Στις αρχές του 1989 ο νεαρός τότε συνθέτης Κώστας Καλδάρας μίλησε στον Μάνο Χατζιδάκι για έναν κύκλο τραγουδιών που είχε έτοιμο ο πατέρας του, ο μεγάλος Απόστολος Καλδάρας. Ο Χατζιδάκις δήλωσε αμέσως την προθυμία του να συναντηθεί με τον Καλδάρα και ν’ ακούσει τα κομμάτια του. Πάντα μέσω του γιου του, Κώστα, κλείστηκε ένα πρώτο ραντεβού στο σπίτι του, στη Ρηγίλλης. Ο Κώστας θυμάται πως πήγε και πήρε με το αυτοκίνητό του τον Απόστολο απ’ τους Θρακομακεδόνες και κατέβηκαν στο κέντρο της Αθήνας. Φτάνουν έξω απ’ το σπίτι του Χατζιδάκι, όπου μια άγνωστη φωνή τούς λέει να περιμένουν. Στην πόρτα πια, τους υποδέχεται ένας νεαρός και τους λέει ότι ο Χατζιδάκις αναπαύεται και πως δεν θα μπορέσει να τους δεχτεί. Ο Καλδάρας τα χάνει και, όπως ήταν λογικό, το θεώρησε μεγάλη προσβολή. Τον παίρνει ο γιος του και φεύγουν. Το ίδιο βράδυ ο Μάνος Χατζιδάκις τηλεφωνεί του Κώστα Καλδάρα:
– Μα, γιατί δεν ήρθατε; Σας περίμενα!
– Μάνο μου, μας δουλεύεις; Φτάσαμε ως την πόρτα σου και μας είπε ένας νεαρός πως κοιμάσαι και δεν θα μας δεχτείς…
– Τον ανόητο! Ηταν να μου έρθει για οντισιόν ένα παιδί από τον Σαββόπουλο και ήθελα να τ’ αποφύγω. Νόμιζε πως εσείς θα ήσασταν και σας έδιωξε… Δώσε μου το τηλέφωνο του Απόστολου να τον καλέσω εγώ…
Πράγματι, ο Χατζιδάκις τηλεφώνησε στον Καλδάρα, του εξήγησε και την επόμενη μέρα έκαναν κανονικά το ραντεβού τους. Ο Απόστολος είχε μαζί του την κιθάρα και άρχισε να παίζει στον Χατζιδάκι την «Παλιά Σωκράτους», τον «Αρτέμη», τον «Κρυφό παράδεισο», όλα τα κομμάτια που έγιναν πολύ γρήγορα οι «Μπαλάντες του περιθωρίου». Ο Χατζιδάκις αμέσως έβαλε μπρος το σχέδιο της πραγμάτωσης του άλμπουμ: από το να μπει ο Καλδάρας στο στούντιο με μια σειρά λαϊκών αλλά και λόγιων μουσικών μέχρι να επιμεληθεί ο ίδιος το εξώφυλλο με την «αποψάτη» φωτογραφία του Τάσου Βρεττού, στην οποία εικονίζονταν ανδρικές φιγούρες ή «Της Ομόνοιας οι τύποι», συμφώνως και με τον τίτλο ενός τραγουδιού από το έργο. Το έργο βγήκε στις αρχές του 1990 και, παρόλο που δεν έκανε ούτε κατά διάνοια την επιτυχία των παλιότερων δίσκων του συνθέτη, πούλησε περισσότερο απ’ όλους τους δίσκους του Σείριου ίσαμε τότε!
Ο Απόστολος Καλδάρας ήταν ένας απ’ τους μεγαλύτερους λαϊκούς δημιουργούς που αξιώθηκε να έχει η Ελλάδα, ένας συνθέτης εκπληκτικών τραγουδιών σε στίχους των σημαντικότερων στιχουργών με τις φωνές επίσης των σημαντικότερων τραγουδιστών. Δεν πρόλαβε να γευτεί τη χαρά της έκδοσης του τελευταίου έργου του. Πέθανε και κηδεύτηκε στον Κόκκινο Μύλο παρουσία πλήθους καλλιτεχνών και απλού κόσμου. Το ημερολόγιο έδειχνε 8 Απριλίου του 1990.
