Η είδηση: Ο Κυριάκος επέλεξε τη Μαρία Σπυράκη ως εκπρόσωπο τύπου στη θέση του Βασίλη Κικίλια. Μέχρι εδώ δεν τρέχει τίποτα, γιατί οι αρχηγοί επιλέγουν τους εκπροσώπους τους. Γενικώς οι αρχηγοί αρχηγεύουν και δεν δίνουν λογαριασμό για τα αρχηγικά τους καθήκοντα σε κανέναν.
Το τρώμε και αυτό, αφού δεν μας αφορά. Ακόμη και αν είμαστε νεοδημοκράτες, μας ενδιαφέρει να γίνει ο αρχηγός πρωθυπουργός, να νικήσουμε, και ως νικητές να συνεχίσουμε να πληρώνουμε ή να ζούμε – τα τελευταία χρόνια είναι ταυτόσημα αυτά τα δύο!
Ας υποθέσουμε ότι μπορούμε να κρίνουμε το ιερό τοτέμ κάθε κόμματος. Της Νέας Δημοκρατίας εν προκειμένω.
Διαβάζοντας το ρεπορτάζ της είδησης, βρήκα την εξής λεπτομέρεια που έγινε αιτία για να γράψω αυτές τις γραμμές: Δριμεία κριτική είχε ασκηθεί το τελευταίο διάστημα στον Βασίλη Κικίλια, από στελέχη του κόμματος επειδή δημοσιοποίησε τη σχέση του με την Τζένη Μπαλατσινού.
Για δες, από πότε είναι πολιτικό ελάττωμα δύο άνθρωποι να κάνουν δεσμό, να ερωτευθούν;
Έχασε την ευγλωττία του ο Κικίλιας, προσέξτε όχι γιατί τα έχει με την Τζένη, αλλά επειδή δημοσιοποίησε ότι τα έχει με την Τζένη; Τον τύφλωσε ο έρωτας κι έχασε τον στόχο που είναι πώς να χτυπήσει με εξυπνακίστικες ατάκες τον πολιτικό όχτρο;
«Εξέθεσε» την άμωμη γαλάζια ομάδα επειδή φωτογραφήθηκε με την αγαπημένη του;
Πόσο μίζεροι άνθρωποι, πόσο μισαλλόδοξοι είναι «τα στελέχη» που πιέζουν τον αρχηγό να «φάει» κάποιον επειδή βγήκε βόλτα με το κορίτσι του;
Δεν αντέχουν κανέναν να χαμογελάει!
Αυτές τις μέρες, που οι αρλούμπες που έχουμε ακούσει – με αφορμή την ταυτότητα φύλου και την ψήφιση του σχετικού νομοσχεδίου στη Βουλή – είναι γεγονός ότι έχουν καταρρίψει κάθε συννεφάκι ότι ζούμε σε μια κανονική χώρα, αυτή η μικρή λεπτομέρεια και η πιθανότητα να έπαιξε ρόλο στην αντικατάσταση ενός πολιτικού με ξεπερνάει.
Η διαδρομή Αθήνα-Καμπούλ, με το θεοκρατικό κατεστημένο, είναι μια «χεσά δρόμος» – που έλεγε κι η γιαγιά μου.
Νομίζω ότι έχει τερματίσει το «λεωφορείο» μας στην Καμπούλ. Έχουμε γεμίσει με «κομψεπίκομψους», εύθικτους, φαρισαίους που δεν αντέχουν ούτε τον ίσκιο τους να χαμογελάει – για όποιον λόγο!
Φανταστείτε τι έχει να γίνει αν κάποιος πολιτικός κάνει outing και βγει βόλτα με τον συντροφό του! (θα πάρουν φωτιά τα πάνελ!)
ΥΓ: Δεν θα πάρω απόφαση ότι ζω σε ένα κράτος-Αγιατολάχ. Κάνω ήδη – κι άλλοι μειοψηφούντες – αγώνα να μη δεχτώ ότι ζω σε ένα κράτος «νούμερο μπουρλέσκ» και μάλιστα κακής ποιότητας.