Ανακοίνωση με την οποία απαντά σε δημοσιεύματα σχετικά με την υπόθεση σεξουαλικής παρενόχλησης Ελληνίδων, υπαλλήλων της πρεσβείας της Βενεζουέλας, από πρώην πρέσβη, εξέδωσε ο πρώην υπουργός, Κώστας Ήσυχος.
Ο Κώστας Ήσυχος καταγγέλλει χυδαίο διασυρμό της κόρης του, η οποία υπήρξε επίσης θύμα του πρώην πρέσβη, που πλέον έχει αποταχθεί από το διπλωματικό σώμα της Βενεζουέλας.
Γράφει μεταξύ άλλων: «Σαν πατέρας είμαι διπλά αγανακτισμένος από την περιπέτεια της κόρης μου, που υπήρξε αντικείμενο χυδαίων προσβολών από ένα άτομο που δεν έπρεπε ποτέ να έχει βρεθεί σε θέση Πρέσβη. Το 2017, ένα μόνο συγκεκριμένο έντυπο χρησιμοποίησε το όνομα της και τη φωτογραφία της σε πρωτοσέλιδο, τονίζοντας ότι ήταν κόρη πρώην υπουργού. Αυτό το έντυπο μέσον που έπαιξε αυτόν τον επαίσχυντο ρόλο καταδικάστηκε τελεσίδικα και πλήρωσε αποζημίωση, αν μπορεί να υπάρξει αποζημίωση για τον δημόσιο διασυρμό μιας νέας εργαζόμενης που δεν τους έφταιξε σε τίποτα. Σήμερα η επαναφορά του θέματος γίνεται ακόμα πιο χυδαία».
Ο Κ. Ήσυχος σημειώνει ότι η εμπλοκή του ονόματος της κόρης του σε δημοσιεύματα είναι μέρος μια καμπάνιας μέσω της οποίας «ορισμένα συστημικά ΜΜΕ επιδιώκουν τη μεθοδική τους αναρρίχηση στην πολιτική και οικονομική πυραμίδα της χώρας μας χωρίς καμία ηθική αναστολή».
Και προσθέτει: «Ορισμένοι από τους δημοσιογράφους που έβαλαν πλάτη στην τότε καμπάνια και πλέον βρίσκονται σε υψηλόβαθμες θέσεις, σήμερα νομίζουν ότι μπορεί να επαναλαμβάνεται η ίδια ιστορία».
Η ανακοίνωση του Κώστα Ήσυχου
Επί οκτώ χρόνια επαναφέρεται περιοδικά στη δημοσιότητα από μερίδα συστημικών ΜΜΕ, η χυδαία συμπεριφορά ενός ατόμου που υπηρέτησε ως πρέσβης της Βενεζουέλας στην Ελλάδα από το 2012 έως το 2013, απέναντι σε πέντε υπαλλήλους της Πρεσβείας. Μια εκ των υπαλλήλων και η κόρη μου, που εργάζεται στην Πρεσβεία από το 2008, όπου προσλήφθηκε σαν γραμματέας- μεταφράστρια/διερμηνέας.
Ας πάρουμε τα γεγονότα με τη σειρά. Το 2013, όντας τότε υπεύθυνος εξωτερικής πολιτικής και άμυνας του ΣΥΡΙΖΑ, πληροφορήθηκα από την κόρη μου τις σεξουαλικές παρενοχλήσεις που αντιμετώπιζε η ίδια και άλλες τέσσερις υπάλληλοι της πρεσβείας της Βενεζουέλας. Ανταποκρίθηκα άμεσα στο αίτημά τους να τις συναντήσω και να βοηθήσω στην οργάνωση της αντίδρασής τους. Είχαν ήδη ενημερώσει τον προηγούμενο πρέσβη που τότε υπηρετούσε σε άλλη Ευρωπαϊκή χώρα και είχαν στείλει επιστολή στο Υπουργείο Εξωτερικών. Λόγω όμως του ότι οι διπλωμάτες έχουν ασυλία στη χώρα που υπηρετούν (θέση που επιβεβαίωσε και μια εκ των δικηγόρων εργαζόμενης στην συνάντηση), το άτομο αυτό δεν μπορούσε να υποστεί εδώ καμία κύρωση για τη συμπεριφορά του, οπότε τους πρότεινα να απευθυνθούν και πάλι στο Υπουργείο Εξωτερικών της Βενεζουέλας, με κοινοποίηση στην Γενική εισαγγελέα της χώρας και να ζητήσουν την ανάκλησή του, όπως και έκαναν.
Επειδή αυτές οι διαδικασίες καθυστερούσαν και το πρόβλημα για τις εργαζόμενες παρέμενε, πρότεινα στον Πρόεδρο του τότε κόμματός μου να απευθυνθεί ως αρχηγός κόμματος στο δικό του επίπεδο, στον αρχηγό του κυβερνητικού κόμματος της Βενεζουέλας και Πρόεδρο του κράτους.
Πρέπει να αναγνωρίσω ότι στο συγκεκριμένο ζήτημα ο Προέδρος του ΣΥΡΙΖΑ έδειξε προσωπική ευαισθησία. Αμέσως έστειλε επιστολή προς τον ομόλογό του Πρόεδρο του κυβερνώντος κόμματος της Βενεζουέλας, του PSUV, και Πρόεδρο της χώρας, για την άμεση αντιμετώπιση του προβλήματος με απομάκρυνση του συγκεκριμένου διπλωμάτη.
Η συλλογική και ανυποχώρητη αντίδραση των εργαζομένων της Πρεσβείας, σε συνδυασμό με την όποια δική μου συνδρομή ως υπεύθυνου εξωτερικής πολιτικής και η αποτελεσματική παρέμβαση του Προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ στον Πρόεδρο του κυβέρνησης της Βενεζουέλας έφεραν αποτέλεσμα. Ο πρέσβης ανακλήθηκε και λίγο αργότερα απολύθηκε από το διπλωματικό σώμα.
Ο λόγος που επαναφέρεται το θέμα αυτό από ορισμένα ΜΜΕ, δεν είναι φυσικά η συμπάθεια για τις εργαζόμενες που αντιμετώπισαν με αξιοπρέπεια και μαχητική διάθεση τις σεξιστικές επιθέσεις αυτού του απαράδεκτου ανθρώπου, αποτελεί μέρος της εγχώριας πολιτικής σκακιέρας.
Μια από τις πιο γνωστές αρχές του marketing της προπαγάνδας είναι, όταν η ζωή φανερώνει την ανικανότητα και τις ευθύνες σου για τα προβλήματα της κοινωνίας, να υποστηρίζεις ότι ο αντίπαλός σου δεν είναι καλύτερος, δημιουργώντας αίσθηση αδιεξόδου, άρα και μη χρησιμότητας της πάλης για οποιαδήποτε αλλαγή και διαιωνίζοντας έτσι την εξουσία σου. Είναι μια τακτική που ειδικά ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός βλέπουμε να χρησιμοποιεί πολύ συχνά.
Έχω γεννηθεί και μεγαλώσει στη Λατινική Αμερική. Σαν απλός αγωνιστής της αριστεράς, παρακολουθώ από κοντά και συμμετέχω όσο μπορώ στους αγώνες των λαών της Λατινικής Αμερικής να αποτινάξουν την βορειοαμερικανική επικυριαρχία. Χαίρομαι που κάποιες χώρες ήδη το κατάφεραν. Για να πετύχουν και να διατηρήσουν την ανεξαρτησία τους, πλήρωσαν και πληρώνουν ακόμη πολύ μεγάλο τίμημα. Ένας από αυτούς τους λαούς είναι ο λαός της Βενεζουέλας που πληρώνει την επιλογή του να ζήσει ανεξάρτητος με ένα βάρβαρο πλαίσιο αμερικανικών και δυτικών κυρώσεων, στρατιωτικές εισβολές, ανατινάξεις πετρελαιοπηγών και υδροηλεκτρικών σταθμών, σαμποτάζ στις υποδομές της χώρας, συνεχείς απόπειρες πραξικοπημάτων, ακόμα και απόπειρες δολοφονιών των ηγετών του.
Σαν πατέρας είμαι διπλά αγανακτισμένος από την περιπέτεια της κόρης μου, που υπήρξε αντικείμενο χυδαίων προσβολών από ένα άτομο που δεν έπρεπε ποτέ να έχει βρεθεί σε θέση Πρέσβη. Το 2017, ένα μόνο συγκεκριμένο έντυπο χρησιμοποίησε το όνομα της και τη φωτογραφία της σε πρωτοσέλιδο, τονίζοντας ότι ήταν κόρη πρώην υπουργού.
Αυτό το έντυπο μέσον που έπαιξε αυτόν τον επαίσχυντο ρόλο καταδικάστηκε τελεσίδικα και πλήρωσε αποζημίωση, αν μπορεί να υπάρξει αποζημίωση για τον δημόσιο διασυρμό μιας νέας εργαζόμενης που δεν τους έφταιξε σε τίποτα. Σήμερα η επαναφορά του θέματος γίνεται ακόμα πιο χυδαία. Είναι δυνατόν πατέρας να ανέχεται τέτοιες απάνθρωπες συμπεριφορές με στόχο νέες εργαζόμενες, μεταξύ των οποίων και την κόρη του; Είναι, όμως, γνωστό ότι ορισμένα συστημικά ΜΜΕ, επιδιώκουν την μεθοδική τους αναρρίχηση στην πολιτική και οικονομική πυραμίδα της χώρας μας χωρίς καμία ηθική αναστολή.
Ορισμένοι από τους δημοσιογράφους που έβαλαν πλάτη στην τότε καμπάνια και πλέον βρίσκονται σε υψηλόβαθμες θέσεις, σήμερα νομίζουν ότι μπορεί να επαναλαμβάνεται η ίδια ιστορία. Κάνουν λάθος.
Τέλος, απαντώντας στην επίθεση που μου γίνεται ότι «πόσο μπορεί να διαφθείρει η εξουσία…», απαντώ ότι όταν έγιναν τα γεγονότα δεν ήμουν σε καμία θέση εξουσίας, και όταν βρέθηκα στον υπουργικό θώκο, δεν δίστασα να παραιτηθώ από τα αξιώματά μου, μαζί με δεκάδες βουλευτές και υπουργούς, το καλοκαίρι του 2015, (πρωτόγνωρο για τη νεότερη Ελληνική ιστορία) βασισμένος απλά στην ιδεολογία μου, τις ιδέες μου, την ηθική μου υπόσταση και του χρέους μου έναντι των παιδιών μου και απέναντι στις νεότερες γενιές. Τόσο πολύ με είχε «διαφθείρει η εξουσία»… όπως μου απέδωσαν πολιτικοί αντίπαλοι που αδυνατούν να αναμετρηθούν ιδεολογικά και επιλέγουν τον βούρκο και την λάσπη…. Ας μείνουν μόνοι τους
στο γήπεδο που επέλεξαν…
