Ποιος να το φανταζόταν ότι ένας μονήρης και παλιομοδίτης εξερευνητής αρχαιολόγος που ζει μόνιμα στο παρελθόν θα γινόταν το σύμβολο της καθαρόαιμης περιπέτειας για σχεδόν μισό αιώνα;
O Ιντιάνα Τζόουνς γεννήθηκε από μια κουβέντα που είχαν ο Τζορτζ Λούκας με τον Φίλιπ Κάουφμαν στα μέσα των 70ς. Οι δύο σκηνοθέτες δεσμεύτηκαν να δώσουν κάποια στιγμή σάρκα και οστά στον ήρωα τους αλλά οι δρόμοι τους πήρανε διαφορετικές πορείες και ο φάκελος «Ιντιάνα Τζόουνς» έμεινε κλεισμένος στα γραφεία τους για λίγα χρόνια. Όταν όμως ο κοινός τους φίλος Στίβεν Σπίλμπεργκ βρέθηκε σε δυσμένεια στο Χόλιγουντ ύστερα από την εμπορική αποτυχία του «1941», ο Τζορτζ Λούκας ανέλαβε να του τονώσει το ηθικό, προτείνοντας του να γυρίσει την ιστορία ενός καταφερτζή αρχαιολόγου που λατρεύει την περιπέτεια. Ο Σπίλμπεργκ ανέλαβε χωρίς ιδιαίτερη θέρμη είναι η αλήθεια το πρότζεκτ «Περιπέτειες του Ιντιάνα Σμιθ» (όπως ήταν ο αρχικός τίτλος του φιλμ) για λογαριασμό της Paramount με τον Λόρενς Κάσνταν να υπογράφει το σενάριο.
Σύμφωνα με αυτό ο αρχαιολόγος Ιντιάνα Τζόουνς ταξιδεύει το 1936 σε ένα αρχαίο ναό στη γεμάτη κινδύνους ζούγκλα του Περού για να αποκτήσει ένα χρυσό είδωλο. Καθώς δραπετεύει από το ναό, ο Ιντιάνα θα έρθει αντιμέτωπος με τον αντίπαλό του Ρενέ Μπελόκ και τους αιμοβόρους πολεμιστές του.
Η εισαγωγική σεκάνς διάρκειας σχεδόν 10 λεπτών είναι ένα υπόδειγμα μοντάζ άψογης χορογραφημένης δράσης όπου χιούμορ και σασπένς αλληλοσυμπληρώνονται θαυμάσια. Σε αυτήν ο Σπίλμπεργκ μας κρατά σε αγωνία κρατώντας το πρόσωπο του ήρωα σκόπιμα στη σκιά για παραπάνω από 3 λεπτά. Το μονίμως σφιγμένο πρόσωπο του Χάρισον Φορντ με το πονηρό χαμόγελο, ανοίγει την όρεξη στο θεατή και προσδίδει μια απροσδιόριστη αδημονία για τα «καλύτερα που έρχονται». Η ταινία κυκλοφόρησε στους κινηματογράφους στις 12 Ιουνίου το 1981 και έγινε η μεγαλύτερη εισπρακτική επιτυχία της χρονιάς με τα συνολικά έσοδα να φτάνουν τα 389,9 εκατομμύρια δολάρια παγκοσμίως. Απέσπασε εξαιρετικά σχόλια από κοινό και κριτικούς και έλαβε εννέα οσκαρικές υποψηφιότητες ανάμεσά τους για την καλύτερη ταινία και σκηνοθεσία, κερδίζοντας τελικά τέσσερα βραβεία σε τεχνικές κατηγορίες (μοντάζ, ήχος, σκηνικά, οπτικά εφέ) και ένα ειδικό Όσκαρ για τα καλλιτεχνικά επιτεύγματα της. Το 1999 η ταινία επελέγη από τη Βιβλιοθήκη του Αμερικάνικου Κογκρέσου ως τμήμα του Εθνικού Μητρώου Κινηματογράφου ως “πολιτιστικά, ιστορικά και αισθητικά σημαντική”.
Η καλλιτεχνική και εμπορική επιτυχία της ταινίας οδήγησε στη δημιουργία ακόμη τεσσάρων ταινιών: «Ο ναός του χαμένου θησαυρού» (1984), «Ο Ιντιάνα Τζόουνς και η τελευταία σταυροφορία» (1989) με την προσθήκη του Σον Κόνερι στο ρόλο του πατέρα του Ίντι και «Ο Ιντιάνα Τζόουνς και το βασίλειο του κρυστάλλινου κρανίου» (2008) όλα σε σκηνοθεσία Σπίλμπεργκ και παραγωγή Τζορτζ Λούκας.
Η πέμπτη ταινία της σειράς, το «Ο Ιντιάνα Τζόουνς και ο δίσκος του πεπρωμένου» κυκλοφορεί ήδη στις αίθουσες με μεγάλη επιτυχία και έκδηλη συγκίνηση για το γεγονός πως ο Χάρισον Φορντ φοράει για τελευταία φορά τα ρούχα του ακαταμάχητου Ιντιάνα. Στην Disney+ μπορείτε να απολαύσετε τις 4 πρώτες περιπέτειες του ξεχωριστού αρχαιολόγου.
