«Με ή χωρίς την Ευρωπαϊκή Ένωση» η Γαλλία θα ανεγείρει κέντρα αιτούντων άσυλο στη Λιβύη έως το τέλος του καλοκαιριού, ανακοίνωσε ο Γάλλος πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν σε επίσκεψή του σε εγκατάσταση προσφύγων στην Ορλεάνη της κεντρικής Γαλλίας.
Από την αναγγελία φιλόδοξων σχεδίων όμως έως την υλοποίηση πολιτικών προγραμμάτων ο δρόμος είναι μακρύς, λένε οι επικριτές του τόσο εντός όσο και εκτός της χώρας.
Η πρόταση του 39χρονου Μακρόν για την αντιμετώπιση των αυξανόμενων μεταναστευτικών ροών που φτάνουν στην Ευρώπη, παρά την «απροθυμία των άλλων ευρωπαϊκών κρατών» όπως ο ίδιος υποστηρίζει, δεν αντικατοπτρίζει τις πραγματικές ανάγκες και έρχεται σε αντίθεση με τις έως τώρα γαλλικές πρακτικές. Καταρχάς, συνεπάγεται έμμεσα την αποδοχή της επαναπροώθησης των αιτούντων άσυλο στην Ευρώπη ή τουλάχιστον στη Γαλλία. Ο Γάλλος πρόεδρος, όμως δεν φαίνεται πρόθυμος για κάτι τέτοιο. Επικεντρώνεται περισσότερο στην ανάγκη αναχαίτισης των μεταναστευτικών ροών προτού πατήσουν τα ευρωπαϊκά, κυρίως τα γαλλικά εδάφη.
Αρνητικός
Η γαλλική αστυνομία, άλλωστε, εμποδίζει καθημερινά την είσοδο εκατοντάδων μεταναστών στη χώρα από την ιταλική πόλη Βεντιμίλια, ενώ η κυβέρνηση αρνείται την αποβίβαση στα γαλλικά λιμάνια των αιτούντων άσυλο που διασώζονται στη Μεσόγειο. Το βασικότερο όλων: η Γαλλία όπως και οι περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες απέχουν πολύ από το εκπληρώσουν τις υποχρεώσεις τους στο πλαίσιο του προγράμματος ανακατανομής προσφύγων της Ευρωπαϊκής Ενωσης.
Ο Εμανουέλ Μακρόν, διόλου τυχαία, διαχώρισε τους πρόσφυγες από τους οικονομικούς μετανάστες, εξηγώντας ότι η Γαλλία δεν σκοπεύει να ασχοληθεί με τους δεύτερους. Οι πολιτικοί αναλυτές ωστόσο διερωτώνται πώς τα λεγόμενα «κέντρα ασύλου» στη Λιβύη θα λύσουν αποτελεσματικά το μεταναστευτικό πρόβλημα.
Οι αριθμοί τον εκθέτουν: σύμφωνα με τον Διεθνή Οργανισμό Μετανάστευσης (ΔΟΜ), το 20% των ατόμων που έφτασαν στην Ιταλία από τη Λιβύη το 2016 ήταν από τη Νιγηρία, το 11,4% από την Ερυθραία, το 7,4% από τη Γουινέα και το 6,4% από την Ακτή Ελεφαντοστού. Εξ αυτών, μόνο όσοι προέρχονταν από την Ερυθραία πληρούσαν τις προϋποθέσεις για να τους δοθεί άσυλο, καθώς οι υπόλοιποι ήταν οικονομικοί μετανάστες.
Ιταλική αντίδραση
Μία ακόμη κίνηση του Γάλλου προέδρου που έχει προκαλέσει αντιδράσεις είναι η μονομερής προσπάθεια να πρωτοστατήσει μιας πολιτικής συμφωνίας μεταξύ της επίσημης κυβέρνησης της Λιβύης, την οποία στηρίζουν τα Ηνωμένα Εθνη, και της μεγαλύτερης ένοπλης ομάδας («Εθνικός Στρατός Λιβύης») η οποία ελέγχει μεγάλα τμήματα της χώρας. Η ιταλική κυβέρνηση, δυσαρεστημένη με τον τρόπο διαχείρισης του μεταναστευτικού από τον Μακρόν, θεωρεί ότι ο τελευταίος νομιμοποίησε εμμέσως τον στρατηγό και πολέμαρχο Χαλιφά Χαφτάρ, επικεφαλής του «Εθνικού Στρατού της Λιβύης», ο οποίος δεν αναγνωρίζει την κυβέρνηση του Φαγιέζ αλ Σαράζ.
Οι Ιταλοί, έχοντας εξαντλήσει τις δυνατότητες των κέντρων υποδοχής τους, τα οποία σήμερα φιλοξενούν 200.000 αιτούντες άσυλο, πήραν την κατάσταση στα χέρια τους. Την Τετάρτη, το ιταλικό κοινοβούλιο ενέκρινε την αποστολή πλοίων στη Λιβύη για να αναχαιτίσουν τη διέλευση προσφύγων και μεταναστών από τη Μεσόγειο, ενώ την ίδια μέρα –για πρώτη φορά– οι ιταλικές αρχές κατηγόρησαν γερμανική ανθρωπιστική οργάνωση ότι μετέφερε με σκάφος της πρόσφυγες στην Ιταλία.
Η αντίδραση του στρατηγού Χαφτάρ ήταν άμεση: διεμήνυσε ότι ο «Εθνικός Στρατός της Λιβύης» θα απωθεί όλα τα ιταλικά πλοία που μπαίνουν στα χωρικά ύδατα της χώρας.