Στην ανακοίνωση των καναλαρχών για τον διαγωνισμό των τηλεοπτικών αδειών απάντησε ο Γενικός Γραμματέας Ενημέρωσης και Επικοινωνίας, Λευτέρης Κρέτσος, υποστηρίζοντας ότι «για μία ακόμη φορά οι γνωστοί «ολιγάρχες» της τηλεόρασης προβάλλουν τα «σοβαρά» επιχειρήματά τους με στόχο την αναβολή της διαδικασίας αδειοδότησης και την αποφυγή πληρωμής».
Στη συνέχεια, διευκρινίζει κάποια σημεία της απόφασης του SEDDIF:
«Στο πλαίσιο αυτών των ενεργειών επικαλούνται μέχρι και τα αποτελέσματα του SEDDIF. Προς αποφυγή παρεξηγήσεων και παρερμηνειών θα πρέπει να τονιστούν τα ακόλουθα:
1. Στο SEDDIF καθορίστηκε το ποιες συχνότητες θα μπορούν να χρησιμοποιηθούν μετά την απόδοση του Δεύτερου Ψηφιακού Μερίσματος. Σε ημερομηνίες δηλαδή που θα καθοριστούν μετά από συμφωνία με τις όμορες χώρες. Δεν αποφασίζει δηλαδή μόνο η χώρα μας για το χρονοδιάγραμμα, αλλά θα υπάρξει και δεύτερος γύρος συναντήσεων με τις όμορες χώρες. Συνεπώς το επιχείρημα περί αναμονής για την τελική έκβαση της διαπραγμάτευσης είναι αστείο. Μήπως η ΕΙΤΗΣΕΕ θα ήθελε να περιμένουμε και το WRC-2023 για να δούμε αν τελικά θα υπάρξει και Τρίτο Ψηφιακό Μέρισμα στη βάση της απόφασης του WRC-2015;
2. Τουλάχιστον είναι ευχάριστο ότι αναγνωρίζεται η προσπάθειά μας για το διεθνή συντονισμό των συχνοτήτων. Σαφώς και αποτελεί επιτυχία της ομάδας συντονισμού που από τις 2,5 συχνότητες (αντί για 8) που θα παρέμεναν στη χώρα μας σε κάποιες περιοχές, π.χ. στις Κυκλάδες, μετά την απονομή του Δεύτερου Ψηφιακού Μερίσματος, κατάφερε να αυξήσει τον αριθμό τον ραδιοδιαύλων. Αυτό και ως απάντηση για τον αριθμό 4 που προέβλεπε και η προηγούμενη διαδικασία αδειοδότησης».
Η ανακοίνωση των καναλαρχών: «Χωράνε 18 τηλεοπτικοί σταθμοί»
Νωρίτερα, η ΕΙΤΗΣΕΕ είχε εκδώσει ανακοίνωση στην οποία ανέφερε ότι απόφαση του SEDDIF δείχνει πως χωράνε 18 τηλεοπτικοί σταθμοί στο φάσμα των συχνοτήτων:
«Η απόφαση της διεθνούς διαπραγμάτευσης στο πλαίσιο του SEDDIF (South Eastern Digital Dividend Implementation Forum) με την οποία διευθετήθηκαν οριστικά τα θέματα συχνοτήτων μεταξύ της Ελλάδος και των όμορων χωρών συνιστά μια ιδιαιτέρως θετική εξέλιξη για την χώρα μας αφού – όπως είχαμε επισημάνει και στο παρελθόν, όταν κάποιοι αγνοούσαν το θέμα – η κατοχύρωση των συχνοτήτων συνιστά εθνικό κεφάλαιο και κατοχυρώνει ουσιαστικά ζητήματα εθνικής κυριαρχίας.
Παράλληλα υποχρεώνει αρκετούς να αναθεωρήσουν πλήρως (ενδεχομένως και να ανατρέψουν) τις απόψεις τους σχετικά με το θέμα της αδειοδότησης των τηλεοπτικών σταθμών.
Παρά τα αντιθέτως λεγόμενα απο αρμόδιους και αναρμόδιους και παρά το γεγονός ότι αγνοήθηκαν συστηματικά απόψεις επιστημόνων, φορέων, ακόμη και θεσμικών εκπροσώπων αρχών, ο SEDDIF κατοχύρωσε για την χώρα μας τουλάχιστον επτά πολυπλέκτες για το τηλεοπτικό φάσμα. Αυτό σημαίνει ότι η χωρητικότητα του φάσματος αντικειμενικά υπερβαίνει τους αριθμούς που κατά καιρούς έχουν αποφασισθεί (είτε αυτοί ήταν 4 είτε 7). Και τούτο γιατί με βάση την τεχνολογία και λαμβάνοντας υπόψιν και την μετάβαση στη νέα ψηφιακή εποχή (με το ψηφιακό μέρισμα ΙΙ από το 2020, σύμφωνα με τις κοινοτικές αποφάσεις), η χωρητικότητα του φάσματος θα έχει δυνατότητα τουλάχιστον 18 σταθμών πανελλαδικής εμβέλειας (Συγκεκριμένα όπως είχε επιστημονικά τεκμηριωθεί η χωρητικότητα του φάσματος θα είναι 18 σταθμοί HD και με συμπίεση HEVC ο αριθμός διπλασιάζεται). Αυτό είναι αντικειμενικό γεγονός, που ουδείς μπορεί να αμφισβητήσει.
Παράλληλα, πρέπει να συνεκτιμηθεί και η σαφής και δεσμευτική για την χώρα μας υπόδειξη του επιτρόπου Έτινγκερ, σε ευθυγράμμιση με πλειάδα αποφάσεων της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και νομολογίας του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου, ότι δεν μπορεί να μένει αναξιοποίητο μέρος του φάσματος. Δεν επιτρέπεται η αποθεματοποίησή του δηλαδή, καθώς αποτελεί σπάνιο πόρο.
Οι ανωτέρω παραδοχές είναι σε γνώση όλων. Αυτό άλλωστε προκύπτει και από την απόφαση του υπουργού με την οποία ορίζεται ο αριθμός των αδειών, στους όρους 10 και 11 του αιτιολογικού εγγράφου του οποίου γίνεται αναφορά τόσο στην διαπραγμάτευση, που απο τότε διεξαγόταν στο πλαίσιο του SEDDIF όσο και στη μετάβαση στη νέα ψηφιακή εποχή.
Παρά το γεγονός ότι όλοι (και ο υπουργός, αφού το Υπουργείο του, πέραν των άλλων, μετείχε και στις σχετικές συνεδριάσεις του SEDDIF και ο ίδιος προσωπικά ενέκρινε τις μετακινήσεις και τις σχετικές δαπάνες) γνώριζαν ότι είναι θέμα χρόνου, για την ακρίβεια ελαχίστων εβδομάδων από τότε που απεστάλησαν οι εκπρόσωποι του για να ολοκληρωθεί η διαπραγμάτευση, έσπευσαν να ορίσουν αριθμό και ελάχιστο τίμημα ανά άδεια.
Συνεπώς καλό θα ήταν να τεθούν ορισμένα θέματα πριν σε συζήτηση και αυτονοήτως να αναζητηθούν απαντήσεις:
1. Γιατί δεν ανέμεναν την τελική έκβαση της διαπραγμάτευσης, ενώ γνώριζαν ότι αυτή ωρίμαζε ταχέως;
2. Αφού αγνοήθηκαν όλες οι παράμετροι για την υφιστάμενη και μελλοντική χωρητικότητα του φάσματος (που ήταν γνωστές απο παρουσιάσεις επιστημόνων, από μελέτες ειδικών και θεσμικών παραγόντων, όπως ο αντιπρόεδρος της ΕΕΕΤΤ, απο παρουσιάσεις της DIGEA κλπ) με ποιο κριτήριο ορίστηκε ο αριθμός και το τίμημα των αδειών; Μήπως τελικά ήταν αμιγώς οικονομικό;
3. Αλλά, ακόμη και αν η επιλογή έπρεπε να έχει μόνο οικονομικά κριτήρια, δεν θα έπρεπε να προηγηθεί μια μελέτη απο ανεξάρτητο και διεθνώς αναγνωρισμένο οίκο, όπως είχαμε προτείνει επανειλημμένα και απορρίφθηκε παντελώς; (Εδώ πρέπει να σημειωθεί ότι σχετικές μελέτες έχουν γίνει δυο φορές την τελευταία διετία από την PwC και απο την Deloitte, τα αποτελέσματα των οποίων κάθε άλλο παρά συμπίπτουν με τις υπουργικές αποφάσεις.)
4. Δεν θα ήταν καλύτερο να μην αγνοηθεί παντελώς η πραγματικότητα;
5. Οι υπουργικές αποφάσεις και η προκήρυξη ομιλούν περί συγκεκριμένου αριθμού αδειών και ελάχιστο τίμημα. Ρητά αναφέρουν για 10ετη διάρκεια. Πως θα αντιμετωπιστεί όμως το επιπλέον φάσμα που αντικειμενικά θα υπάρχει σε μόλις τρία χρόνια με βάση τις κοινοτικές αποφάσεις περί μετάβασης και με το γεγονός ότι δεν μπορεί τμήμα του φάσματος να μένει αναξιοποίητο;
6. Και μέσα σε όλη αυτή τη συζήτηση καλό θα ήταν να τεθεί και το ζήτημα με βάση ποιον χάρτη συχνοτήτων διεξάγεται ο διαγωνισμός.
Η ΕΙΤΗΣΕΕ δηλώνει κατηγορηματικά για μια ακόμη φορά ότι επιθυμεί να συνεισφέρει δημιουργικά στην αδειοδότηση των τηλεοπτικών σταθμών. Γιατί πέραν των άλλων αυτοί που θίγονται είναι τελικά μόνο τα μέλη μας. Ωστόσο δεν κωφεύει σε υπαρκτά προβλήματα (συνταγματικά, νομικά, ευρωπαϊκού κεκτημένου, αλλαγής τεχνολογίας κλπ) διότι επιθυμούμε να μην υπάρχουν κενά, προβλήματα και στρεβλώσεις.
Συνεπώς, όλοι πρέπει να τοποθετηθούν με υπεύθυνο τρόπο ώστε η διαδικασία να είναι αδιάβλητη, θωρακισμένη, σύμφωνη με το Σύνταγμα, συμβατή με το ευρωπαϊκό κεκτημένο και φυσικά να μην έχει οπτική παρελθόντος αλλά προοπτική μέλλοντος».