Ακριβώς απέναντί του, στον τοίχο, είδε μια φωτογραφία της Αρλέτ, με το αιώνιο μαύρο φόρεμα, τόσο εφαρμοστό επάνω της που έδειχνε πιο γυμνή και από τις άσεμνες φωτογραφίες που είχε στην τσέπη του.
Σήμερα το πρωί, στο γραφείο του Λυκάς, μόλις που την είχε προσέξει. Δεν ήταν παρά ένα πουλάκι της νύχτας όπως τόσα άλλα. Ωστόσο, είχε εντυπωσιαστεί από τα νιάτα της και κάτι του είχε φανεί ότι δεν πήγαινε καλά. Είχε ακόμη στα αυτιά του την κουρασμένη φωνή της, τη φωνή που έχουν όλες τα ξημερώματα, μετά το πολύ ποτό ή τα πολλά τσιγάρα. Ξανάβλεπε τα ανήσυχα μάτια της, θυμήθηκε τη ματιά που έριξε μηχανικά στο στήθος της, και μια μυρωδιά έρωτα σχεδόν, που διέχεε γύρω της.
Σπάνια του έτυχε να συναντήσει μια γυναίκα που ανέδιδε τόσο έντονη εντύπωση ερωτισμού, και αυτό ερχόταν σε αντίθεση με το βλέμμα της ανήσυχης κοπελίτσας, και σε ακόμη μεγαλύτερη αντίθεση με το διαμέρισμα που μόλις είχε επισκεφτεί, με το καλογυαλισμένο παρκέ, το ντουλάπι με τις σκούπες, το φανάρι με τα τρόφιμα.
«Ο Μαιγκρέ στη Μονμάρτρη» του Ζορζ Σιμενόν (εκδόσεις Άγρα, μετάφραση: Αργυρώ Μακάρωφ) είναι ένα συναρπαστικό παρισινό μυθιστόρημα με τον επιθεωρητή Μαιγκρέ στη θρυλική περιοχή της Μονμάρτρης με τα νυχτερινά κέντρα διασκέδασης. Στο Πικράττ’ς, ένα μικρό μπαρ-ξενυχτάδικο, με ζωντανή τζαζ μουσική και σόου γυναικών ώς τα ξημερώματα, διαδραματίζεται η τραγωδία μιας νεαρής κοπέλας που ήρθε από τη γαλλική επαρχία για να δοκιμάσει την τύχη της. Εκπληκτικές περιγραφές του κόσμου της νύχτας στη διάσημη συνοικία του Παρισιού.
Βιογραφικά στοιχεία
Ο Ζωρζ Σιμενόν, Βέλγος γαλλόφωνος συγγραφέας, γεννήθηκε στη Λιέγη το 1903. Αποφάσισε από νωρίς να αφοσιωθεί στη συγγραφή. Στα δεκαέξι του χρόνια έγινε δημοσιογράφος στη La Gazette de Liège. Το πρώτο μυθιστόρημά του, που το υπέγραψε με το ψευδώνυμο Georges Sim, εκδόθηκε το 1921: Au pont des Arches, petite histoire liégeoise. Το 1922 εγκαταστάθηκε με τη ζωγράφο σύζυγό του στο Παρίσι, όπου έγραψε ιστορίες και μυθιστορήματα σε συνέχειες, κάθε λογοτεχνικού είδους. Μεταξύ του 1923 και του 1933 δημοσιεύτηκαν σχεδόν διακόσια μυθιστορήματά του, πάνω από χίλιες ιστορίες και απειράριθμα άρθρα του. Το 1929 ο Σιμενόν σχεδιάζει τον πρώτο Μαιγκρέ : Πιέτρ ο Λετονός. Το βιβλίο κυκλοφόρησε στις εκδόσεις Fayard το 1931 και ο επιθεωρητής Μαιγκρέ έγινε σύντομα εξαιρετικά δημοφιλής.
Ο Σιμενόν έγραψε συνολικά εβδομηνταδύο περιπέτειες με τον Μαιγκρέ (καθώς και πολλές συλλογές διηγημάτων – μέχρι τον τελευταίο Μαιγκρέ το 1972, Ο Μαιγκρέ και ο κύριος Σαρλ). Λίγο αργότερα, ο Σιμενόν άρχισε να γράφει αυτά που ονόμαζε « μυθιστορήματα-μυθιστορήματα » ή « σκληρά μυθιστορήματα »: πάνω από εκατόν δέκα τίτλους, από το Ξενοδοχείο της Αλσατίας (1931) μέχρι τους Αθώους (1972), με πιο γνωστά τα έργα Το σπίτι στο κανάλι (1933), Ο άνθρωπος που έβλεπε τα τρένα να περνούν (1938 – Άγρα, 2004), Ο δήμαρχος της Φυρν (1939), Οι άγνωστοι μέσα στο σπίτι (1940 – Άγρα, 2011), Τρία δωμάτια στο Μανχάτταν (1946 – Άγρα, 2007), Γράμμα στον δικαστή μου (1947 – Άγρα, 2021), Το χιόνι ήταν βρόμικο (1948 – Άγρα, 2011), Ο ανθρωπάκος από το Αρχαγγέλσκ (1956 – Άγρα, 2009), Η φυγή του κυρίου Μοντ (1945 – Άγρα, 2012), Ο θάνατος της Μπελλ (1952 – Άγρα, 2012), Ο Γάτος (1967 – Άγρα, 2010), Σεληνιασμός (1933 – Άγρα, 2013), Στριπτήζ (1958 – Άγρα, 2015), Ο άνθρωπος από το Λονδίνο (1933 – Άγρα, 2014), Μπέττυ (1961 – Άγρα, 2016), Οι δαίμονες του πιλοποιού (1949 – Άγρα, 2019) κ.ά. Παράλληλα με αυτή την εντατική λογοτεχνική δραστηριότητα, ταξιδεύει συνεχώς· εγκαταλείπει το Παρίσι και εγκαθίσταται στη Σαρέντ και κατόπιν, κατά τον Δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο, στη Βαντέ. Το 1945 αφήνει την Ευρώπη για την Αμερική, όπου θα διαμείνει δέκα χρόνια. Επιστρέφει έπειτα στη Γαλλία και εγκαθίσταται οριστικά στην Ελβετία. Από το 1972 αποφασίζει να σταματήσει το γράψιμο. Με τη χρήση ενός μαγνητοφώνου αφοσιώθηκε έκτοτε στις εικοσιδύο Υπαγορεύσεις του και κατόπιν συνέταξε τα ογκώδη απομνημονεύματά του Mémoires intimes (1981). Πέθανε στη Λωζάννη το 1989. Πολλά μυθιστορήματά του έχουν διασκευαστεί για τον κινηματογράφο και την τηλεόραση.
