώνονται, γίνονται κομμάτι της Ιστορίας, ενός κινηματογραφικού διαλόγου που συνεχίζεται μέσα στα χρόνια, αιώνια και για πάντα».
Ο βραβευμένος σκηνοθέτης παραχώρησε συνέντευξη Τύπου απαντώντας σε όλες τις ερωτήσεις των δημοσιογράφων.
Κι αφού ο Σκορσέζε μοιράστηκε ποιο είναι το αγαπημένο του φαγητό, που δεν είναι άλλο από τα λαζάνια της μητέρας του, ανέλυσε γιατί τον έχουν επηρεάσει οι ταινίες των Μάικλ Πάουελ και Έμερικ Μπρεσμπέργκερ, αποκαλύπτωντας ότι ακόμη σκέφτεται πώς θα προσεγγίσει τη ζωή του Ιησού στην νέα του ταινία, ενώ την ίδια στιγμή υπάρχει σοβαρή πιθανότητα οι «Δολοφόνοι του ανθισμένου φεγγαριού» που παίζεται ακόμα στους κινηματογράφους να μείνουν εκτός των 96ων βραβείων Όσκαρ.
https://youtu.be/eLc7oF1IE_8
Διαβάστε επίσης:
Podcast-Caro Diario: Ο Σκορσέζε και οι συναρπαστικοί «Δολοφόνοι» του
