Χειμαρρώδες είναι το άρθρο του Στέφανου Κασσελάκη που δημοσιεύεται αύριο με το Documento και αποτελεί το πρώτο μέρος από την εξιστόρηση της απόφασής του να διεκδικήσει την προεδρία του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και τα όσα ακολούθησαν μέχρι σήμερα.
Μάλιστα, στο άρθρο που δημοσιεύεται αύριο, ο Στέφανος Κασσελάκης μιλά για πρώτη φορά για το δείπνο που παρέθεσαν στον ίδιο και τον Τάιλερ Μακμπέθ, ο Αλέξης Τσίπρας και η Μπέττυ Μπαζιάνα στο σπίτι τους στο Σούνιο, τις συμβουλές, αλλά και τις προτροπές τους.
Ακολουθεί το σχετικό απόσπασμα από το πρώτο μέρος του άρθρου του Στέφανου Κασσελάκη που δημοσιεύεται αύριο στο Documento:
24 Αυγούστου 2023
Ο Αλέξης έχει επιστρέψει από Καλιφόρνια. Προφανώς έχει παρακολουθήσει τον αντίκτυπο της πολιτικής πλατφόρµας µου.
Την Παρασκευή το απόγευµα σε περιµένουµε για δείπνο.
Να έρθω και µε τον Τάιλερ;
Φυσικά, να έρθεις µε όποιον αγαπάς.
25 Αυγούστου 2023
Φτάνουµε για δείπνο µε την Μπέττυ και τον Αλέξη στο Σούνιο.
Υστερα από µια µακρά συζήτηση για την Αµερική και την Καλιφόρνια µού λέει ο Αλέξης:
«Εχεις προκαλέσει πολύ θόρυβο τελευταία».
Είναι η πρώτη φορά που του ανακοινώνω την πρόθεσή µου να κατέβω, µε τον αστερίσκο της ιδιωτικής ζωής.
Και οι δύο, η Μπέττυ και ο Αλέξης, κατεύνασαν τις ανησυχίες µας για την οικογενειακή µας ζωή, κάτι που εκτιµούµε πολύ µέχρι και σήµερα.
∆είχνω στην Μπέττυ και στον Αλέξη το βίντεο της ανακοίνωσης που µόλις είχα γυρίσει και µοντάρει (αυτό µε το µαύρο φόντο).
Εντυπωσιασµένος από το βίντεο αλλά και παροτρύνοντάς µε να διευκρινίσω περαιτέρω το όραµά µου για τη σύγχρονη Αριστερά (πέρα από την ανασυγκρότηση του ΣΥΡΙΖΑ), ο Αλέξης µου λέει:
«Είναι πάρα πολύ δύσκολο εγχείρηµα. Αλλά σίγουρα θα κάνει µια βαρετή διαδικασία πολύ πιο ενδιαφέρουσα».
Η αλήθεια λοιπόν είναι ότι η απόφαση να κατέβω για πρόεδρος είχε ληφθεί (και βιντεοσκοπηθεί) πριν καν την ανακοινώσω στον Αλέξη. Και η στάση του ήταν η ευγενική και εγκάρδια που θα είχε ο απερχόµενος πρόεδρος απέναντι σε κάθε στέλεχος που θα του δήλωνε την πρόθεσή του να θέσει υποψηφιότητα για την ηγεσία.
Και οι προθέσεις µου ήταν αγνές. Και για την Ελλάδα. Και για την Αριστερά. Και για τον ΣΥΡΙΖΑ. Και για τον Αλέξη, τον οποίο ένιωθα την ανάγκη να υπερασπιστώ απέναντι σε εκείνους που θεωρούσα ότι δεν τον σεβάστηκαν.
