Ογδόντα ένα χρόνια μετά την αυτοχειρία του Ναπολέοντα Λαπαθιώτη η ομάδα bijoux de kant ξανακοιτάζει τη ζωή και το έργο του. Η Ειρήνη Δρίβα παρακολούθησε πρόβα της παράστασης «Κάπου περνούσε μια φωνή» που βασίζεται σε 13 ποιήματα του sui generis εκπροσώπου της γενιάς του ’20 και μίλησε με τους συντελεστές της.
«Ζούμε την απαξίωση της ηθικής». Ο σκηνοθέτης Δημήτρης Ινδαρές με αφορμή το νέο του φιλμ με τίτλο «Λενάκι, δυο φωτιές και δυο κατάρες» μιλάει στον Κωνσταντίνο Καϊμάκη για την ιστορία της ταινίας που συνδέεται με εκείνη της οικογένειάς του και εξηγεί γιατί στις μέρες μας ένα τραγικό γεγονός όπως αυτό των Τεμπών παίζει κομβικό ρόλο.
Η Μαριάν Φέιθφουλ έζησε δέκα ζωές σε μία και άφησε βαθύ αποτύπωμα στη σύγχρονη κουλτούρα. Ο Αντώνης Μποσκοΐτης αποχαιρετά μία από τις πιο επιδραστικές προσωπικότητες της εποχής μας.
«Μπορούμε κάλλιστα να πούμε ότι ο 21ος αιώνας είναι μανιωδώς μπαροουζικός, ότι ο Ουίλιαμ Σ. Μπάροουζ προλόγισε τούτο τον αιώνα, ότι πολλά από όσα στοχάστηκε κι έγραψε στα βιβλία του προοιωνίζονταν τα όσα διαδραματίζονται στην εποχή μας» σημειώνει ο Γιώργος Ίκαρος Μπαμπασάκης στη στήλη Καντράν.
Ο Μήτσος Κασόλας μιλάει στον Αντώνη Μποσκοϊτη για την ποίηση και το συλλογικό τραύμα μιας ολόκληρης γενιάς που υπέστη διώξεις, ενώ ανακαλεί μνήμες από τον Γιάννη Ρίτσο, τον Μποστ, την Αλίκη Βουγιουκλάκη και τα χρόνια στην Αμερική. Αφορμή για τη συνάντησή τους ήταν η κυκλοφορία του βιβλίου «Το Κατά Ιούδαν Ευαγγέλιο» (εκδόσεις ΚΨΜ).
Προδημοσίευση από το βιβλίο του Νίκου Δρόσου «Στέλιος Καζαντζίδης – Πάνος Γεραμάνης: Oπως τους γνώρισα» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μετρονόμος στις 3 Φεβρουαρίου.
Ο χώρος της ανθρωποθυσίας στα μυκηναϊκά Χανιά. Το 2024, η συστηματική ανασκαφή στο λόφο Καστέλλι, υπό τη διεύθυνση της δρος Μαρίας Ανδρεαδάκη-Βλαζάκη πρόσθεσε νέα στοιχεία σε ένα μοναδικής σημασίας αρχαιολογικό εύρημα. Γράφει η Κατερίνα Αγγελιδάκη.
Η «Τζούλια» του Τάσου Ιορδανίδη μεταγράφει στο σήμερα τη «Δεσποινίδα Τζούλια» του Στρίνμπεργκ, σε μια παράσταση αυτοδύναμα ρεαλιστική. Γράφει ο κριτικός θεάτρου Ηρακλής Λογοθέτης.
«Ο Γιάννης Η. Χάρης ήταν ο άνθρωπος που μας έφερε σε επαφή με το έργο του Μίλαν Κούντερα, καθώς –σε στενή πολυετή συνεργασία μαζί του– απέδωσε το σύνολο του έργου του στα ελληνικά. Και τι ελληνικά! Διάβαζες και ανακάλυπτες τη γλώσσα». Η Έμυ Ντούρου γράφει για τον επιμελητή, μεταφραστή και αρθρογράφο που πέθανε στις 30/1.
«“Είσαι τγελός;”. Αμέτρητες οι φορές που είχα ακούσει τη συγκεκριμένη φράση-σήμα κατατεθέν του πληθωρικού Ιάσονα Τριανταφυλλίδη σε κάποια δημοσιογραφική προβολή του Ιντεάλ. Ο Ιάσονας δεν δίσταζε να πει τη γνώμη του, ακόμη κι αν πήγαινε κόντρα στο ρεύμα». Ο Κωνσταντίνος Καϊμάκης γράφει για τον Ιάσονα Τριανταφυλλίδη που έφυγε πριν από λίγες μέρες από τη ζωή.
«Ο γεννημένος στην Αθήνα πριν από 88 χρόνια σκηνοθέτης, ποιητής και συγγραφέας ήταν μια χαρακτηριστική φιγούρα της εγχώριας καλλιτεχνικής κοινότητας». Ο Κωνσταντίνος Καϊμάκης υπενθυμίζει το έργο του ασυμβίβαστου Δημήτρη Κολλάτου.
Οι διαστρικοί Hällas πατάνε… Γκάζι. Εν αναμονή των Σουηδών proto-metallers στην Αθήνα ο Γιάννης Πούλλος αναφέρεται στο ξεχωριστό ηχοτοπίο τους.
Η «Γάτα που δεν φοβόταν το νερό» είναι από τα ωραιότερα φιλμ κινούμενων σχεδίων της τελευταίας δεκαετίας. Ο Κωνσταντίνος Καϊμάκης την είδε και γράφει γι’ αυτή.
Η Μαίρη Κουκουλέ, λαογράφος της «Νεοελληνικής αθυροστομίας» έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 86 ετών. Μιλάει για εκείνη η αρχιτέκτων Αμαλία Βοναπάρτη, συγγενής του Ηλία Πετρόπουλου, συνοδοιπόρου της Κουκουλέ στη ζωή. Για την ανεκτίμητη αξία της «Νεοελληνικής αθυροστομίας» γράφει η Έμυ Ντούρου.
