Σε άλλη μια πανευρωπαϊκή πρωτοτυπία προχώρησε την εβδομάδα που μας πέρασε ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη Μιχάλης Χρυσοχοΐδης, μπαίνοντας στη μάχη κατά των συνωμοσιών γύρω από τον κορονοϊό στο διαδίκτυο.
Με εντολή του η Διεύθυνση Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος έστειλε στην Εισαγγελία Πρωτοδικών προς ποινική αξιολόγηση υλικό αναρτήσεων που αναφέρουν ότι η Covid-19 είναι «παραμύθι» και παροτρύνουν τον κόσμο να αρνείται τα πρόστιμα και να μην εφαρμόζει τα μέτρα προστασίας.
Θυμάστε την τελευταία φορά που βουλευτές εξεγείρονταν για «υπουργό που έδινε εντολές στη Δικαιοσύνη»; Τώρα που ο υπουργός το παραδέχεται δημόσια δεν κουνιέται φύλλο.
Οι εξαγγελίες του υπουργού ήρθαν λίγες ώρες πριν από την επανεμφάνιση του Σωτήρη Τσιόδρα στους τηλεοπτικούς μας δέκτες –με μάσκα αυτήν τη φορά– και δύο μήνες αργότερα από τότε που η ελληνική κυβέρνηση μέσω της λίστας Πέτσα αγόρασε χιλιάδες δημοσιεύματα στη συντριπτική πλειονότητα των ΜΜΕ που πανηγύριζαν για τους «Ελληνες που νίκησαν τον κορονοϊό», για την «παγκοσμίου εμβέλειας επιτυχία του πρωθυπουργού» και το «ελληνικό θαύμα».
Μια επίπλαστη, πέτσινη νίκη, όπως αποδεικνύεται, που χορηγήθηκε με 20 εκατ. ευρώ, με τον υπουργό τώρα να δηλώνει: «Θα πάρουμε όλα τα νόμιμα μέτρα ώστε να μην απειληθεί η δημόσια υγεία από παραπληροφόρηση ή θεωρίες συνωμοσίας που έχουν αρχίσει και κυκλοφορούν στο διαδίκτυο. […] Η πολιτεία δεν θα επιτρέψει τη δημιουργία εστιών κινδύνου της δημόσιας υγείας από ανεύθυνες κοινωνικά συμπεριφορές».
Είναι απορίας άξιο όμως ότι οι δηλώσεις αυτές προήλθαν από τον υπουργό Προστασίας του Πολίτη και όχι από τον Στέλιο Πέτσα ή τον ίδιο τον πρωθυπουργό καθώς αυτοί είναι οι αρμόδιοι για την ενημέρωση και τα ΜΜΕ της χώρας. Γιατί πρέπει να μιλάμε με ποινικούς όρους αντί να οργανωθούν καμπάνιες ενάντια στην παραπληροφόρηση, όπως συνέβη στο Ηνωμένο Βασίλειο, στη Νότια Αφρική ή τη Νέα Ζηλανδία; Γιατί ένα κομμάτι από τα χρήματα της λίστας Πέτσα δεν πήγε σε μια καμπάνια που θα έκανε και τον τελευταίο «ψεκασμένο» να μην μπορεί να αμφισβητήσει τον ιό όπως δεν αμφισβητείται η κομψότητα της πρώτης κυρίας της χώρας;
Κινητοποιήθηκε ο Μιχ. Χρυσοχοΐδης όταν η λοιμωξιολόγος Ελένη Γιαμαρέλλου ισχυρίστηκε σε ραδιοφωνική εκπομπή ότι δεν υπάρχει κανένας κίνδυνος για μετάδοση του κορονοϊού από τη θεία κοινωνία; Ή όταν ο Κώστας Τσίντζας της Urban Innovations (εταιρεία που πήρε το έργο για τις ζαρντινιέρες του «Μεγάλου περίπατου» με διαγωνισμό που προκηρύχθηκε λίγο πριν από τα μεσάνυχτα με προθεσμία δύο ημερών) με ανάρτησή του στο Facebook στις 16 Μαρτίου αμφισβητούσε τον κορονοϊό; Ή όταν ο πρώην μητροπολίτης Καλαβρύτων Αμβρόσιος παραληρούσε για τον κορονοϊό ως κατασκεύασμα της παγκοσμιοποίησης και «σκοτεινών δυνάμεων»;
Ο νομοθέτης πάντως τον έχει καλυμμένο τον κ. υπουργό καθώς έχει προβλέψει με το σχετικό άρθρο 191 ΠΝ για τη διασπορά ψευδών ειδήσεων. Προς τι λοιπόν αυτός ο ηθικός πανικός για τις θεωρίες συνωμοσίας στο διαδίκτυο; Μήπως πρέπει να θυμηθεί ο Μιχ. Χρυσοχοΐδης τις καραμπινάτες θεωρίες συνωμοσίας της ΕΛΑΣ που συνόδευσαν την εισβολή της στο σπίτι του σκηνοθέτη Δ. Ινδαρέ ή το «πνευμονικό οίδημα» του Βασίλη Μάγγου από τον Βόλο; Τα όσα στοιχειοθετούνται από διεθνείς οργανισμούς για τα push backs στο Αιγαίο;
Καθώς καταβαραθρώνεται το επίπεδο του δημόσιου λόγου στη χώρα, ταυτόχρονα επιχειρείται μια γενικότερη ποινικοποίηση όσων γράφονται στο διαδίκτυο – θα θυμάστε δηλώσεις στελεχών της ΝΔ για «ιδιώνυμο» και νομοθετική ρύθμιση για τα «υποτιθέμενα αστειάκια» στα social media.
Αντί ο κορονοϊός να αποτελέσει ευκαιρία για να αποβάλουμε τον χωροφύλακα και να αναλάβει ο γιατρός, συμβαίνει το αντίθετο. Ετσι είναι το «επιτελικό κράτος».
Ο Τάσος Μόρφης είναι δημοσιογράφος
