Από την αρχή της πανδημίας θεωρείται «πολιτικώς ορθό» το αξίωμα ότι δεν υπάρχουν ακόμη φάρμακα κατά του κορονοϊού και η σωτηρία έρχεται μόνο με αυστηρά μέτρα και καθολικό εμβολιασμό (κατά προτίμηση με εμβόλια νεόκοπης τεχνολογίας MRNA της Pfizer και της Moderna) και κυρίως ότι πρέπει να αποφευχθεί πάση θυσία η χρήση παλιών φαρμάκων που φαίνεται ότι «κάτι κάνουν».
Για την επιβολή αυτού του αξιώματος εργάστηκαν εντατικά ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας και οι επίσημοι οργανισμοί φαρμάκων της Ευρωπαϊκής Ενωσης και των ΗΠΑ… Σήμερα όμως η πραγματικότητα βάζει αυτά τα «αξιώματα» σε σοβαρή αμφισβήτηση!
Κοιτώντας στο Covid live update, όπου καταγράφονται τα επίσημα στατιστικά στοιχεία όλων των χωρών, βλέπουμε ότι οι καμπύλες πορείας των ημερήσιων κρουσμάτων και θανάτων των πέντε τελευταίων μηνών σε χώρες οι οποίες ακολουθούν πιστά αυτά τα «αξιώματα», όπως οι ΗΠΑ, η Γαλλία και η Ελλάδα, είναι πολύ χειρότερες από τις επιδόσεις των «άτακτων» χωρών, όπως η Τσεχία, η Ινδία και η Βολιβία, που επιτρέπουν τη χρήση της «τρισκατάρατης» ιβερμεκτίνης σαν όπλο κατά της νόσου.
Η Τσεχία έπεσε από νούμερα ημερήσιων θανάτων 50 και πάνω σε κάτω από πέντε τον Σεπτέμβριο. Η Ινδία, με πάνω από 4.000 θανάτους ημερησίως τον Μάιο, τώρα καταγράφει κάτω από 1.000 και συχνότατα κάτω από 500 νεκρούς την ημέρα. Η Βολιβία, που στην αρχή είχε πάνω από 50 θανάτους την ημέρα, έπεσε σε κάτω από δέκα τον Σεπτέμβριο και τον Οκτώβριο.
Αντίθετα, οι ΗΠΑ, η Γαλλία και η Ελλάδα είχαν κυματοειδή πορεία με υψηλά νούμερα στην αρχή, σημαντική πτώση μετά και τελευταία πάλι άνοδο και σημαντικούς αριθμούς κρουσμάτων και θανάτων.
Πάνω από 600 και μέχρι 2.000 ημερήσιοι θάνατοι στις ΗΠΑ τον Σεπτέμβριο, από 50 έως 150 στη Γαλλία και πάνω από τριάντα τις περισσότερες μέρες στην Ελλάδα.
Σε πολλές χώρες του «τρίτου κόσμου» λόγω έλλειψης άλλων δυνατοτήτων οι γιατροί στράφηκαν στο να δοκιμάζουν διάφορα παλιά φάρμακα, όπως η υδροχλωροκίνη και η ιβερμεκτίνη, με αποτέλεσμα να έχουν αντίστοιχες επιδόσεις με τις χώρες της Δύσης που έχουν πολύ καλύτερα συστήματα υγείας και σε κάποιες περιπτώσεις σαφώς καλύτερες επιδόσεις, όπως η Βολιβία σήμερα.
Για τον έλεγχο όσων λέω οι αναγνώστες μπορούν να δουν το Covid live update.
Στην προηγμένη Δύση η μάζα των γιατρών και επιστημόνων του τομέα υγείας μένει πιστή στο αξίωμα «για νέα νόσο νέα φάρμακα» και από απλοϊκή «επιστημολατρεία» μεγάλα τμήματα της Αριστεράς στηρίζουν την εγκληματική πολιτική του ΠΟΥ αντί να κατακρίνουν επιλογές που ίσως ευθύνονται για τον θάνατο εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων. Ετσι όταν ο Πολάκης παίρνει θέση ενάντια στο επίσημο αξίωμα πέφτουν όλοι πάνω του να τον «επαναφέρουν στην τάξη».
Θα απορούσε κάποιος, πώς είναι δυνατόν να παραβλέπεται η σημασία αυτών των στατιστικών δεδομένων; Εδώ πρέπει να θυμηθούμε το ρητό «μη χρεώνεις στην κακία όσα κάνει η βλακεία» και στην περίπτωσή μας έχουμε και «κακία» και «βλακεία».
Στο κεφάλαιο «κακία» έχουμε τη δράση των μεγάλων φαρμακευτικών βιομηχανιών της Δύσης και των επιστημονικών περιοδικών και των επίσημων οργανισμών φαρμάκων που επηρεάζουν, των οποίων πολλοί υπεύθυνοι έχουν σαφή σύγκρουση συμφερόντων καθώς συνεργάστηκαν συχνά με τις φαρμακοβιομηχανίες.
Εχουμε επίσης την επιρροή πολλών παραγόντων και του χρηματιστικού τομέα, καθώς η αναγνώριση της δράσης παλιών, φτηνών φαρμάκων θα ήταν εφιάλτης για τα χρηματιστήρια, όπως και για τη δράση πολυδισεκατομμυριούχων όπως ο Μπιλ Γκέιτς που είναι από τους βασικούς χρηματοδότες του ΠΟΥ.
Τα περισσότερα επιστημονικά περιοδικά απαξιώνουν τις –πολλές– μελέτες που δείχνουν την ευνοϊκή δράση της χρήσης ιβερμεκτίνης η ακόμη και υδροχλωροκίνης και προβάλλουν όλα τα άρθρα, ακόμη και τα σκανδαλωδώς στημένα που παρουσιάζουν μελέτες εναντίον των παλιών φαρμάκων, όπως το διάσημο «Lancet» που δημοσίευσε άρθρο εναντίον της υδροχλωροκίνης τόσο στημένο και ψευδές που αναγκάστηκε μετά να το αποσύρει.
Για το κεφάλαιο «βλακεία» δεν εννοώ την επιστημονική ανικανότητα ή την πνευματική υστέρηση αλλά τη συνειδητή ή ασυνείδητη επιλογή να μη λάβουμε υπόψη δεδομένα που ενδέχεται να μας βάλουν σε σύγκρουση με τις προκαταλήψεις μας ή τις προκαταλήψεις του χώρου μας.
Ετσι οι περισσότεροι «ειδικοί» της κυβέρνησης ή των κομμάτων αρκούνται στην επανάληψη των θέσεων του ΠΟΥ και δεν κοιτάζουν καν τα στατιστικά δεδομένα άλλων χωρών.
Παράδειγμα τέτοιας εθελοτυφλίας είναι αυτή του καινούργιου υπουργού Υγείας της πολιτείας Κεράλα της Ινδίας που έχει αριστερή κυβέρνηση. Από όταν στα πρωτόκολλα θεραπείας και πρόληψης η ιβερμεκτίνη αντικαταστάθηκε από ακριβά φάρμακα δυτικών φαρμακοβιομηχανιών η Κεράλα έγινε η πολιτεία της Ινδίας με τα περισσότερα ημερήσια κρούσματα και θανάτους ανά εκατομμύριο σε όλη τη χώρα, ενώ είχε το καλύτερο σύστημα υγείας όλης της Ινδίας.
Η υποστήριξη των παλιών φαρμάκων από αντιπάλους των εμβολιασμών και από ακροδεξιές πολιτικές και θρησκευτικές ομάδες οδήγησε πολλούς προοδευτικούς να υποστηρίζουν κυνικά καπιταλιστικά συμφέροντα με τον εσφαλμένο συλλογισμό ότι «ό,τι λένε οι εχθροί μου είναι πάντα λάθος».
Είναι επείγον σήμερα οι προοδευτικές δυνάμεις να εγκύψουν στα πραγματικά δεδομένα της πείρας και να χαράξουν με νηφαλιότητα μια ανεξάρτητη πολιτική σε αντιπαράθεση με την επίσημη πολιτική της κυβέρνησης και του ΠΟΥ, που ενδέχεται να αναδειχθεί το μεγαλύτερο σκάνδαλο και έγκλημα στον χώρο της υγείας του αιώνα μας.
