Δεν έχουμε καλή παράδοση στη «μεταχείριση» των ανθρώπων του πολιτισμού. Οι τιμές πολλές φορές έρχονται μετά θάνατον με νεκρολογίες-σεντόνια και υπουργικά συλλυπητήρια. Πρόσφατο παράδειγμα το διπλό «όχι» στον Χρήστο Λεοντή. Ο σπουδαίος συνθέτης κατέθεσε πρόταση στο Φεστιβάλ Αθηνών για μια μεγάλη συναυλία το καλοκαίρι με αφορμή τα 60 χρόνια δημιουργίας και προσφοράς του στη μουσική και στον πολιτισμό. Το φεστιβάλ απάντησε μ’ ένα μεγαλοπρεπέστατο «όχι», που έκρυψε ευγενικά πίσω από τη φράση «οι επιμέρους κατευθύνσεις του καλλιτεχνικού προγράμματος δεν επιτρέπουν την ένταξή του στο φετινό φεστιβάλ». Προηγουμένως ο Χρ. Λεοντής είχε απευθύνει αίτημα στην ΕΡΤ να του διατεθεί η μικρή συμφωνική ορχήστρα για το καλοκαίρι. Η απάντηση ήταν να περιμένει απάντηση από τον πρόεδρο Κωνσταντίνο Ζούλα που όμως δεν ήρθε ποτέ. Ο Χρ. Λεοντής εξέδωσε μια οργισμένη επιστολή με την οποία περνάει όλους γενεές δεκατέσσερις. Κατηγορεί την ΕΡΤ για «πράξεις φίμωσης, αποκλεισμών, περιορισμών και απαγορεύσεων», εκφράζει την αντίθεσή του στις απολύσεις μουσικών από τα Μουσικά Σύνολα της ΕΡΤ, αλλά και στον αποκλεισμό από τη διεύθυνση των ήδη προγραμματισμένων συναυλιών των Μύρωνα Μιχαηλίδη και Βύρωνα Φιδετζή, επειδή πήραν το μέρος των εργαζομένων. Μετά την επιστολή ο κ. Ζούλας ισχυρίστηκε ότι δεν γνώριζε τίποτε.
Δεν θα σταθώ στο ότι ο Χρ. Λεοντής ήταν ο προηγούμενος πρόεδρος της ΕΡΤ. Ισως θα έπρεπε, αφού ήταν επί ΣΥΡΙΖΑ, αλλά θα προσπεράσω τα πιθανά πολιτικά κίνητρα. Θα σταθώ όμως στη φράση του Λεοντή, ρεζουμέ της επιστολής. «Βλέπω μια αντιμετώπιση για τον πολιτισμό γενικότερα που είναι και ντροπή και εξευτελισμός για την ίδια τη χώρα». Αδικο έχει; Εμένα πάντως σε τέτοιες περιπτώσεις απαξίωσης (από πολιτεία, θεσμούς, φορείς) σημαντικών ανθρώπων του πολιτισμού μού έρχεται στο μυαλό η ατάκα του Σταύρου Ξαρχάκου σε συζήτηση… αποτίμησης της στάσης της υπουργού Πολιτισμού Λίνας Μενδώνη: «Δικαίωμα στην έπαρση έχει μόνο η σημαία». Ακούνε εκεί στο φεστιβάλ και στην ΕΡΤ;