Έχουν περάσει 43 χρόνια από βραδιά που ένας Δανός τραγουδιστής και ένας Αμερικανός κιθαρίστας γνωρίστηκαν στο ροκ κλαμπ «L’Amour» στο Μπρούκλιν και 40 από τη χρονιά που το συγκρότημα που οι δυο τους δημιούργησαν κυκλοφόρησε το πρώτο του άλμπουμ. Και μπορεί οι White Lion όπως τους ξέραμε και τους λατρέψαμε να μην υπάρχουν πια, όμως η κληρονομιά τους είναι πολύ σπουδαία για να ξεχαστεί έτσι εύκολα. Με δεδομένο ότι μετά τη διάλυσή τους, το 1991 ο κιθαρίστας Βίτο Μπράτα αποσύρθηκε από τα μουσικά εγκόσμια, έμεινε ο τραγουδιστής Μάικ Τραμπ να σηκώσει το βάρος της αναβίωσης του μύθου των White Lion. Το διήμερο 9 και 10 Μαΐου οι Mike Tramp’s White Lion, η «μετενσάρκωση» της θρυλικής μπάντας που μάλιστα συνοδεύεται από τις ευλογίες του Βίτο Μπράτα, θα εμφανιστούν σε Θεσσαλονίκη (Eightball) και Αθήνα (Κύτταρο) αντίστοιχα. Και όπως είπε ο ίδιος ο Τραμπ στην αρχή της κουβέντας μας με αφορμή την επιστροφή στην Ελλάδα μετά από 19 χρόνια, «επειδή δεν έχουμε και τις καλύτερες αναμνήσεις από τη συναυλία του 2006, αυτή είναι μια πολύ καλή ευκαιρία για να το κάνουμε σωστά».
Περίεργη εποχή να έχει κάποιος το όνομα Τραμπ ακόμα και αν γράφεται με διαφορετικό τρόπο…
Πράγματι (γέλια). Έχει πλάκα γιατί κάθε φορά που κάνω τσεκ ιν σε κάποιο ξενοδοχείο διαπιστώνω ότι με καταχωρούν ως «Trump», κάποιοι μάλιστα περιμένουν ότι θα δουν όντως τον άλλο Τραμπ αλλά μόλις χαμογελάω και τους δείχνω τα μαλλιά μου προσγειώνονται στην πραγματικότητα.
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Τι δουλειά είχε ένας εικοσάχρονος Δανός στις ΗΠΑ στις αρχές της δεκαετίας του ’80;
Μεγάλωσα ακούγοντας συγκροτήματα όπως οι Uriah Heep, οι Led Zeppelin, οι Bad Company, η ευρωπαϊκή εκδοχή του χαρντ ροκ δηλαδή την οποία φυσικά ακόμα λατρεύω. Στην πορεία ήρθα σε επαφή και με το AOR, όπως αυτό εκφραζόταν μέσα από μπάντες όπως οι Journey, οι Van Halen, οι Kansas και οι Cheap Trick και με ενέπνευσε πολύ ο τρόπος που εκφράζονταν οι τραγουδιστές καθώς ήταν διαφορετικοί από τον Ίαν Γκίλαν ή τον Όζι. Όταν λοιπόν το 1982 ήρθα στη Νέα Υόρκη και είδα από κοντά πώς ακούγονται οι αμερικανικές μπάντες είπα «εδώ είμαστε». Σε μια από αυτές τις συναυλίες γνώρισα τον Βίτο Μπράτα και καταλάβαμε από την πρώτη στιγμή ότι οι δυο μας είχαμε πολλά κοινά και ότι θα κάναμε κάτι πολύ σοβαρό. Εκεί μπήκαν τα θεμέλια των White Lion με το «Broken Heart», το πρώτο τραγούδι που γράψαμε, να αποτελεί τον οδηγό για το πώς θέλαμε να ακουγόμαστε.
Αυτή η σοβαρότητα μήπως είχε να κάνει και με το γεγονός ότι σε αντίθεση με άλλα συγκροτήματα που είχαν το ίδιο image μ’ εσάς, οι White Lion δεν τραγουδούσαν για sex, drugs και rock’n’roll αλλά οι στίχοι σας ήταν τροφή για σκέψη;
Δεν ήταν κάτι προσχεδιασμένο, αλλά ως άνθρωπος με ευαισθησίες που απέκτησα ακούγοντας τα τραγούδια και τους στίχους του Ντέιβιντ Μπόουι, των Queen, του Μπομπ Ντίλαν και του Νιλ Γιανγκ, ανθρώπων δηλαδή που έπαιρναν τη μουσική τους πολύ σοβαρά, δεν θα άφηνα ποτέ τη ζωή και το χάος που επικρατούσε στα καμαρίνια να αποτελέσει κομμάτι της θεματολογίας των White Lion. Δεν ασχολήθηκα άλλωστε με τη μουσική για να ευχαριστηθώ το ποτό, τα ναρκωτικά ή ο,τιδήποτε άλλο συμβαίνει στα καμαρίνια μετά από ένα σόου. Προτεραιότητα ήταν και είναι η ίδια την μουσική.
Ακόμα όμως και όταν τραγουδούσατε για αγάπες και έρωτες το κάνατε με έναν ιδιαίτερο και ευαίσθητο τρόπο.
Φυσικά. Η αγάπη είναι το πιο όμορφο και δυνατό συναίσθημα στη ζωή των ανθρώπων και πρέπει να αντιμετωπίζεται ανάλογα. Σε κάθε περίπτωση το βασικό είναι οι στίχοι να ταιριάζουν με τη διάθεση κάθε τραγουδιού. Δεν θα μπορούσε για παράδειγμα o ρυθμός το «Dirty woman» ή του «She’s got everything» να συνοδεύεται από στίχους που μιλάνε για την ελευθερία, ούτε φυσικά ένα τραγούδι σαν το «Cry for Freedom» ή το «El Salvador» να πατάει σε ένα… ανέμελο ριφ.
Πόσο συμβολική είναι η επανατοποθέτηση των τραγουδιών αυτών στη σημερινή εποχή και σε τι διαφέρει η δεύτερη προσπάθεια να αναβιώσει ο μύθος των White Lion σε σχέση με την προσπάθεια που είχε γίνει στη δεκαετία του 2000;
Κοιτάζοντας πίσω είναι ξεκάθαρο ότι στην πρώτη περίπτωση δεν ήμουν πραγματικά έτοιμος να το κάνω. Στην πραγματικότητα ήμουν ευάλωτος και απλά ενέδωσα στις επιθυμίες των promoters που δεν ήθελαν τον Μάικ Τραμπ αλλά τους White Lion. Όταν κατάλαβα ότι αυτό δεν λειτουργούσε πήρα, πιστεύω, τη σωστή απόφαση: το σταμάτησα και συνέχισα με τη σόλο καριέρα μου. Αυτό που κάνω σήμερα είναι να βγάλω το παλιό αυτοκίνητο από το γκαράζ, να το πλύνω, να του βάλω καινούρια λάστιχα και να το βάψω. Είναι το ίδιο αυτοκίνητο αλλά με τις απαραίτητες προσαρμογές ώστε να μπορεί να κινηθεί σωστά στους σημερινούς δρόμους. Άρα το ζητούμενο στις συλλογές «Songs of White Lion 1,2 και 3» είναι να προσαρμόσω τα τραγούδια στη σημερινή εποχή χωρίς αυτά να απομακρύνονται από τις αυθεντικές εκτελέσεις. Προφανώς τα κουρδίσματα είναι διαφορετικά, άλλωστε δεν μπορώ να τραγουδήσω σήμερα τόσο ψηλά, όμως η ουσία είναι εκεί και αυτό μετράει.
Τι ρόλο έπαιξε η έκρηξη του grunge στη διάλυση των White Lion στα τέλη της δεκαετίας του ’90;
Φαντάσου τους White Lion σαν μια τεμαχισμένη πίτσα που κάθε κομμάτι της αντιπροσωπεύει έναν λόγο για τη διάλυση της μπάντας. Μπορείς να πεις ότι ο ήχος εκείνος ήταν ένα από αυτά τα κομμάτια αλλά στην πραγματικότητα ήταν ολόκληρη η μουσική βιομηχανία που άλλαζε τότε. Όλα τελείωσαν όταν το παντοδύναμο MTV, που ήταν η μεγαλύτερη πλατφόρμα για τη διάδοση του hard rock, είπε ότι δεν θέλει άλλο αυτούς τους τύπους με τα μακριά καλοχτενισμένα μαλλιά αλλά ήθελε κάτι καινούριο. Και σταμάτησε εν μία νυκτί να παίζει τα βίντεο κλιπ, κάτι που σήμαινε ότι δεν υπήρχε πια μια πλατφόρμα μέσω της οποίας οι δισκογραφικές θα μπορούσαν να προωθήσουν τα συγκροτήματα. Αυτό έφερε μια αλυσιδωτή αντίδραση, καθώς οι δισκογραφικές έπρεπε με τη σειρά τους να στραφούν σε κάτι νέο. Το ίδιο συνέβη και με το ραδιόφωνο με αποτέλεσμα το αυτοκίνητο που λέγαμε πριν να περιφέρεται άσκοπα σε άδειους δρόμους. Όλα τελείωσαν πολύ γρήγορα και πολλές φορές σκέφτομαι ότι αν είχαμε κάνει ένα διάλειμμα λίγων μηνών να σκεφτούμε ψύχραιμα τι θέλαμε να κάνουμε ίσως και να μην είχαμε διαλυθεί τότε, αλλά να είχαμε βρει έναν τρόπο να λειτουργήσουμε στο νέο περιβάλλον. Έτσι κι αλλιώς με τον Βίτο στο «Mane Attraction» είχαμε ήδη αρχίσει να βάζουμε κάποια progressive rock στοιχεία στη μουσική των White Lion.
Είναι αλήθεια ότι τόσο το «Big Game» όσο και το «Mane Attraction» ήταν σπουδαία άλμπουμ που όμως δεν είχαν την αναγνώριση που άξιζαν, ειδικά το δεύτερο. Γιατί συνέβη αυτό;
Το «Big Game» βγήκε μάλλον λίγο βιαστικά, όταν το «Pride» ήταν ακόμα ψηλά στα charts, ενώ η μπάντα έπρεπε κανονικά να είχε κάνει ένα διάλειμμα για να αποφορτιστεί. Μπήκαμε στο στούντιο χωρίς να έχουμε καθαρό μυαλό γιατί πιστεύαμε ότι μπορούσαμε να κάνουμε κάτι ακόμα πιο σπουδαίο από το «Pride». Το «Mane Attraction» από την άλλη μας πήρε περισσότερο χρόνο και τελικά κυκλοφόρησε σε μια περίοδο που η κατάσταση άλλαζε και κανένα πραγματικά σπουδαίο τραγούδι δεν θα μπορούσε να κερδίσει εκείνη την μάχη.
Παρά τις προσπάθειες που έγιναν κατά καιρούς γιατί τελικά δεν είδαμε ποτέ ξανά μαζί το δίδυμο Τραμπ – Μπράτα;
Αυτή είναι μία ερώτηση που καταλληλότερος για να την απαντήσει είναι ο Μπράτα. Δεν μου είναι ευχάριστο να εξηγώ εγώ για ποιο λόγο εκείνος επέλεξε να μην ξαναγράψει μουσική ή να μην ξαναπαίξει ζωντανά μπροστά σε κόσμο. Παρόλα αυτά πολλές φορές του είπα ότι αν οποιαδήποτε στιγμή αποφασίσει να ξανασχοληθεί μπορεί να επικοινωνήσει μαζί μου. Όμως σε καμία περίπτωση δεν θα είμαι εγώ εκείνος που θα τον κινητοποιήσω.
Έχετε αναφερθεί πολλές φορές στην αξία του Μάρκους Ναντ. Φαντάζομαι ότι έχει μεγάλη σημασία να έχετε στο πλευρό σας έναν κιθαρίστα που μπορεί να αποδώσει το υλικό του Βίτο Μπράτα με τον δέοντα σεβασμό.
Μα δεν θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά. Δεν είναι πολλοί εκείνοι οι κιθαρίστες, ακόμα και πολλοί σπουδαίοι, που θα μπορούσαν να παίξουν τα μέρη του Μπράτα. Το σημαντικό με τον Ναντ, πέρα από το ταλέντο και τις ικανότητές του, είναι ότι κατανοεί απόλυτα πως βασική προϋπόθεση για να είναι κάποιος στους Mike Tramp’s White Lion είναι να μπορεί να παίξει κάθε νότα του Βίτο Μπράτα και όχι να βάλει το προσωπικό του στοιχείο μέσα στα τραγούδια. Είμαστε εδώ για να παίξουμε τα τραγούδια των White Lion και αυτό απαιτεί να παίζεις κάθε σόλο με τον τρόπο που το έπαιζε ο Βίτο, με τον οποίο ο Μάρκους ήρθε σε επαφή και μάλιστα τον βοήθησε πολύ να αφομοιώσει τα κιθαριστικά μέρη.
Να φανταστώ λοιπόν ότι αυτό που θα δούμε και θα ακούσουμε τον Μάιο θα είναι η σύγχρονη προσέγγιση όλων αυτών των κλασικών τραγουδιών, όπως αποδόθηκαν στα «Songs of White Lion 1, 2 & 3»;
Θα είναι μια βραδιά ατόφιου ροκ εν ρολ που η μουσική των White Lion θα έχει τον πρώτο λόγο. Θα τραγουδήσουμε, θα αστειευτούμε, θα πούμε ιστορίες. Το βασικό ζητούμενο είναι να περάσουμε καλά και να υπάρχει η αλληλεπίδραση μεταξύ καλλιτέχνη και κοινού που κάνει ένα σόου ξεχωριστό.
INFO
Οι Mike Tramp’s White Lion θα εμφανιστούν στις 9 Μαΐου στη Θεσσαλονίκη (Eightball) και στις 10 Μαΐου στην Αθήνα (Κύτταρο)
