Όταν ως δημοσιογράφος θέτεις με κόσμιο τρόπο σε έναν εκπρόσωπο της Πολιτείας ένα ρώτημα που βασανίζει χιλιάδες πολίτες, εν καιρώ κορονοϊού, και μαζί με την απάντηση παίρνεις και έναν άδικο, και τολμώ να πω συκοφαντικό χαρακτηρισμό, τότε πραγματικά έκανες πολύ σωστά τη δουλειά σου.
Αυτό ακριβώς συνέβη σήμερα με την διαπιστευμένη στο Υπουργείο Υγείας συντάκτρια του Documento, Αντιγόνη Μιχοπούλου.
Η οποία στην καθιερωμένη ενημέρωση για το μείζον αυτό ζήτημα απηύθυνε στον επιστήμονα, και όχι πολιτικό, κο Τσιόδρα, ένα ερώτημα που υπάρχει στα χείλη χιλιάδων πολιτών οι οποίοι όμως δεν έχουν την δυνατότητα να το θέσουν οι ίδιοι.
Το έθεσε λοιπόν ως όφειλε η δημοσιογράφος, για να εισπράξει πριν από την απάντηση επί του ερωτήματος την ενόχληση του κου Τσιόδρα γιατί διέκρινε από μέρους της κας Μιχοπούλου μια διάθεση «να σκορπίσει τον φόβο» κι αυτό δεν «του άρεσε».
Θα μπορούσε κανείς να πει πολλά για την αντίδραση αυτή του καλού επιστήμονα.
Επειδή όμως εμάς μας αρέσουν τα ντοκουμέντα δεν θα επικαλεστούμε μόνο τα εκατοντάδες τηλεφωνήματα του κόσμου σχετικά με το ζήτημα που έθεσε η δημοσιογράφος, θα σας παραθέσουμε επί λέξει ένα μόνο μικρό απόσπασμα από το ρεπορτάζ του αυριανού Documento, στο οποίο οι ίδιοι οι γιατροί και οι νοσηλευτές θέτουν μια σειρά από ζητήματα σχετικά με την αντιμετώπιση από την Πολιτεία της πανδημίας, από το οποίο συνάγεται και η σπουδαιότητα του ερωτήματος της συναδέλφου:
Αναφέρει επί λέξει στην τοποθέτηση του στη εφημερίδα ο Στέλιος Δημητρακόπουλος, γενικός γιατρός Κέντρου Υγείας Αγίας Βαρβάρας Ηρακλείου Κρήτης, πρώην διευθυντής Υγειονομικής Περιφέρειας Κρήτης:
«Κάνουν διαρκώς συστάσεις να παίρνει ο κόσμος τηλέφωνο τον γιατρό του, δεν έχω ακούσει κάποιον δημοσιογράφο να ρωτάει “ποιος είναι ο γιατρός μας;”. Εκείνος που έχει χρήματα κι έχει ιδιώτη γιατρό, θα τον καλέσει, κάποιος που μένει στην ύπαιθρο θα πάρει το κέντρο υγείας, αλλά στα αστικά κέντρα ποιον θα καλέσει; Έχει φανεί σε μελέτες από την Κίνα ότι το στοιχείο της προσβασιμότητας στην πρωτοβάθμια υγεία καθόριζε και τα ποσοστά θνησιμότητας. Φαίνεται από προκαταρκτικά στοιχεία ότι η μεγάλη θνησιμότητα αυτή τη στιγμή στην Ιταλία, ενδεχομένως σχετίζεται και μ’ αυτό. Με μια αποδιοργανωμένη πρωτοβάθμια υγεία και με δυσκολία στην πρόσβαση σε γιατρό. Όπου είναι εύκολη, ισότιμη και ανεμπόδιστη η πρόσβαση, μειώνεται και η θνησιμότητα. Δυστυχώς για την πρωτοβάθμια υγεία δεν έχουμε ακούσει κουβέντα».
Για να δούμε λοιπόν τι ακριβώς ρώτησε η Αντιγόνη Μιχοπούλου και ενόχλησε:
«Κύριε Τσιόδρα, ένα στενό συγγενικό μου πρόσωπο-ευτυχώς νεαρό σε ηλικία – που είχε συνεχόμενες μέρες πυρετό και βήχα τηλεφώνησε στον ΕΟΔΥ για να την καθοδηγήσει. Ο ΕΟΔΥ της είπε να βρει ένα γιατρό για να την εξετάσει. Ο οικογενειακός γιατρός έχει κλείσει το ιατρείο του επειδή όπως δήλωσε φοβάται γιατί είναι μεγάλος σε ηλικία. Το συγγενικό μου πρόσωπο τηλεφώνησε σε δυο παθολόγους που βρήκε στην περιοχή της αλλά δεν δέχτηκαν να την δουν; Τι συμβουλεύετε αυτή την ασθενή και εκατοντάδες άλλους που είναι στην θέση της που δεν έχουν ούτε οικογενειακό γιατρό ούτε χρήματα για να κάνουν τεστ; Μπορούν αυτοί οι άνθρωποι να επιτηρούν μόνοι τους την υγείας τους; Δεν νομίζετε ότι είναι επικίνδυνο τόσο για τη διασπορά του ιού όσο και για την υγεία του ασθενή να μην γνωρίζει τι έχει επειδή δεν μπορεί να κάνει τεστ και να μην έχει γιατρό να τον παρακολουθεί ;»
Τα συμπεράσματα δικά σας …
