Οταν η Ερατώ και ο Αντώνης ερωτεύτηκαν πριν από 27 χρόνια δεν είχαμε ξαναζήσει κάτι αντίστοιχο στην ελληνική τηλεόραση. Ποτέ πριν δεν είχαμε παρακολουθήσει «εκ των έσω» τη σχέση μιας Ρομ με έναν μπαλαμό. Θυμάμαι τους δέκτες της γειτονιάς να συντονίζονται την ίδια ώρα. Κάθε φορά που ο Δημήτρης Μπάσης σχεδόν λυγμικά τραγουδούσε «τι πρέπει, τι δεν πρέπει», ο αναστεναγμός στα λαϊκά σπίτια σχεδόν διαπερνούσε τους τοίχους. Την επόμενη μέρα οι φίλες των μανάδων μας έρχονταν να μοιραστούν τα νέα της Ερατώς και να ανησυχήσουμε παρέα σχετικά για το μέλλον ενός τόσο δύσκολου ταιριάσματος.
Ο Μανούσος Μανουσάκης με τους «Ψίθυρους καρδιάς» σε σενάριο Σταύρου Αβδούλου και Ειρήνης Ριτσώνη έγραψε ιστορία. Μέσω αυτής της σειράς ο Απόστολος Γκλέτσος έγινε λαϊκό είδωλο και η Αννα-Μαρία Παπαχαραλάμπους σταρ εν μια νυκτί. Καθιερώθηκε επίσης ένα νέο μοντέλο ομορφιάς. Το «είσαι όμορφη σαν την Ερατώ» ήταν παράσημο για πολλά κορίτσια της εποχής. Οπως κάθε έργο που δημιουργείται με την προϋπόθεση να γίνει επιτυχία, έτσι κι αυτό δεν απέφυγε τις κοινοτοπίες και τις ευκολίες. Ωστόσο άνοιξε μια πόρτα που μέχρι τότε ήταν μανταλωμένη.
Η τεράστια αποδοχή που είχε η σειρά άλλαξε την εικόνα που είχαμε έως τότε για τους Ρομά. Δεν ήταν πια οι άνθρωποι που κάναμε ότι δεν βλέπαμε ούτε εκείνοι που ήταν ορατοί μόνο όταν απασχολούσαν το αστυνομικό δελτίο. Αλλαξε το βλέμμα μας κι ας συνέβη η αλλαγή αυτή μέσα από την εξιδανίκευση που βολεύει την προώθηση ενός τηλεοπτικού έργου. Ο Μανούσος Μανουσάκης, ο οποίος έφυγε από τη ζωή την περασμένη Τετάρτη σε ηλικία 74 ετών, ήξερε αν μη τι άλλο πώς να απευθύνεται στο μεγάλο κοινό. Κι αυτό είναι ένα από τα σημαντικότερα πράγματα που μπορεί να καταφέρει ένας καλλιτέχνης.
