Οι στίχοι του Αµερικανού ποιητή Γ. Γουίτµαν «Καπετάνιε! Καπετάνιε µου! Το φοβερό µας ταξίδι έχει τελειώσει. Το πλοίο ξεπέρασε κάθε αναποδιά και το στοίχηµα που ποντάραµε το έχουµε κερδίσει», που απαγγέλλει όρθιος πάνω στην έδρα ο καθηγητής ενός αριστοκρατικού κολεγίου, αποτελούν τον σπινθήρα που ανάβει φωτιές στα στήθη των καταπιεσµένων εφήβων. Αρχίζουν να διεκδικούν τα όνειρά τους, να σκέφτονται ελεύθερα, να συγκρούονται µε τον συντηρητισµό του οικογενειακού και κοινωνικού τους περίγυρου και να διαµορφώνουν αισθητική µέσα από την τέχνη και τη λογοτεχνία.
Ολα αυτά δηλαδή που λείπουν από τις εξαγγελίες του Πιερρακάκη και του πρωθυπουργού, που ανέδειξαν σε µείζον θέµα τα κινητά και τις ποινές που συνεπάγονται.
Στην ουσία πρόκειται για µεµονωµένες αλλαγές που φοράνε τον µανδύα ενός fake εκσυγχρονισµού για να εντυπωσιάσουν γονείς και κοινή γνώµη. ∆εν έχουν το βάθος µιας ριζικής εκπαιδευτικής µεταρρύθµισης, όπως αυτής επί Ελευθερίου Βενιζέλου που την ανέθεσε στους ∆ηµήτρη Γληνό, Αλέξανδρο ∆ελµούζο και Μανόλη Τριανταφυλλίδη, και επί Γεωργίου Παπανδρέου µε πρωτεργάτη τον Ευάγγελο Παπανούτσο. Σηµειωτέον πως λόγω των λυσσαλέων αντιδράσεων που προκάλεσαν, καµία τους δεν ολοκληρώθηκε και οι περισσότερες διατάξεις τους έπεσαν σε αχρηστία. Ολες οι υπόλοιπες προσπάθειες ήταν πασαλείµµατα και δηµαγωγικές σκοπιµότητες, βεβιασµένες κινήσεις άνευ οράµατος, µόνο για να απορροφηθούν ευρωπαϊκά κονδύλια.
Οι καθ’ ύλην αρµόδιοι υπουργοί κοµπάζουν για τους χιλιάδες διορισµούς αλλά αποσιωπούν τον αριθµό των κενών. Καλή ακούγεται η διδασκαλία ολοκληρωµένων λογοτεχνικών έργων για να ενισχυθεί η φιλαναγνωσία, θα ήταν όµως προτιµότερο να λειτουργούν οι σχολικές βιβλιοθήκες που αραχνιάζουν χρόνια τώρα.
Η πλήρης κοροϊδία έχει να κάνει µε την πλατφόρµα επαγγελµατικού προσανατολισµού για την Α΄ λυκείου, ενώ θα έπρεπε να είναι υποχρεωτικό µάθηµα για τους µαθητές γυµνασίου και κυρίως λυκείου για να µη συµπληρώνουν οι υποψήφιοι των πανελλαδικών στα τυφλά το µηχανογραφικό τους µε σχολές των οποίων το αντικείµενο σπουδών δεν ξέρουν και χωρίς να πρόκειται να πατήσουν το πόδι τους στην Ανθοκοµική Ιωαννίνων για να ρεµβάζουν στη λίµνη και να µάθουν τι λουλούδια έστελνε ο Αλή Πασάς στην κυρα-Φροσύνη. Μια στοιχειωδώς τεχνοκρατική αντίληψη θα έπρεπε να ενηµερώνει τα παιδιά για το αντίκρισµα του πτυχίου τους, να εντοπίζει τις δεξιότητες και τα ταλέντα τους και να πληροφορεί ποια είναι τα νέα επαγγέλµατα, ακόµη κι αν σ’ αυτά περιλαµβάνονται οι τικ τόκερς και οι ινφλουένσερς.
Η Ν∆ δεν υποστήριξε ούτε καν τις δικές της προτάσεις. Η Κεραµέως π.χ. υπεραµυνόταν της αξιολόγησης, χάθηκαν διδακτικές ώρες για σεµινάρια και ξοδεύτηκαν χρήµατα για µια τρύπα στο νερό. Ιδια τύχη προβλέπεται για το ψηφιακό φροντιστήριο, µετά την οικτρά αποτυχηµένη τηλεκπαίδευση της πανδηµίας.
Η επαναφορά αυστηρών ποινών για την καταπολέµηση της παραβατικότητας αποβλέπει σ’ ένα σχολείο
-τιµωρό, όταν οι έµποροι ναρκωτικών ντιλάρουν ανενόχλητοι στα προαύλια γιατί οι φύλακες είναι πιο ακριβοί από τα drones. Το χειρότερο όµως για τη µαθησιακή διαδικασία είναι οι συγχωνεύσεις τµηµάτων µε συνωστισµό µαθητών και τους εκπαιδευτικούς σε ρόλο παιδονόµου.
Κανένα επίδοµα στέγασης για όσους υπηρετούν στα τουριστικά νησιά, οι οποίοι εκδιώκονται από τον Μάη και διορθώνουν τα γραπτά στα παγκάκια. Who cares;
Ετσι κι αλλιώς, σύντοµα θα καταργηθούν από την τεχνητή νοηµοσύνη.
Θα επανέλθουµε…
Διαβάστε σχετικά
Όλγα Κεφαλογιάννη: Πάρτι απευθείας αναθέσεων για χαλιά, ταπετσαρίες, κουρτίνες και… coffee table