Ο τραμπισμός δεν είναι ούτε μια –έστω ακραία– ιδεολογία που παλεύει να επικρατήσει ούτε η πρόσκαιρη πολιτική ισχύς που πηγάζει από το αξίωμα του προέδρου που κατείχε ο εκφραστής του, ο Τραμπ.
Μακάρι να ήταν έτσι. Τότε η μάχη θα ήταν πολιτική και ιδεολογική και η ήττα του Τραμπ όπως και η έκπτωση από το αξίωμά του θα σήμαιναν και το τέλος του κινήματός του. Ο τραμπισμός όμως επειδή δεν είναι τίποτε απ’ όλα αυτά ηττάται εξαιρετικά δύσκολα.
Χρησιμοποιεί τις πρώτες ύλες του ναζισμού, δηλαδή τον ρατσισμό που πρωτίστως προάγει την ανωτερότητα της φυλής (της αρίας παλαιότερα και της λευκής διαχρονικά), τον μισογυνισμό (που είναι η άλλη του πλευρά), την πατριδοκαπηλία και τον εθνικισμό, τη μεσαιωνική θρησκοληψία και τις ανορθολογικές θεωρίες συνωμοσίας (που αντιστρατεύονται κάθε επιστημονική απόδειξη και γνώση).
Τα υλικά αυτά χρησιμοποιούνται για τη δαιμονοποίηση της αντίθετης άποψης, οδηγούν στον μισανθρωπισμό και έχουν αποτέλεσμα τον διχασμό. Οσοι απερίσκεπτα ακολουθούν την αυτάρεσκη κολακεία που ευδοκιμεί στα χωράφια του τραμπισμού καταλήγουν αναπόδραστα στην περιδίνηση ενός κοινωνικού μίξερ που τους συνθλίβει και τους μεταμορφώνει σε μια άμορφη και ρευστή ύλη, για να λάβουν τελικώς το σχήμα που κάθε φορά εξυπηρετεί τους πλάστες της αλεσμένης κοινωνικής μάζας.
Τα γεγονότα στο Καπιτώλιο δεν αποτέλεσαν έκπληξη, όπως δεν είναι έκπληξη η δυσοσμία από τον βόθρο που ξεχειλίζει· και δεν δικαιούται κανείς πλέον να αισθάνεται ήσυχος, αφού το πλήγμα στη δημοκρατία και ο βαθύς διχασμός της αμερικανικής κοινωνίας έγιναν τόσο πολύ ορατά όσο είναι το Γκραντ Κάνιον από το Λας Βέγκας.
Και ενώ όλοι οι ηγέτες, ακόμη και οι πλέον συντηρητικοί, σε Δύση και Ανατολή καταδίκασαν με ξεκάθαρο τρόπο τον πορτοκαλί κλόουν και τον αφηνιασμένο και οπλισμένο ακροδεξιό στρατό του, που προσπάθησε με πραξικοπηματικό τρόπο να καταλύσει κάθε έννοια δημοκρατικής διαδικασίας, ο ανέμελος Κυριάκος Μητσοτάκης (που ξύπνησε απότομα) δήλωσε «εξαιρετικά ταραγμένος από τη βία και τα φρικτά γεγονότα που συμβαίνουν στην Ουάσινγκτον».
Ποια είναι τα φρικτά γεγονότα; Ποιοι προκάλεσαν τη βία; Ποιος τα καθοδήγησε, εξαγγέλλοντάς τα μάλιστα μήνες πριν από την ημέρα που οριστικοποιήθηκε η ήττα του; Ποιος είναι αυτός που ακόμη και σήμερα επιμένει στο αφήγημα της νοθείας, σπέρνει τον ακραίο διχασμό και κλείνει το μάτι σε εμφύλιο πόλεμο;
Ερωτήματα –εκτός διδακτέας ύλης– που δεν απασχολούν αυτόν που τοποθέτησε υπουργό Εσωτερικών τον Βορίδη που εισηγήθηκε τη «θεσμοθέτηση μέτρων για τον αποκλεισμό των ελαττωματικών ιδεών της Αριστεράς», που έχει αντιπρόεδρό του τον Γεωργιάδη που δήλωνε «θα ψήφιζα Τραμπ με τα δυο χέρια», αυτόν που αντιμετωπίζει τους πρόσφυγες ως εισβολείς, αυτόν που δίχασε τους Ελληνες με τους «μακεδονομάχους» και αποκαλούσε «προδότη» τον Τσίπρα για τη συμφωνία των Πρεσπών, ενώ τώρα την παρουσιάζει ως δικό του επίτευγμα, αυτόν που αποκαλούσε «έγκλημα» το Μάτι και «σωτήρια πολιτική» τους χιλιάδες νεκρούς.
Ο Κυριάκος κόλλησε Τραμπ αρνούμενος τον εμβολιασμό.
