Ο Κυριάκος Μητσοτάκης όπως έδειξε και το τηλεοπτικό του μήνυμα για τις υποκλοπές έχει μια το λιγότερο περίεργη και σε κάθε περίπτωση ελαστική αντίληψη για τη νομιμότητα.
Στην απέλπιδα προσπάθειά του να βγει από το κάδρο των ευθυνών, χαρακτήρισε «νόμιμη» την παρακολούθηση του Νίκου Ανδρουλάκη δηλώνοντας ταυτόχρονα ότι «δεν το γνώριζε» γιατί εάν το γνώριζε «δεν θα το επέτρεπε ποτέ».
Αλλά πώς είναι δυνατόν ένας πρωθυπουργός να ακυρώνει νόμιμες δραστηριότητες της ΕΥΠ ώστε να «προστατεύσει», υποτίθεται έναν πολιτικό;
Γιατί οι δραστηριότητες της ΕΥΠ αλλά και όλων των μηχανισμών μιας ευνομούμενης πολιτείας δεν γίνονται αλά καρτ αλλά κάτω από δεδομένους κανόνες που ισχύουν για όλους σε κάθε περίπτωση. Και αυτές οι δραστηριότητες δεν εξαρτώνται από τη γνώμη που έχει ο κάθε πρωθυπουργός για αυτόν ή τον άλλο πολιτικό και δεν τροποποιούνται ανάλογα με την εκάστοτε συγκυρία.
Επομένως πώς νομιμοποιείται μια παρέμβαση του Κυριάκου Μητσοτάκη σαν κι αυτήν που τάχα θα έκανε εάν… γνώριζε;
Επιπροσθέτως καθώς οι ιστορίες για αγρίους που διέρρεε τις προηγούμενες ημέρες ο προπαγανδιστικός μηχανισμός της κυβέρνησης για… Ουκρανούς και Αρμένιους έχουν γίνει κομμάτια και θρύψαλα, ποιος ακριβώς είναι ο «νόμιμος λόγος» της παρακολούθησης του ευρωβουλευτή και υποψήφιου τότε για την προεδρία του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ;
Γιατί κανείς, ούτε οι παραιτηθέντες στενότατοι συνεργάτες του Κυριάκου Μητσοτάκη ούτε ο ίδιος, δεν μπορούν να αναφέρονται σε «νόμιμη» παρακολούθηση του Νίκου Ανδρουλάκη και να μην μας ενημερώνουν ποιοι τέλος πάντων «εθνικοί λόγοι» υπήρχαν.
documentonews.gr
