Πού βρίσκονται όλοι αυτοί οι φονταμενταλιστές της ελεύθερης αγοράς που προπαγάνδιζαν πως η ζωή των ανθρώπων μπορεί να ρυθμίζεται από τις αυτορρυθμίσεις των αγορών και τα κέφια των κερδοσκόπων;
Θυμάστε τον Άδωνη Γεωργιάδη που ως υπουργός Υγείας, ανακοίνωνε ηδονικά απολύσεις γιατρών λέγοντας μάλιστα την ιστορική ρήση «δεν θα αφήσω εγώ την τρόικα να μου πάρει τη δόξα» ; Θυμάστε τον Άρη και τον Μπάμπη, τα καλά παιδιά του ΣΚΑΙ που έλεγαν χαιρέκακα πως τα δημόσια νοσοκομεία θέλουν όλα γκρέμισμα;
Θυμάστε τους εντεπρένερ που κατά καιρούς έχουν βεβαιώσει με στόμφο πως πρέπει να καταργηθεί η δημόσια Υγεία και η δημόσια Ασφάλιση για να διαλέγει ο πολίτης την ιδιωτική φροντίδα που του αρμόζει; Φυσικά, και θυμάστε όλες εκείνες τις ξέχειλες αναλύσεις που εμφάνιζαν τη Δημόσια Υγεία ως κατάλοιπο της Σοβιετίας και τις ωδές στην ιδιωτική πρωτοβουλία που σώζει γιατί κινητοποιεί τους νόμους της αγοράς. Και αν δεν τα θυμάστε όλα αυτά, σίγουρα θυμάστε πως η κυβέρνηση πρόσφατα προσέλαβε αστυνομικούς «για την ασφάλειά μας» από τον εχθρό των Εξαρχείων αλλά δεν προσέλαβε γιατρούς και νοσηλευτικό προσωπικό.
Πού βρίσκονται όλοι αυτοί οι φονταμενταλιστές της ελεύθερης αγοράς που προπαγάνδιζαν πως η ζωή των ανθρώπων μπορεί να ρυθμίζεται από τις αυτορρυθμίσεις των αγορών και τα κέφια των κερδοσκόπων; Δυστυχώς, κάποιοι (κοινή η μοίρα των ανθρώπων) ψάχνουν να κάνουν τεστ για τον κορονοϊό αφού τα ιδιωτικά νοσοκομεία δεν τους αφήνουν να περάσουν ούτε την πόρτα.
Αν κάτι αποδεικνύει αυτή η κρίση από το ξεκίνημά της ακόμη, είναι πως τα κοινωνικά αγαθά δεν μπορούν να εμπορευματοποιούνται, δεν μπορούν να έχουν ως παράγοντα το κέρδος, ανήκουν σε όλους. Σκεφθείτε αυτή τη στιγμή τα Δημόσια Νοσοκομεία να μην υπήρχαν. Το τέρας έχει πλέον ανδρωθεί και απέναντί του δεν μπορεί να σταθεί η όποια θεωρία περί επιχειρηματικότητας, αλλά γιατροί και νοσηλευτικό προσωπικό με αυταπάρνηση που προσπαθούν να σώσουν ανθρώπους. Είναι αυτοί οι επιστήμονες που συκοφαντήθηκαν μαζί με τα Δημόσια Νοσοκομεία για να μπορέσουν να διαπρέψουν οι κλινικάρχες και τα κέρδη τους.
Οι αγορές που θα ρύθμιζαν τα πάντα σύμφωνα με τους αόρατους νόμους τους, έχουν καταρρεύσει και έχουν μείνει οι άνθρωποι να προσπαθούν να σώσουν ανθρώπους. Ο κορονοϊός σκοτώνει καθημερινά τους θεωρητικούς και τις θεωρίες της ανωτερότητας της αγοράς.
Ένα – ένα τα κράτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ανακοινώνουν κονδύλια για να αντιμετωπιστεί η πανδημία. Όπως συνέβη και με την οικονομική κρίση, το ενοχοποιημένο κράτος βγάζει τα κάστανα από τη φωτιά και τους πολίτες από τα μνήματα. Δεν το κάνει κανένας ιδιώτης, κανένας εντερπρένερ, κανένας κερδοσκόπος με ωραίες τηλεοπτικές διαφημίσεις υπηρεσιών. Οι ιδιωτικές Ασφάλειες θα αποποιηθούν τις ευθύνες λόγω πανδημίας και οι θεωρητικοί της ανταγωνιστικότητας θα ξεπέσουν και αυτοί στον άχαρο και επικίνδυνο ανταγωνισμό για την επιβίωσή τους. Όταν θα τελειώσει η περιπέτεια στην οποία μπαίνει η υφήλιος, ίσως πρέπει να ανακαλύψουμε ξανά πόσο αλληλοεξαρτόμενοι είμαστε και πόσο κοινό είναι το μέλλον μας. Και αυτό δεν μπορεί να το καθορίζει το χρήμα. Ρομαντισμός; Ίσως, αλλά το προτιμώ από το να είναι κάποιος ντήλερ των ιδιωτικών Νοσοκομείων και μετά να παραπονιέται γιατί το τεστ για τον κορονοϊό είναι ακριβό.