Η σειρά «Ο Κηπουρός» («The Gardener») είναι η ισπανική απάντηση στο δημοφιλές «You» και έχει καταφέρει να δημιουργήσει μεγάλο διαδικτυακό buzz σκαρφαλώνοντας γρήγορα στις πρώτες θέσεις της πλατφόρμας ροής του Netflix. Η επιτυχία του ποπ- γκόθικ ρομαντικού θρίλερ είναι το σεναριακό εύρημα ενός νεαρού δολοφόνου με πάθος για τη βοτανική, ο οποίος δεν νιώθει κανένα συναίσθημα εξαιτίας ενός τραύματος στο κεφάλι στην παιδική ηλικία και η ιδιόμορφη σχέση του με τη δεσποτική μητέρα του. Και φυσικά οι υπέροχες τοποθεσίες με τους ανθισμένους κήπους, τους αμπελώνες, τα περιβόλια και τα σπάνια φυτά.
Γυρισμένη στην ύπαιθρο της Ποντεβέδρα, στο Σαντιάγο ντε Κομποστέλα, πρωτεύουσα της Γαλικίας, στο Τολέδο και στη Μαδρίτη, η σειρά αφηγείται την εξωφρενική ιστορία του Έλμερ με τον κατεστραμμένο δεξιό μετωπιαίο λοβό και της φιλοχρήματης, άκρως χειριστικής μητέρας του Τσίνα, οι οποίοι διατηρούν ένα πρότυπο κέντρο κηπουρικής ως βιτρίνα για να καλύπτουν άλλες, υπόγειες και πολύ σκοτεινές δραστηριότητες. Μητέρα και γιος είναι επαγγελματίες δολοφόνοι που εκτελούν συμβόλαια θανάτου κατά παραγγελία και θάβουν τα θύματά τους στο χώμα των κήπων εξαφανίζοντας κάθε ίχνος τους- «το καλύτερο λίπασμα είναι ένα σώμα που αποσυντίθεται», λένε οι πρωταγωνιστές.
Τι πιο βολικό από ένα δολοφόνο υπεράνω πάσης υποψίας, ο οποίος δεν είναι σε θέση να αισθανθεί ούτε τύψεις ούτε ενοχές και δολοφονεί τα θύματά του με ψυχρή απάθεια και χειρουργική ακρίβεια; Η σατανική Τσίνα δεν αργεί να συλλάβει το σχέδιο και να σπρώξει το γιο της στο έγκλημα, ο οποίος, υπακούοντας τυφλά στις οδηγίες της, διαπράττει τον ένα φόνο μετά τον άλλο όση ώρα δεν είναι αφοσιωμένος στην εμμονική καλλιέργεια των λουλουδιών. Ο «πράσινος» δολοφόνος όμως κάποια στιγμή θα αρνηθεί να διαπράξει τον επόμενο φόνο, όταν θα αντικρίσει τη Βιολέτα, την όμορφη νηπιαγωγό που πρέπει να σκοτώσει. Ο λόγος για την «επανάσταση» του Έλμερ είναι ο έρωτας που θα νιώσει για το υποψήφιο θύμα του. Ή μάλλον, ο όγκος στον εγκέφαλο που εμφανίστηκε ξαφνικά και οι συναισθηματικές επιπλοκές που δημιουργεί στον άβγαλτο νεαρό, ο οποίος για πρώτη φορά νιώθει βαθιές και ακατανίκητες επιθυμίες.
Ακούγεται -και είναι- υπερβολική η πλοκή, με αρκετά κενά και με τη δευτερεύουσα ιστορία των δύο ντετέκτιβ που ερευνούν τις δολοφονίες να μοιάζει αδύναμη. Ωστόσο, η εντελώς φευγάτη σχέση μάνας και γιου που δεν αφήνει κανένα φροϋδικό κλισέ ανεκμετάλλευτο, η παρωδία του οικολόγου δολοφόνου και το απολαυστικό δίδυμο που ενσαρκώνουν ο Αλβάρο Ρίκο (Έλμερ) και η Σεσίλια Σοάρες (Τσίνα) αποζημιώνουν το θεατή που θα παραμερίσει τον σκεπτικισμό και τις συγκρίσεις με άλλες κορυφαίες σειρές του είδους.
Όπως είναι αναμενόμενο, η μητέρα δεν θα πάρει με καλό μάτι τη χειραφέτηση του «τέλειου» γιου και θα θελήσει να λύσει το πρόβλημα που απειλεί την ανθηρή δολοφονική επιχείρηση και τη μονοκαλλιέργεια της μητρικής αγάπης. Η σχέση του αφυπνισμένου Έλμερ και της μητέρας του θα δοκιμαστεί γύρω από το δίπολο ελέγχου και εξουσίας και εμείς θα ακούσουμε όλες τις προβλέψιμες μητρικές κοινοτοπίες του τύπου «ποτέ δεν θα σε δεχθεί καμία γι’ αυτό που είσαι πραγματικά» ή «μόνο εγώ σ’ αγαπώ άνευ όρων».
Παρ’ όλες τις επιμέρους αντιρρήσεις, ο «Κηπουρός» κρατάει το θεατή σε εγρήγορση και μάλλον θα μας απασχολήσει και στη δεύτερη σεζόν, η οποία πιθανότατα θα ακολουθήσει. Αν μη τι άλλο, όλα μπορούν να ξαναγίνουν εξίσου παράλογα και εξωφρενικά με διαφορετικό αυτή τη φορά τρόπο, όπως μπορούμε να φανταστούμε από τη σκηνή του τέλους.