Τα λάθη είναι ανθρώπινα αλλά όλοι οι άνθρωποι και τα λάθη μας δεν εκκινούν από την ίδια αφετηρία ούτε ο κοινωνικός βατήρας του καθενός εξ ημών είναι ίδιος για τις κάμερες και τις γραφίδες των Media που καθορίζουν το παιχνίδι της επικοινωνίας στον αιώνα που θα φέρει τα πάνω κάτω.
Αλλιώς άδει η Πολίτισσα χανεντέ Φώτω στο καφέ-αμάν «Περιβολάκι» στην πλατεία Γερανίου κι αλλιώς η Γαλλίδα αοιδός Ζαν δ’ Αρά στο καφέ σαντάντ «Γκαιτέ» της Παλούκαινας, στις αρχές της σημερινής Εμμανουήλ Μπενάκη.
«Αμάν Μέμο! Κουζούμ Μέμο! Γιαβρούμ Μέμο! Σεκέρ Μέμο! Εβλιάτ Μέμο!» η μία, υπό τους μακρόσυρτους ήχους του Πελοποννήσιου βιολιτζή Δημήτριου Ρόμπου, «Aux marches du Palais» η άλλη με μάτια λάγνα από την άτροπο την ευθαλεία.
Κι από κάτω το «έλα να δεις» με τη ζωή να παραδίδει μαθήματα ανυπακοής στη μέσα μας ταξική χωροταξία. Μύστες ιεροψάλτες στη μία «για να μανθάνωσι τους ήχους και τας αναβάσεις και καταβασίας των αμανέδων και λοιπών τραγουδιών», σύμφωνα με δημοσίευμα της 3ης Ιουλίου 1873 της εφημερίδας «Αλήθεια», νεαροί ρέκτες στην άλλη που «κατεφλέγοντο θεώμενοι τας παχείας κνήμας των χορευτριών, αίτινες εις ωρισμένας στιγμάς ανύψουν τους πόδας τόσον υψηλά, ώστε επαρουσίαζον απόκρυφα θέλγητρα» σύμφωνα με την εφημερίδα «Εμπρός» στο φύλλο της 12ης Ιανουαρίου 1927.
Που θέλω να καταλήξω. Παλιά η ιστορία της πλατείας Ομονοίας, ούτε κατά διάνοια δεν μπαίνει στην ιστορική ζυγαριά με την πλατεία Αγίου Γεωργίου στην Κυψέλη. Από μια διαστροφή όμως της πολιτικής κληρονομιάς στη χώρα διοικούνται από τον γόνο μιας οικογένειας που το πολιτικό της DNA γειτνιάζει με τα καφέ αμάν και τα καφέ σαντάν.
Γιατί μη με ρωτήστε. Έτσι γουστάρει ο Έλληνας έτσι ψηφίζει. Το θέμα μου είναι η ταξικά υποκινούμενη αντίδραση του κράτους όπου ο όρος «κράτος» περιλαμβάνει (σε περίοπτη θέση) και τα αγαπημένα μας Media.
«Μαζέψτε τους» στη μία πλατεία, που διασκέδαζαν από νεανίες με κάβα μπύρες από το γειτονικό περίπτερο, «Sorry λάθος» και γενναιότητα στην παραδοχή του στην άλλη που κουστουμάτοι κομματικοί «φίλοι» εξασκούσαν το γνωστό στην ημεδαπή άθλημα του «pr».
Γιατί όμως η φίλτατη τρίτη εξουσία «ανύψουν τους πόδας τόσον υψηλά» μπροστά στο DNA της γνωστής οικογενείας;
Και γιατί οι ρέκτες αλλά ταλαίπωροι από τα εκατοντάδες conditionalitys ψηφοφόροι καταφλέγονται θεώμενοι τα απόκρυφα θέλγητρα του οίκου των Ελλήνων Μεδίκων;
Το ερώτημα θα απαντηθεί από τους ιστορικούς του μέλλοντος όταν απαντηθεί και το ερώτημα αν η κότα έκανε το αυγό ή το αυγό την κότα. Επί του παρόντος κι επειδή αλλού βαρούν τα σήμαντρα η χώρα στις πλατείες αναστενάζει.
