Η πανδημία είναι εδώ και δείχνει τα δόντια της με δεκάδες νεκρούς συμπολίτες μας καθημερινά. Την ίδια ώρα οι ειδήσεις από το μέτωπο των μεταλλάξεων δεν είναι καλές, αφού κάνουν λόγο για νέες, ανθεκτικές στα υπάρχοντα εμβόλια μεταλλάξεις.
Ηταν κάτι αναμενόμενο αφού για διάφορους λόγους, οικονομικούς και ιδεολογικούς, η περίφημη ανοσία της αγέλης δεν μπορεί να επιτευχθεί εκτός κι αν νοσήσει το σύνολο του πληθυσμού και χάσουμε όσους χάσουμε. Αλλά ποιος μπορεί να είναι τόσο κυνικός ώστε να αδιαφορεί για το ύψιστο αγαθό της ανθρώπινης ύπαρξης; Το φως στο βάθος του σκοτεινού αυτού τούνελ μπορεί να προέλθει και πάλι από τις φαρμακευτικές και την ανακάλυψη φαρμάκου για τους θετικούς που θα σώσει ζωές. Μακάρι.
Στο μεσοδιάστημα οι κοινωνίες θα μετρούν απώλειες και νέους διχασμούς. Σαν να μην έφταναν οι ήδη υπάρχοντες. Δεν μπορώ να σκεφτώ τι χειρότερο θα είχε συμβεί αν η κυβέρνηση δεν επέλεγε να δείξει την πόρτα στους ανεμβολίαστους υγειονομικούς. Αν, για παράδειγμα, συνέχιζε να δίνει τη μάχη της πειθούς και φρόντιζε (για ευνόητους λόγους) να μην κουράρουν ασθενείς με άλλα νοσήματα όσοι υγειονομικοί παραμένουν ανεμβολίαστοι. Σε απλά ελληνικά, αν δεν έριχνε λάδι στη φωτιά που τελικά θα κάψει και την ίδια αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Και αν τα κρούσματα αυξηθούν, τι θα κάνει η κυβέρνηση με τους εκπαιδευτικούς, με τους εργαζόμενους στην εστίαση, με τους δημόσιους υπαλλήλους; Θα τους απολύσει και αυτούς; Θα βάλει λουκέτο στη χώρα; Είναι ολισθηρός ο δρόμος που επέλεξε η κυβέρνηση Μητσοτάκη και ο λογαριασμός θα έρθει πιο σύντομα απ’ ό,τι φαντάζεται και ο πιο απαισιόδοξος ψηφοφόρος της.
