Αυτοί που ομνύουν στη δικαιοσύνη συνήθως είναι όσοι τη χαλιναγωγούν, αυτοί που επικαλούνται τη δημοκρατία συνήθως είναι όσοι την ακρωτηριάζουν, αυτοί που αναφέρονται στα δικαιώματα συνήθως είναι όσοι τα καταπατούν και αυτοί που παρουσιάζουν κάθε κουτσουρεμένη εφαρμογή τους ως επαναστατική μεταρρύθμιση είναι όσοι προτάσσουν το «ιερό δικαίωμα της ψήφου συνείδησης» πάνω από τα «τρία δέλτα» (δημοκρατία, δικαιοσύνη, δικαιώματα).
Στις διακηρύξεις των ανθρώπινων δικαιωμάτων αναφέρεται ρητώς ότι αυτά θεωρούνται ως «κοινώς αντιλαμβανόμενα αναπαλλοτρίωτα θεμελιώδη δικαιώματα που κάθε άτομο δικαιούται από τη στιγμή της γέννησής του, απλώς και μόνο επειδή είναι ανθρώπινο ον».
Περιλαμβάνονται το δικαίωμα στη ζωή και την ελευθερία, η ελευθερία σκέψης και έκφρασης καθώς και η ισότητα ενώπιον του νόμου.
Στα ανθρώπινα δικαιώματα περιλαμβάνονται επίσης το δικαίωμα στην εργασία, στην υγεία, το δικαίωμα στην τροφή, στην κατοικία, στην ιατρική περίθαλψη, το δικαίωμα στην εκπαίδευση και το δικαίωμα συμμετοχής στον πολιτισμό.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης μιλώντας από το Νταβός αλληθώριζε προς το εσωτερικό της Ελλάδας, αφού η πλειονότητα των πολιτών ενημερώνεται από την τηλεόραση, η οποία τηλεόραση με τη σειρά της «ενημερώνει» τους πολίτες –αποκλειστικά διά του Μητσοτάκη–, καθιστώντας έτσι τους πολίτες υπηκόους του.
Ακούσαμε τον πρωθυπουργό να δηλώνει ότι «προωθήσαμε πολιτικές που δεν συνδέονται πάντα με τα κεντροδεξιά κόμματα. Τώρα συζητάμε στην Ελλάδα την ισότητα στον γάμο.
Δεν θα περιμένατε απαραίτητα ένα κεντροδεξιό κόμμα να είναι πρωτοπόρο σε αυτήν τη μεταρρύθμιση».
Ενα μικρό δίκιο θα του το δώσουμε, αν σκεφτεί κάποιος ότι η ΝΔ καταψήφισε στο παρελθόν τον πολιτικό γάμο και για το σύμφωνο συμβίωσης τριχοτομήθηκε, αφού 27 βουλευτές της απείχαν, 19 υπερψήφισαν και 29 καταψήφισαν.
Ομως συνεχίζοντας μίλησε για την επιτυχημένη συνταγή του ονόματι «τριγωνοποίηση»: φιλελεύθερη στην οικονομία, πατριωτική στα εθνικά –με τη φύλαξη των συνόρων– και προοδευτική στα θέματα που αφορούν αυτούς που έχουν ανάγκη.
Εδώ σηκώνει κανείς τα χέρια ψηλά, αφού εμείς βιώνουμε τις «μεταρρυθμίσεις» του από πρώτο χέρι: πληθωρισμός, αισχροκέρδεια, υπερφορολόγηση, εργασιακός μεσαίωνας, πλειστηριασμοί πρώτης κατοικίας, διαφθορά, ανασφάλεια κατά της ζωής (από τον πόλεμο των συμμοριών), κατάρρευση του ΕΣΥ, ιδιωτικοποίηση της παιδείας.
Οσο για τους Ευρωπαίους, ρωτήστε την άποψη της Ολλανδής ευρωβουλευτή Σόφι Ιντ’ Φελτ για το κράτος δικαίου, τις παρακολουθήσεις, την ελευθερία του Τύπου, τις δολοφονίες δημοσιογράφων, τα Τέμπη, την Πύλο, τις επαναπροωθήσεις και δείτε την Αννα-Μισέλ Ασημακοπούλου να φωνάζει εν εξάλλω «κάποιοι εμμονικά επιμένουν να δυσφημούν την Ελλάδα για προσωπικό όφελος».
Αυτά συμβαίνουν σε μια χώρα που η κυβέρνησή της ταυτίζει τα συμφέροντα με τα δικαιώματα.
Η τροπολογία «λαθροχειρίας» της Νίκης Κεραμέως για την εφαρμογή της επιστολικής ψήφου και στις εθνικές εκλογές δεν έχει σκοπό να εξυπηρετήσει τους ομογενείς αλλά να εκθέσει την αντιπολίτευση
