Λένε ότι μια εικόνα ισούται με χίλιες λέξεις. Σημαντικά λιγότερες από τις χιλιάδες που αναλώνει τις τελευταίες εβδομάδες το επικοινωνιακό επιτελείο του Μεγάρου Μαξίμου για να εμφανίσει τον πρωθυπουργό ως πρωταγωνιστή των διεθνών εξελίξεων και σίγουρα πολύ περισσότερες από την αντίδραση που συναντούν οι «προτάσεις» του σε ευρωπαϊκό επίπεδο.
Εάν το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο αποφάσιζε την Παρασκευή την επιβολή πλαφόν στις τιμές του φυσικού αερίου, ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα επέστρεφε στην Ελλάδα με τον αέρα του νικητή που «με συνεχείς διπλωματικές ενέργειες, με διεθνείς πρωτοβουλίες, με όπλα μας την αναβαθμισμένη θέση της χώρας μας στο παγκόσμιο γίγνεσθαι αλλά και το διεθνές κύρος του πρωθυπουργού, ο οποίος πρωταγωνιστεί στις εξελίξεις επίλυσης των διεθνών ζητημάτων, η Ελλάδα ανθίσταται και προστατεύει τις Ελληνίδες και τους Ελληνες», όπως τα έλεγε προ εβδομάδων ο κυβερνητικός εκπρόσωπος. Τι κι αν οι πολυδιαφημισμένες προτάσεις των έξι σημείων του αποτελούν το απαύγασμα της «εργαλειοθήκης τιμών ενέργειας» που παρουσίασε πριν από εκείνον η Κομισιόν;
Προβληματισμός
Η παρουσία του, ωστόσο, στο διήμερο της Συνόδου Κορυφής απείχε πολύ από το κλίμα επιτυχίας που επιχείρησε να καλλιεργήσει λίγα 24ωρα πριν στη Βουλή. Οχι μόνο οι «προτάσεις» του για το πλαφόν δεν έγιναν δεκτές, αλλά η συνολική του παρουσία δεν μπορεί παρά να προβληματίσει. Ο πρωθυπουργός επιδόθηκε και στο ευρωπαϊκό διήμερο στην επικοινωνία με συνεντεύξεις επί συνεντεύξεων και ένα παιδαριώδες… μπέρδεμα της Ουκρανίας με τη Ρουμανία, την ώρα που βλέπει το «ταμείο» των αποφάσεών του για απόλυτη ταύτιση με το αμερικανικό άρμα να παραμένει μείον.
Στις εικόνες που είδαν το φως της δημοσιότητας στο περιθώριο της συνόδου του ΝΑΤΟ εμφανίζεται μόνος και απομονωμένος την ώρα που ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν της «επιτήδειας ουδετερότητας» αναδεικνύεται κομβικός παίκτης της κρίσης. Ακόμη πιο ανησυχητικό είναι ότι προ ημερών ήρθε και ο Μεβλούτ Τσαβούσογλου με δηλώσεις του περί «μειονότητας της Θράκης» να προκαλέσει επιπλέον ερωτήματα για όσα ανέφερε η τουρκική προεδρία για μειονότητες μετά τη συνάντηση της Κωνσταντινούπολης.
Ενας προβληματισμός για την εξωτερική πολιτική που δεν μένει μόνο στα δύσκολα ελληνοτουρκικά, αλλά εδώ και εβδομάδες εκτείνεται και στο ευρύτερο δόγμα της χώρας. Οι δηλώσεις του αναπληρωτή υπουργού Εξωτερικών για τα Ευρωπαϊκά Θέματα Μιλτιάδη Βαρβιτσιώτη για τα περί ανατροπής του Πούτιν μπορεί να ανασκευάστηκαν, όμως οι εντυπώσεις που δημιουργήθηκαν είναι αδύνατον να διαγραφούν. Τόσο για το κατά πόσο αυτές οι απόψεις εκφράζουν τον πρωθυπουργό όσο και για τη δυνατότητά του σε περίπτωση που διαφωνεί με αυτές να εκπαραθυρώσει έναν από τους «βαρόνους» του κόμματος.
Στο βάθος ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Δένδιας, που εξελίσσεται σε διακοσμητικός και η εξωτερική πολιτική του… πρωθυπουργού που ελάχιστους πείθει. Δεν είναι τυχαίο ότι παρότι έχει περάσει ένας μήνας και οι εγκληματικές ενέργειες του Πούτιν καταγγέλλονται από όλους, η κοινή γνώμη συνεχίζει να απορρίπτει σε τεράστιο βαθμό την απόφαση Μητσοτάκη για αποστολή όπλων στην Ουκρανία.
Καμία δύναμη
Ελάχιστους πείθει η εξωτερική πολιτική του Μητσοτάκη παρά τους θριαμβικούς τόνους της κυβερνητικής προπαγάνδας, με τον αρμόδιο υπουργό του Νίκο Δένδια να εξελίσσεται σε διακοσμητικό
Στο διά ταύτα, παρά τις περί του αντιθέτου επιδιώξεις, η εβδομάδα που ξεκινάει θα βρει τον Κυρ. Μητσοτάκη άπραγο, χωρίς τις ευρωπαϊκές αποφάσεις που ήλπιζε να έχει στα χέρια του, αντιμέτωπο με την εντεινόμενη ακρίβεια που δεν αντιμετωπίζει, στριμωγμένο από το ασφυκτικό πλαίσιο που δημιουργούν οι αποφάσεις του και σε επίπεδο εξωτερικής πολιτικής. Οι ανακοινώσεις για την αξιοποίηση των εθνικών πόρων του φυσικού αερίου που έχει προαναγγείλει για τις επόμενες ημέρες μπορεί να προκαλέσουν σε ένα ακροατήριο ένα μικρό ενθουσιασμό, όμως είναι σίγουρο πως δεν έχουν καμιά δύναμη εμπρός στους ολοένα και πιο φουσκωμένους λογαριασμούς ρεύματος των νοικοκυριών.
