Μεταμεσονύχτια βάρδια σε ξενοδοχείο στο κέντρο της πρωτεύουσας.
Όταν τα φώτα της πόλης σβήνουν, ένα από αυτά που φωτίζει συνεχώς είναι στις ρεσεψιόν των ξενοδοχείων. Στο front desk του 360R&A συναντήσαμε τον Παναγιώτη (Τάκη) Πανίτσα, ο οποίος από το 1985 κρατάει τη νυχτερινή βάρδια σε ξενοδοχεία της πρωτεύουσας.
Ξεκινήσαμε την κουβέντα μας από το συγκεκριμένο ωράριο. «Οταν τελείωσα τη Σχολή Τουριστικών Επαγγελμάτων βρήκα δουλειά σε ένα από τα πιο κεντρικά ξενοδοχεία της Αθήνας που ήταν από τα πρώτα που είχαν αποκτήσει μηχανογράφηση. Η θέση λεγόταν night auditor και ουσιαστικά έκλεινε όλη την προηγούμενη ημέρα στα τμήματα του ξενοδοχείου –ακόμη και λογιστικά– προετοιμάζοντας την επόμενη. Ετυχε να είμαι στην πρώτη φουρνιά συναδέλφων που ξεκινήσαμε στη συγκεκριμένη θέση και παρέμεινα σε αυτή».
Αν μπορούσε να γυρίσει τον χρόνο πίσω, θα επέλεγε άλλη βάρδια; «Οχι, γιατί μου άρεσε αυτό που ζούσα και πιο μικρός αλλά και τώρα. Η νύχτα μπορεί να φροντίσει για πολλά πράγματα που συμβαίνουν την ημέρα. Πολλοί με ρωτούν αν μετά τη δουλειά μπορώ να κοιμηθώ και απαντώ φυσικά ναι, ακριβώς την ώρα που θέλω και που θα νιώσω ότι το χρειάζομαι, είτε είναι το πρωί μετά τη δουλειά είτε το μεσημέρι, αν έχω εκκρεμότητες με την οικογένεια ή με κάποια δημόσια υπηρεσία. Ο επαγγελματίας της νύχτας έχει το περιθώριο να διαχειριστεί την ημέρα όπως θέλει».
Τα πρώτα χρόνια ήταν πολύ πιο εύκολα για εκείνον, «καθώς δεν είχα δημιουργήσει οικογένεια. Οταν έγινε αυτό καταφέραμε να βρούμε όλοι τους ρυθμούς μας. Αλλωστε πολλά ζευγάρια έχουν διαφορετικό ωράριο εργασίας και επικοινωνούν με σημειώματα στο ψυγείο».
Ο Αραβας με το ουίσκι και ο «μάθε μπαλίτσα»
Τα περίεργα και αστεία μιας νυχτερινής βάρδιας είναι κάτι το συνηθισμένο και ο Τ. Πανίτσας μας αφηγήθηκε ορισμένα από αυτά. «Θυμάμαι τον Αλέφαντο ο οποίος ερχόταν στο ξενοδοχείο ως προπονητής της Ξάνθης. Σε έναν αγώνα στον οποίο είχε κερδίσει την ΑΕΚ του Μπάγεβιτς ξύπνησε χαράματα, πήγε και αγόρασε όλες τις εφημερίδες και μετά ήρθε και μας έκανε ανάλυση του παιχνιδιού.
Ενας Αραβας πελάτης ήθελε κάθε βράδυ να πίνει ένα ουίσκι στο λόμπι. Το μπαρ έκλεινε νωρίς και δεν μπορούσε να τον εξυπηρετήσει και έτσι ανέλαβα να φέρνω το ποτό του από τον χώρο στον οποίο είχα πρόσβαση. Για επτά βράδια γινόταν αυτό και κάθε φορά μου άφηνε εκτός του λογαριασμού ένα κατοσταδόλαρο πουρμπουάρ».
Φτάνοντας στο περιστατικό με μια απατημένη σύζυγο, έδωσε τη συμβουλή του για το πώς πρέπει να κινείται ο σωστός επαγγελματίας. «Η τιμιότητα και η εχεμύθεια είναι δύο πολύ βασικές αξίες. Οπως μου έλεγε συνέχεια ο παππούς μου, “να μη γνωρίζει η δεξιά τι ποιεί η αριστερά”. Ενα βράδυ είχε εμφανιστεί η σύζυγος αναζητώντας τον άντρα της με τη συντροφιά του. Κινητοποιηθήκαμε σιωπηλά οι εργαζόμενοι της βάρδιας, καθώς ακόμη και ο υπάλληλος στον όροφο που ήθελε να ανέβει κρατούσε το ασανσέρ ενώ απομάκρυναν τον σύζυγο από το δωμάτιο, αποφεύγοντας τα χειρότερα».
Ο άρχοντας Στράτος Διονυσίου
Εχοντας συναντήσει αρκετούς αναγνωρίσιμους όλα αυτά τα χρόνια, έκανε ιδιαίτερη αναφορά στον Στράτο Διονυσίου. «Ηταν πραγματικός άρχοντας. Είχε μια σουίτα όπου συναντιόταν με την παρέα του και πάντα ήταν ευγενέστατος. Θυμάμαι ότι ένα βράδυ μπαίνοντας στο ξενοδοχείο ανταλλάξαμε την καλησπέρα μας και χωρίς λόγο μου άφησε πουρμπουάρ. Ο θάνατός του ήταν μεγάλη απώλεια και από όσους περνούσαν τις επόμενες ημέρες δεν θα ξεχάσω πόσο συντετριμμένος ήταν ο Μιχάλης Μενιδιάτης».
Κλείνοντας την κουβέντα μας σταθήκαμε στη συμβουλή για την ετοιμότητα που έδωσε νωρίτερα. «Θα σου πω για το κέντρο, καθώς βρισκόμαστε στο Μοναστηράκι. Βλέπεις την τζαμαρία της πόρτας; Ενας τύπος, προφανώς ύστερα από χρήση ουσιών, κατάφερε και την έσπασε. Δεν συζητώ για όσους τσακώνονται και μαχαιρώνονται χωρίς να υπάρχει περιφρούρηση και φυσικά δεν αρκεί μόνο η ιδιωτική φύλαξη του κάθε χώρου. Είναι φορές που νομίζω ότι οι αρμόδιοι ενημερώνονται μόνο μέσω τηλεόρασης, χωρίς να έχουν δει την πραγματική εικόνα της κάθε περιοχής».
