Το Documento απευθύνθηκε στον ηθοποιό και βουλευτή του ΜέΡΑ25 Κλέωνα Γρηγοριάδη για να γράψει την άποψή του σχετικά με όσα συμβαίνουν στον χώρο του θεάτρου εξαιτίας της πανδημίας
Πολύς λόγος γίνεται τις τελευταίες µέρες για τη στάση της πολιτείας και της κυβέρνησης απέναντι στους καλλιτέχνες και τους εργαζόµενους στον πολιτισµό µε αφορµή την επέλαση της πανδηµίας του κορονοϊού.
Μεγάλη και έντονη η συζήτηση, οπωσδήποτε αναµενόµενη, καθώς αφενός οι άνθρωποι που εργάζονται στον τοµέα της τέχνης και του πολιτισµού αγγίζουν τις 150.000, αφετέρου γιατί το υπουργείο Πολιτισµού έχει επιδείξει χαρακτηριστική ολιγωρία, ασάφεια και προχειρότητα στη λήψη των αποφάσεων για την ανακούφιση των πληττόµενων εργαζοµένων του τοµέα.
Βρισκόµαστε όλοι αντιµέτωποι µε πρωτόγνωρες καταστάσεις που δύσκολα θα µπορούσε κανείς να φανταστεί λίγους µήνες πριν. Ολοι οι εργαζόµενοι στις τέχνες καλούνται να βαδίσουν σε αχαρτογράφητα εδάφη, να αντιµετωπίσουν το φάσµα της ανεργίας, την αβεβαιότητα σχετικά µε το πότε και υπό ποιες συνθήκες θα επανέλθουν στις εργασίες τους. Εργαζόµενοι είναι και όλοι αυτοί οι άνθρωποι πάνω και πίσω από τις σκηνές θεάτρων και συναυλιών, µπροστά και πίσω από τις κάµερες των κινηµατογραφικών και τηλεοπτικών συνεργείων, οι άνθρωποι που εργάζονται στις εταιρείες παραγωγής, οι ταξιθέτριες, οι κυρίες που φροντίζουν για την καθαριότητα, οι ταµίες, οι εργαζόµενοι των κυλικείων, οι ηχολήπτες, οι ηλεκτρολόγοι, οι ενδυµατολόγοι, οι σκηνογράφοι, οι ζωγράφοι, οι γκαλερίστες, οι µεταφραστές και… ο κατάλογος είναι µακρύς.
Ολοι αυτοί οι άνθρωποι έχουν ονοµατεπώνυµο, σπουδές, αµέτρητες ώρες εργασίας, πρόβας, άγχους προτού φέρουν στο φως το αντικείµενο του µόχθου τους. Είναι άνθρωποι µε υποχρεώσεις, οικογένειες, προβλήµατα. Είναι σκληρά εργαζόµενοι, πολύ συχνά –ειδικότερα στα χρόνια των µνηµονίων– υποαµειβόµενοι, αρκετές φορές αφανείς στα συστήµατα καταγραφής εργαζοµένων αφού είναι κοινό µυστικό ότι σε κάποιες περιπτώσεις αναγκάζονται να εργαστούν χωρίς συµβάσεις ή/και χωρίς ασφάλιση.
Σηµασία έχει σε αυτή την κοµβική στιγµή για την τέχνη και τον πολιτισµό η κυβέρνηση να βρει τρόπους για να αντιµετωπίσει την κρίση στον χώρο, να ενισχύσει τους ανθρώπους που βρέθηκαν σε κατάσταση αναγκαστικής ανεργίας, να διασφαλίσει την επιβίωσή τους και πρωτίστως να πάψει να τους εµπαίζει και να τους απαξιώνει µε ανακοινώσεις µέτρων που δεν βασίζονται σε καµία πραγµατικότητα και ευνοούν ελάχιστους.
Οι καλλιτέχνες και οι εργαζόµενοι στον χώρο της τέχνης έχουν δείξει µε τις πρόσφατες κινητοποιήσεις τους ότι είναι αποφασισµένοι να διεκδικήσουν το δικαίωµά τους στην αξιοπρέπεια. Είναι κρίσιµο να συνειδητοποιήσουµε ότι την επόµενη µέρα όλοι οι άνθρωποι των τεχνών θα πρέπει να είναι έτοιµοι να αποτυπώσουν τις δραµατικές µέρες που ζει ολόκληρος ο πλανήτης εξαιτίας ενός ιού και να µοιραστούν τις σκέψεις και τις αισθήσεις τους µε το κοινό. Είναι όµως και εξαιρετικά κρίσιµο να συνειδητοποιήσουµε ότι χωρίς την τέχνη ο κόσµος θα «σπάσει».
