Οι απώλειες του τουρισμού συμπαρασύρουν το ελληνικό ΑΕΠ στα τάρταρα
Πρόσω ολοταχώς στα βράχια πλέει η ελληνική οικονομία. Ο καπετάνιος Κυριάκος Μητσοτάκης από τη μια ονειρεύεται και σχεδιάζει εκλογές. Από την άλλη ο υπουργός Οικονομικών Χρήστος Σταϊκούρας αρνείται να δει την πραγματικότητα της ύφεσης που έρχεται και απλώς φτιάχνει ένα επικοινωνιακό περιτύλιγμα μιλώντας για ύφεση στα όρια της Ευρωπαϊκής Ενωσης, δηλαδή 5-10%.
Υπό αυτές τις στρεβλές παραδοχές η κυβέρνηση συνεχίζει να αναστέλλει για το κοντινό μέλλον υποχρεώσεις των επιχειρήσεων και των εργαζομένων και να δίνει με το σταγονόμετρο παροχές, οι οποίες πόρρω απέχουν από το να αποτελέσουν βάλσαμο για την καταρρέουσα ελληνική οικονομία.
Ωστόσο, όπως προκύπτει από την πράξη νομοθετικού περιεχομένου (ΠΝΠ) της 13ης Απριλίου, η κυβέρνηση Μητσοτάκη «ξέχασε» τις νεοφιλελεύθερες αγκυλώσεις, ότι το κράτος δεν πρέπει να επεμβαίνει στην αγορά, η οποία μπορεί να αυτορρυθμίζεται, και έδωσε το δικαίωμα στις μεγάλες ξενοδοχειακές μο νάδες της χώρας να μεταθέσουν την επιστροφή των προκαταβολών που έχουν λάβει για το 2021 με τη μορφή voucher (ισόποσο πιστωτικό σημείωμα ισχύος 18 μηνών) ώστε να τις διασώσει.
Ανω του 18% η ύφεση
Αν σε κάτι όλοι οι οίκοι αξιολόγησης αλλά και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο συμφωνούν, είναι ότι ο επηρεασμός της ελληνικής οικονομίας από τον τουρισμό τη στέλνει για το 2020 στα βάραθρα. Εκεί βέβαια συμπαρασύρει όχι μόνο τα δημόσια έσοδα αλλά και την παραγωγή και την ελληνική κοινωνία εν γένει, η οποία πρέπει να προετοιμάζεται να ζήσει συνθήκες πρωτόγνωρες. Μια ανάλυση των έως σήμερα στοιχείων μάς δίνει την πεποίθηση (και με δεδομένο ότι δεν μπορεί να μεταστραφεί η οικονομία σε βάθος δύο έως έξι μηνών) ότι η ύφεση στην ελληνική οικονομία, αν μεταφραστεί ως πτώση του ΑΕΠ, θα αγγίξει ή και θα ξεπεράσει το 20%.
Ο εφιάλτης της ανεργίας
Αυτό σημαίνει ότι η απασχόληση θα κατακρημνιστεί και ελλοχεύει σοβαρός κίνδυνος να χαθούν ακόμη και 500.000 θέσεις εργασίας. Σε αυτά τα μεγέθη πρέπει να συμπεριληφθούν και όσες μικρές επιχειρήσεις δεν καταφέρουν να επιβιώσουν. Ας μην ξεχνάμε ότι όλες οι κυβερνητικές κινήσεις κατατείνουν μόνο στη διάσωση των μεγάλων επιχειρήσεων (όσες έχουν προσωπικό άνω των 50 εργαζομένων, οι οποίες αποτελούν κάτι λιγότερο από το 5%), αφήνοντας εκτεθειμένες τις υπόλοιπες. Ομως στις επιχειρήσεις των δέκα εργαζομένων κτυπά η καρδιά της εγχώριας οικονομίας.
Τα μεγέθη του τουρισμού
Για το 2019 ο αμιγώς τουριστικός κλάδος εισέφερε στην ελληνική οικονομία 18,1 δισ. ευρώ. Ωστόσο αν ληφθούν υπόψη οι οικονομικοί πολλαπλασιαστές της απασχόλησης, της παραγωγής, του εισοδήματος και των συναλλαγών, τότε η συμβολή του τουριστικού κλάδου στο ακαθάριστο εθνικό προϊόν αυξάνεται στα 30 δισ. ευρώ. Από εκεί και πέρα η απώλεια που όπως φαίνεται θα υπάρξει είναι της τάξης του 6080%, δηλαδή θα κυμαίνεται από 18 έως και 24 δισ. ευρώ (εκ των οποίων οι αμιγώς τουριστικές εισπράξεις που θα χαθούν θα κυμαίνονται από 11 έως 14,5 δισ. ευρώ). Σ’ αυτές τις άμεσες εισπράξεις και με δεδομένο ότι για κάθε δισεκατομμύριο ευρώ απώλεια από τον τουρισμό καταγράφονται 22.000 χαμένες θέσεις εργασίας, προκύπτει και η απώλεια των θέσεων εργασίας. Εύκολα λοιπόν συμπεραίνει κάποιος τι έρχεται για τον κόσμο της πραγματικής οικονομίας (από την κατακρήμνιση του τζίρου) και τον κόσμο της μισθωτής εργασίας (από την εξακόντιση του δείκτη ανεργίας).
Στην ίδια μοίρα βέβαια έρχονται και τα δημόσια οικονομικά, κυρίως ασφάλιστρα κοινωνικής ασφάλισης και φορολογικά έσοδα. Σε όλα αυτά πρέπει να προσθέσουμε και το κλείσιμο χιλιάδων μικρών επιχειρήσεων οι οποίες ζούσαν στα όρια της επιβίωσης προτού κλείσουν τα καταστήματα ως μέτρο προστασίας από την πανδημία Covid-19 (ήδη ο πρόεδρος του Εμπορικού Συλλόγου Αθήνας έχει εκτιμήσει ότι τρεις στις δέκα επιχειρήσεις δεν πρόκειται να ξανανοίξουν όταν αρθούν τα περιοριστικά μέτρα). Αρα μόνο από τα παραπάνω συνάγεται ότι οι κυβερνητικές εκτιμήσεις για μείωση 5-10% στο ελληνικό ΑΕΠ δεν φαίνεται να δικαιώνονται.