Ο πολυβραβευμένος Μιχάλης Κοντράρος εξηγεί πώς ένα κομμάτι στόκος και μια οδοντογλυφίδα τον συνέδεσαν επαγγελματικά με τους Iron Maiden και τη θρυλική μασκότ
(Φωτογραφίες: Παύλος Μαυρίδης)
Μας υποδέχτηκε στο ατελιέ του που βρίσκεται στην οδό Μεγάλου Αλεξάνδρου στη Νέα Σμύρνη. Καθώς κατευθυνόμασταν προς τα εκεί με τον φωτογράφο Παύλο Μαυρίδη σχολιάζαμε την ειρωνεία να πηγαίνεις να συναντήσεις τον μοναδικό Ελληνα που έχει επίσημη επαγγελματική συνεργασία με τους Iron Maiden σε επίπεδο merchandise στον δρόμο που φέρει το όνομα του μεγαλύτερου… συναυλιακού απωθημένου των Ελλήνων φαν. Και μάλιστα τη στιγμή που είναι σε εξέλιξη η περιοδεία στην οποία το θρυλικό συγκρότημα παίζει για πρώτη φορά ζωντανά το «Alexander The Great», 37 χρόνια μετά την κυκλοφορία του. Το τραγούδι που ο κόσμος ζητά επιτακτικά κάθε φορά που οι Iron Maiden έρχονται για συναυλία στην Ελλάδα, αλλά τώρα πρέπει να κάνει εκατοντάδες ή και χιλιάδες χιλιόμετρα για να το ακούσει, αφού η «The Future Past» περιοδεία δεν κάνει στάση στη χώρα μας.
Μπαίνοντας στον χώρο όπου ο Μιχάλης Κοντράρος κατασκευάζει και εκθέτει τις δημιουργίες του και υποδέχεται τους σπουδαστές τούς οποίους μυεί στη γλυπτική της μινιατούρας, το μάτι πέφτει αμέσως στις βιτρίνες με τις φιγούρες του Eddie. Αν είσαι εξοικειωμένος με τα εξώφυλλα των Iron Maiden δεν γίνεται να μην εντυπωσιαστείς από τη λεπτομέρεια με την οποία ο καλλιτέχνης έχει αποδώσει τις κινήσεις και τις εκφράσεις της θρυλικής μασκότ των Iron Maiden.
Πώς όμως ο άνθρωπος που κόλλησε το μικρόβιο του μοντελισμού από μικρό παιδί έφτασε στο σημείο στα 43 του να είναι εκείνος που έχει την επίσημη εξουσιοδότηση από τους Iron Maiden για να κατασκευάζει τις χειροποίητες μινιατούρες τους;
«Aρχισα να ασχολούμαι με τον μοντελισμό από μικρός και στην ηλικία των 15-16 ετών περίπου σκάλισα την πρώτη μου μινιατούρα» μας λέει. Και συνεχίζει: «Επειτα από μια επίσκεψη στο μαγαζί που αγόραζα φιγούρες και τις έβαφα συνειδητοποίησα ότι δεν βγαίνουν από μια μηχανή αλλά κάποιος τις φτιάχνει. Αφησα κάτω αυτήν που είχα διαλέξει, πήρα τον στόκο και μια οδοντογλυφίδα και άρχισα να σκαλίζω».
Το βραβείο που άνοιξε τον δρόμο
Από το σημείο αυτό βέβαια μέχρι να φτάσει κάποιος να σχεδιάζει, να σκαλίζει και να καλουπώνει μινιατούρες που απεικονίζουν μερικά από τα πιο εμβληματικά εξώφυλλα στην ιστορία της μουσικής και μάλιστα με την άδεια του συγκροτήματος υπάρχει απόσταση.
«Το μεγάλο ξεπέταγμα για μένα έγινε το 2011, όταν πήρα μέρος στο παγκόσμιο πρωτάθλημα μοντελισμού και μινιατούρας και κέρδισα το πρώτο βραβείο κυριολεκτικά από το πουθενά και μες στα επόμενα δέκα χρόνια χτίστηκε αυτό που βλέπετε» εξηγεί. Αυτό βέβαια που από ταπεινότητα δεν μας είπε ο Μιχάλης Κοντράρος είναι ότι ακολούθησαν δεκάδες άλλα βραβεία σε μικρότερες ή μεγαλύτερες εκθέσεις στις οποίες παρουσίαζε τη δουλειά του, που είχε ως έμπνευση ήρωες από μυθιστορήματα, ταινίες και κόμικς, αλλά ακόμη και πρωτογενείς ιδέες. «Το πιο δύσκολο είναι να γεννήσεις κάτι δικό σου. Οταν ξεκινούσα μπορούσα να καθίσω και να κατεβάσω ιδέες για πλάκα, σήμερα το κάνω με πολύ μικρότερη συχνότητα είτε επειδή μεγαλώνω είτε επειδή είναι τόσο πολλά αυτά που έχουν γίνει στον χώρο τα τελευταία χρόνια, που πλέον παρθενογένεση δεν υπάρχει. Η μεγαλύτερη πρόκληση είναι να βάζεις την προσωπική σου πινελιά σε κάτι που έχεις δει και να το κάνεις στο τέλος να μοιάζει δικό σου. Και με το πρότζεκτ των Iron Maiden αν μπορούσα να κάνω πράγματα διαφορετικά, θα άλλαζα πολλά. Οσο καλή δουλειά κι αν είχε κάνει ο Ντέρεκ Ριγκς (σ.σ.: ο άνθρωπος που σχεδίασε τα περισσότερα εξώφυλλα των Iron Maiden και “πατέρας” του Eddie) δεν παύει να έχουν περάσει πολλά χρόνια από τότε, συνεπώς μια πινελιά ανανέωσης θα ήταν απαραίτητη. Προσωπικό στοιχείο έχω βάλει στις προτομές του Eddie από το “Piece of mind” και από το “Seventh son of a seventh son” αλλάζοντάς του λίγο την κίνηση. Ισως γι’ αυτό τα συγκεκριμένα έργα μού αρέσουν λίγο περισσότερο από τα άλλα. Ακόμη πάντως και ένα εξώφυλλο των Iron Maiden που δεν είναι στο ίδιο επίπεδο με άλλα μπορεί να δώσει υλικό για να φτιάξεις μια φιγούρα, έχει δηλαδή μοντελιστικό και γλυπτικό ενδιαφέρον. Πόσοι καλλιτέχνες και συγκροτήματα σου δίνουν τέτοιο υλικό;» αναρωτιέται.
Από τον τοίχο στο εργαστήρι και στην επίσημη άδεια
Έχοντας μεγαλώσει με τους δίσκους των Iron Maiden στη δισκοθήκη του, τα τραγούδια τους στα ηχεία του και στις αφίσες του Eddie να κρύβουν τους τοίχους στο δωμάτιό του, ήταν θέμα χρόνου για τον Μιχάλη Κοντράρο να μεταφέρει αυτήν την αγάπη και στη δουλειά του. Το ζητούμενο ήταν να γίνει σωστά. Τον τρόπο δουλειάς και τη φοβερή εμπειρία περιγράφει αναλυτικά: «Οι Maiden είναι κομμάτι της ζωής μου, τους ακούω 30 χρόνια, οπότε από σεβασμό και μόνο δεν υπήρχε περίπτωση να κάνω κάτι χωρίς την άδεια του συγκροτήματος.
Οταν έπειτα από πολλές προσπάθειες κατάφερα να βρω δίαυλο επικοινωνίας με την εταιρεία που διαχειρίζεται το επίσημο merchandise των Iron Maiden και να τους παρουσιάσω τη δουλειά μου έπρεπε να ξεπεραστούν μια σειρά από γραφειοκρατικά ζητήματα. Σ’ αυτό με βοήθησαν κάποιοι πολύ καλοί φίλοι που έχουν την Drawlab Entertainment, μια εταιρεία επιτραπέζιων παιχνιδιών με τους οποίους μοιραζόμαστε την ίδια τρέλα. Τους παρουσίασα την ιδέα και συμφώνησαν αμέσως να αναλάβουν το επιχειρηματικό – λογιστικό κομμάτι πάνω στο οποίο θα πατούσαν οι δικές μου δημιουργίες και σύντομα όλα πήραν τον δρόμο τους. Το πόσο καλή και σωστή δουλειά γινόταν το καταλάβαμε όταν είδαμε πόσο εύκολα παίρναμε εγκρίσεις από την εταιρεία που έχει τα δικαιώματα.
Δεν είναι λίγο να ακούς να σου λένε οι πλέον αρμόδιοι “thank you” ή ότι “αυτός είναι ο καλύτερος Eddie που έχουμε δει”. Ακόμη και όταν ζητούσαν αλλαγές, όπως στη φιγούρα του “The number of the beast”, που γύρισαν και μου είπαν ότι δεν είχα βάλει τα μαλλιά στον διάβολο. Τότε συνειδητοποίησα ότι σε ένα εξώφυλλο που το έχω πιάσει στα χέρια μου αμέτρητες φορές και το έχω σκανάρει από άκρη σε άκρη με μεγέθυνση 500% για να μη μου ξεφύγει και η παραμικρή λεπτομέρεια, δεν είχα παρατηρήσει ποτέ ότι ο διάβολος… έχει μαλλιά. Το καλό είναι ότι όλη η δουλειά γινόταν ψηφιακά –με ένα πρόγραμμα που είναι ό,τι πιο κοντινό σε σκάλισμα στο χέρι– επειδή έπρεπε να είμαστε μες στα deadlines, αφού η οποιαδήποτε αλλαγή ζητούσαν δεν μπορούσε να γίνει πάνω σε χειροποίητο γλυπτό.
Ήταν μάλιστα τόσο ικανοποιημένοι με το αποτέλεσμα που, ενώ αρχικά ήθελα να ζητήσουμε τα δικαιώματα για τρεις φιγούρες, η απάντηση ήταν “κάντε ό,τι θέλετε”». Η λευκή αυτή επιταγή ήταν που προκάλεσε ένα δημιουργικό πανικό με τον Μιχάλη να αποφασίζει τελικά να περιοριστεί στην περίοδο μέχρι το 1992 και στο «Fear of the dark».
«Προτού καν υπογραφούν τα συμβόλαια είχα ήδη σκαλίσει τέσσερις φιγούρες. Ηταν ένα στοίχημα στο οποίο είχα… τζογάρει, αφού για να ενδιαφερθεί κάποιος έπρεπε να συντρέχουν δύο βασικοί παράγοντες: να είναι μοντελιστής που θα κάτσει να συναρμολογήσει και να βάψει τη φιγούρα και ταυτόχρονα οπαδός των Iron Maiden. Θεωρητικά λοιπόν το target group ήταν περιορισμένο. Επειδή όμως εγώ είστις μαι μεγάλος φαν των Maiden και πίστευα πολύ σε αυτό το πρότζεκτ, πόνταρα στην επιτυχία του».
Η ολοκλήρωση του πρότζεκτ και η κρυφή επιθυμία
Με την αποστολή των παραγγελιών που έγιναν μέσω του Kickstarter, της πλατφόρμας άντλησης κεφαλαίων (καμπάνιες crowdfunding) που είναι ιδιαίτερα διαδεδομένη (και) στη βιομηχανία της μινιατούρας και που πλέον λειτουργεί κυρίως ως φόρμα προπαραγγελιών, το πρότζεκτ μινιατούρες Iron Maiden ολοκληρώνεται αν και ο Μιχάλης Κοντράρος κάνει κάποιες δεύτερες σκέψεις. «Ισως κάνω και μια συλλεκτική φιγούρα με θέμα το “Aces high” και τον Eddie πιλότο ενός μαχητικού Spitfire. Θα δούμε…» μας λέει ο ίδιος, που δεν κρύβει ότι θα ήθελε πολύ να γνώριζαν τα μέλη του συγκροτήματος ποιος είναι και τι έχει κάνει όχι από ματαιοδοξία, αλλά επειδή έδωσε τον καλύτερο εαυτό του, σε συνεργασία με τους καλύτερους που μπορούσε να επιστρατεύσει σε κάθε τομέα, για να υποστηρίξει και να βάλει την προσωπική του πινελιά σε δύο πράγματα που λατρεύει: την μπάντα και τη γλυπτική. «Πολύ θα ήθελα να στείλω στον Στιβ Χάρις τη φιγούρα του Eddie που παίζει μπάσο από το εξώφυλλο του “Fear of the dark live” και να φωτογραφηθεί μ’ αυτήν. Στο τέλος της ημέρας όμως αυτό που μένει είναι το γεγονός ότι κατάφερα να σκαλίσω και να κυκλοφορήσω κάτι που έχει τη σφραγίδα του επίσημου merchandise του αγαπημένου μου συγκροτήματος. Και αυτό είναι ανεκτίμητο».
