«Έχουμε δικαίωμα ως ΚΚΕ, θύμα παρακολούθησης, να σκεφτούμε ότι μέσα στην ΕΥΠ υπάρχουν διαπλεκόμενοι θύλακες, με πολιτικά ή οικονομικά συμφέροντα, που εξυπηρετούν διάφορα σενάρια;», διερωτήθηκε από το βήμα της Βουλής η Αλέκα Παπαρήγα, θέτοντας παράλληλα το ερώτημα πώς είναι δυνατόν απόρρητα έγγραφα να διέρρεαν σε Μέσα Ενημέρωσης.
Η πρώην γ.γ. του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας, μπροστά στην αποκάλυψη πιθανών εκβιασμών αλλά κι ενός παρακράτους, σαν εκείνα που έχει ζήσει στο πετσί του το ΚΚΕ, επέλεξε να συμβαδίσει σχεδόν με το κυβερνητικό αφήγημα. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το ΚΚΕ έχει δικαίωμα να θέτει ερωτήματα για οτιδήποτε. Ακόμη και για το πώς δημοσιογράφοι (του Documento ή και άλλων Μέσων) εντόπισαν και αποκάλυψαν τις αποδείξεις εκείνες που πιστοποιούν την ύπαρξη παρακρατικού μηχανισμού με επικεφαλής -εκ των πραγμάτων- τον Κυριάκο Μητσοτάκη.
Στον αντίποδα βέβαια, είναι άξιο απορίας γιατί η Αλέκα Παπαρήγα έχει τρόπον τινά τα ίδια άγχη με τον πρωθυπουργό. Όπως και το γιατί αναπαράγει σχεδόν αυτολεξεί το κυβερνητικό αφήγημα περί ρυπαρών δικτύων που παρακολουθούσαν ίσως και κάτω από τη μύτη του προϊστάμενου της ΕΥΠ Κυριάκου Μητσοτάκη από υπουργούς μέχρι τον αρχηγό των Ενόπλων Δυνάμεων και πιθανώς διοχέτευαν απόρρητα στοιχεία σε δημοσιογράφους.
Στο ερώτημα πάντως της πρώην γ.γ. του ΚΚΕ αναφορικά με το πώς είναι δυνατόν απόρρητα έγγραφα να διαρρέουν σε Μέσα Ενημέρωσης, έχει προ πολλών ετών απαντήσει ο διευθυντής του Ριζοσπάστη (1944-1947), δημοσιογράφος και ιστορικό στέλεχος του ΚΚΕ Κώστας Καραγιώργης.
Σε κείμενό του τον Φεβρουάριο του 1947 όταν ορισμένοι εγκαλούσαν τον Ριζοσπάστη για την αποκάλυψη απόρρητων στοιχείων, και με αφορμή ένα κείμενο της Εστίας σύμφωνα με το οποίο δεν είχε συλληφθεί ο «Βουλγαροπληρωμένος πράκτωρ που παρέδωσεν επί εχθρικάς χείρας την εμπιστευτική έκθεση του Αρχηγού του Γενικού Επιτελείου», ο Κώστας Καραγιώργης έγραφε:
«Πρώτη πηγή. Αυτή είναι υποθετική. Είναι οι γνωστοί κουκουέδες. Τα μέλη του ΚΚΕ και οι συμπαθούντες. Φυσικά οι αντίπαλοί μας νομίζουν ότι αυτοί μας φέρνουν τα εμπιστευτικά έγγραφα.
[…]
Δεύτερη πηγή. Αυτή είναι πραγματική, όπως και όλες οι παρακάτω. Είναι οι μυστηριώδεις φίλοι μας, άπειροι σαν την άμμο της θαλάσσης, πανταχού παρόντες και μερακλήδες στην αυτεπάγγελτη ‘’κατασκοπεία’’.
[…]
Περνούμε στην τρίτη πηγή μας. Είναι πρωτότυπη. Βρίσκεται μέσα στους αντιπάλους μας ‘’εθνικόφρονες’’. Αυτούς που ευχαρίστως μας… πουλάνε μια εκδουλευσούλα.
[…]
Τέλος η τέταρτη πηγή. Αυτή είναι διασκεδαστική. Είναι η λεγόμενη του ‘’αλληλοφαγώματος’’. Όταν αποφασίσει ένας γνήσιος ‘’εθνικόφρων’’ παράγων να καταβροχθίσει έναν ομόφρονά του ανταγωνιστή γίνεται περίφημος συνεργάτης του Ριζοσπάστη. Και τι δουλεμένα τα στέλνει τα στοιχεία! Και πώς μας διευκολύνει να τα επαληθεύσουμε!».
Αυτές λοιπόν είναι οι δημοσιογραφικές πηγές. Και αυτές οι πηγές, μιλούν στους δημοσιογράφους που κάνουν αυτό το οποίο επιτάσσει ο ρόλος τους: έρευνα και ρεπορτάζ.
