«Απ’ την Κρήτη κοντά μου έλα εδώ,
στον καθάριο ναό,
όπου είναι των μηλιών το θεσπέσιο άλσος
κι οι βωμοί που ευωδιάζουν λιβάνι».
Πρόκειται για την πρώτη στροφή ενός ποιήματος της Σαπφώς που αποτελεί επίκληση στη θεά Αφροδίτη. Το απόσπασμα βρέθηκε στην Αίγυπτο, χαραγμένο σε θραύσμα πήλινου αγγείου του 3ου π.Χ. αιώνα, και δημοσιεύτηκε το 1937 από την Ιταλίδα παπυρολόγο Μέντεα Νόρσα.
Λίγα πράγματα γνωρίζουμε για τη ζωή της Σαπφώς. Γεννήθηκε στη Λέσβο πιθανότατα το 630 π.Χ. και έζησε εξήντα χρόνια. Πέρασε μεγάλο μέρος του βίου της στην Ερεσό και τη Μυτιλήνη και υπήρξε σύγχρονη του Αλκαίου, του Στησίχορου και του Πιττακού του Μυτιληναίου. Παντρεύτηκε τον Κερκύλα, έναν ευκατάστατο άντρα από την Ανδρο, με τον οποίο απέκτησε μια κόρη.
Σύμφωνα με το «Πάριο χρονικό» η Σαπφώ εξορίστηκε κατά τη διάρκεια των πολιτικών αναταράξεων στη Λέσβο λόγω της αριστοκρατικής της καταγωγής και κατέφυγε στη Σικελία, όπου έμεινε οκτώ χρόνια (604-596 π.Χ.). Μετά τον τερματισμό της τυραννίας επέστρεψε στο νησί της, όπου συγκέντρωσε γύρω της κορίτσια και γυναίκες της αριστοκρατίας στις οποίες δίδασκε μουσική, ποίηση και την τέχνη του βίου.
Πρόσφατα κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Κέδρος μια καλαίσθητη έκδοση με τον τίτλο «Σαπφώ. Τα ποιήματα», στην οποία περιλαμβάνονται όλα τα διασωθέντα ποιήματα (συνολικά 192) της λυρικής ποιήτριας σε μετάφραση από την αιολική διάλεκτο και με καίριες σημειώσεις (αξίζει να σταθεί ο αναγνώστης ειδικά στη σύνδεση της σαπφικής ποίησης με τη δημοτική παράδοση) της φιλολόγου και ποιήτριας Τασούλας Καραγεωργίου, η οποία στο παρελθόν έχει μεταφράσει ξανά την ποίηση της Σαπφώς αλλά και της Ηριννας, καθώς και ποιήματα από την «Παλατινή ανθολογία».
«Η Σαπφώ διαμορφώνει έναν κόσμο ο οποίος καταφάσκει στον έρωτα και αντιπαρατίθεται στη βία του πολέμου εισάγοντας μιαν ηθική του συναισθήματος που οι ποιότητές του καταξιώνουν την ανθρώπινη ζωή. Είναι ένας κόσμος που αποστρέφεται τον επιδεικτικό πλουτισμό, την τρυφή και τη ματαιότητα του φαίνεσθαι» σημειώνει η μεταφράστρια, η οποία μέσα από τους θρυμματισμένους στίχους που βρέθηκαν στους σπαραγμένους παπύρους μάς παραδίδει το έργο της ποιήτριας τόσο ρέον και ζωντανό που είναι σχεδόν αδύνατον να πιστέψει κάποιος ότι έχουν μεσολαβήσει πάνω από δυόμισι χιλιετίες από την εποχή του.
