Ο Ιωσήφ Πρίντεζης επανέρχεται στο έργο του Ναπολέοντα Λαπαθιώτη και μελοποιεί ένα ερωτικό του ποίημα.
Μιλά για τον έρωτα που μας τραβά στα άκρα, τον έρωτα που μας βγάζει απ’ την πεπατημένη, αυτόν που αφήνει μόνο στάχτες και συντρίμμια όταν σβήνει και μας αφήνει να κατρακυλήσουμε απ’ το ιδεατό στην πιο σκοτεινή πλευρά του εαυτού μας.
Είναι βραδιές
Είναι βραδιές που φέρνω γύρακάποιο δρομάκι αποσπερνόζητώντας ό,τι έχω χαμένομήπως το βρω, καθώς περνώ,
και μη μπορώντας να υποφέρωτη σκέψη που με τυραννείκοιτάζω, για παρηγοριά μου,το φως που στέλνουν οι ουρανοί.
Κι είναι ώρες πάλι που γυρίζω,μονάχος, όλη τη βραδιάσαν ένας που θα περπατούσεμ’ ένα μαχαίρι στην καρδιά
κι άλλες ακόμα πιο μονάχες,που παίρνω αγάλια το στρατί,κι η ζωή μου μοιάζει πεθαμένο,που μες στη νύχτα περπατεί…
Ο Ναπολέων Λαπαθιώτης, ένας από τους σημαντικότερους ποιητές της νεοσυμβολιστικής και νεορομαντικής σχολής, άκμασε κατά την περίοδο του Μεσοπολέμου και προκάλεσε με τη ζωή του τη συντηρητική κοινωνία της εποχής. Αυτοκτόνησε στις 8 Ιανουαρίου 1944 και κηδεύτηκε με έρανο 4 μέρες μετά.
«Το video γυρίστηκε λίγο πριν τον περιορισμό μας, κατά τη διάρκεια μιας ήσυχης και μοναχικής νύχτας στην Αθήνα, που δεν διαφέρει και πολύ από την αποψινή. Eλπίζω να το αγαπήσετε και να το μοιραστείτε», σημειώνει ο συνθέτης. Τη σκηνοθεσία υπογράφουν ο Ιωσήφ Πρίντεζης και ο Θάνος Λυμπερόπουλος.
Μπορείτε να ακούσετε το τραγούδι εδώ
https://www.youtube.com/watch?v=nCmxG95P9wQ&feature=youtu.be
