Ο πολυπράγμων κιθαρίστας των Need μιλάει στο Documento για το χθες και το αύριο του αθηναϊκού progressive metal συγκροτήματος που γιορτάζει τα 20 χρόνια του με μια περιοδεία που ξεκινά και τελειώνει στην Αθήνα και περιλαμβάνει στάσεις σε οκτώ ακόμα πόλεις.
Ποια ήταν η βασική… ανάγκη για τη δημιουργία των Need πριν από 20 χρόνια;
Ήταν η ανάγκη για έκφραση και καλλιτεχνική δημιουργία μέσω της μουσικής.
Οι Need ήταν “στον πάγο” για αρκετό καιρό. Μετά το επετειακό live για το “Orvam: A Song for Home” και την περιοδεία που ξεκινά για τα 20 χρόνια, μπορούμε πλέον να μιλάμε για μια πλήρη επαναδραστηριοποίηση της μπάντας;
Αν όλα πάνε καλά και είμαστε υγιείς μπορούμε να μιλάμε γι’ αυτό.
Συμφωνείς ότι το “μας λείψατε” ήταν το πιο ηχηρό μήνυμα που λάβατε (και στείλατε) στο live του περασμένου Νοέμβρη στο Κύτταρο;
Ήταν μια πολύ συγκινητική βραδιά το δίχως άλλο. Πριν από την οποιαδήποτε έλλειψη εκατέρωθεν, το σημαντικό είναι ότι μπορέσαμε να υπάρξουμε και μάλιστα σ’ ένα επίπεδο ερμηνευτικό αντάξιο της πορείας μας θεωρώ. Αυτό σίγουρα είναι κάτι.
Σε μια παλιότερη κουβέντα μας, είχες πει ότι αν οι Need έχουν κάτι να πουν θα το πουν. Τελικά πόσο κοντά είμαστε σε ένα έκτο Need άλμπουμ;
Αναλόγως το πώς αντιλαμβάνεται κανείς το κοντά και το μακριά. Πιστεύω ότι θα υπάρξει νέο άλμπουμ στο κοντινό μέλλον, για να απαντήσω στην ερώτησή σου.
Τι ρόλο έπαιξε στις όποιες αποφάσεις σας το γεγονός ότι δεν επικρέμεται από πάνω σας ένα “πρέπει”;
Κάναμε πάντα αυτό που νομίζαμε ορθό σε σχέση με την αισθητική μας προσέγγιση. Παραπάνω πρέπει δεν υπήρξαν. Εξωτερικές πιέσεις δεν υπήρξαν. Άρα το πού ή το όπου είμαστε σήμερα οφείλεται στην ειλικρίνειά μας και στην ελευθερία που είχαμε και έχουμε. Ολόκληρο δίσκο κάναμε για την ελευθερία Γιάννη.
Δεν είναι λίγοι εκείνοι που εκτιμούν ότι η επιτυχία των Need δεν είναι ανάλογη της αξίας τους. Θα ήταν, πιστεύεις, διαφορετικά τα πράγματα αν η μπάντα ήταν πιο ψηλά στις προτεραιότητές σας;
Ο καθείς έχει δικαίωμα να έχει την άποψή του. Η δική μου είναι ότι ο κάθε καλλιτέχνης έχει τη θέση που του αξίζει. Επίσης για δεκαπέντε χρόνια η οντότητα Need υπήρξε η πρώτη και μόνη προτεραιότητά μου, σε βάρος προσωπικών σχέσεων, επαγγελματικής εξέλιξης αλλά και της προσωπικής μου ψυχικής ισορροπίας. Άρα δεν ξέρω πόσο ψηλότερα θα μπορούσε να είναι ως προτεραιότητα.
Πόσο σε (σας) αντιπροσωπεύει ο όρος progressive; Πώς αντιλαμβάνεσαι την έννοια της προόδου στη μουσική;
Έχουν περάσει πολλά χρόνια πια για να μιλάμε για είδη. Παίζουμε μουσική Need. Μακάρι να ακούν τη μουσική μας προοδευτικά αυτιά. Δεν αντιλαμβάνομαι την έννοια της προόδου ως κάτι αυθύπαρκτο. Προοδευτική σε λίγο καιρό θα είναι η μουσική που φτιάχνεται από ανθρώπους και απευθύνεται σε ανθρώπους που αγαπούν πραγματικά τη μουσική.
Ποιο είναι το μεγαλύτερο κέρδος που έχετε αποκομίσει από αυτήν την 20ετή πορεία;
Είναι πάρα πολλά τα κέρδη. Έχουμε φτιάξει μουσικές, τις έχουμε ταξιδέψει και μας έχουν ταξιδέψει. Είμαστε τρεις στους πέντε 20 χρόνια και οι άλλοι δύο 12 ή 13. Είμαστε οικογένεια, κάποιοι από μας έχουν πια οικογένειες, μεγαλώνουμε και έχουμε κατανόηση ο ένας προς τον άλλο και αυτό είναι ύψιστη μορφή πολιτισμού, κατ’ εμέ.
Σε αυτά τα 20 χρόνια οι Need απέκτησαν πέντε “παιδιά”. Υπάρχει κάποιο στο οποίο έχεις έστω και λίγη περισσότερη αδυναμία;
Όχι δεν έχω αδυναμία σε κάποιο. Αν τίθεται θέμα αδυναμίας τότε υπάρχει αδυναμία στα πιο αδύναμα παιδιά που είναι τα δύο πρώτα. Αλλά πιστεύω το “Norchestrion: A Song for the End” είναι σίγουρα ό,τι καλύτερο έχουμε φτιάξει.
Πέρυσι επανακυκλοφορήσατε το “Orvam: A Song for Home” με αφορμή τα δέκα χρόνια από την πρώτη κυκλοφορία του. Πόσο πιθανό είναι να κάνετε κάτι ανάλογο για τα δύο πρώτα και πιο “αδύναμα” άλμπουμ σας;
Δεν θα το κάνουμε. Η επανακυκλοφορία του “Orvam” ήταν προσωπικό στοίχημα. Θεωρώ ότι δεν στεκόταν ηχητικά μαζί με τα άλλα δύο “τραγούδια” (σ.σ. το “Hegaiamas: A Song for Freedom” και το “Norchestrion: A Song for the End”) . Όταν άκουσα τη μίξη του Έκτορα Τσολάκη κάτι μέσα μου ησύχασε. Αν κάποτε κάποιος θέλει να ακούσει αυτόν το δίσκο έχει πια τον ήχο που του αξίζει.
Η επετειακή περιοδεία σας ξεκινά και τελειώνει στην Αθήνα. Γιατί να έρθει κάποιος να σας δει και τις δύο φορές;
Γιατί θα παίξουμε δύο διαφορετικά setlist και υλικό που πιθανότατα δεν θα ξαναπαιχτεί ποτέ.
Έχω δει τους Need πολλές φορές ζωντανά, έχουμε μιλήσει ακόμα περισσότερες αλλά ποτέ δεν σε έχω ρωτήσει πώς απέκτησες τη συνήθεια να βγάζεις γλώσσα όταν παίζεις. Μήπως ήρθε η ώρα να μου λύσεις αυτήν την απορία;
Όταν ξεκίνησα να παίζω σφιγγόμουν πάρα πολύ εξαιτίας του άγχους μου, έσφιγγα παρά πολύ τα δόντια και αυτό κάποια στιγμή άρχισε να μου προκαλεί πονοκεφάλους. Βγάζοντας λοιπόν τη γλώσσα μου σταμάτησα αναγκαστικά να σφίγγομαι γιατί πολύ απλά θα δάγκωνα τη γλώσσα μου με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Ήταν λοιπόν ένα φυσικό αγχολυτικό που άρχισε προ αμνημονεύτων ετών και έμεινε.
Θα ήθελα να κλείσουμε λίγο διαφορετικά. Πώς αντιμετωπίζει τα διαδοχικά φαινόμενα λογοκρισίας ένας άνθρωπος που έχει κατ’ επανάληψη δηλώσει ότι η τέχνη πρέπει να θέτει ερωτήματα;
Τα αντιμετωπίζω με διάθεση ρεφορμισμού. Θα προσπαθώ να πω αυτό που θέλω με όποιον τρόπο. Και προτιμώ να πω αυτό που θέλω να πω με διαφορετικό τρόπο παρά να σιωπώ. Τα πράγματα αλλάζουν σε βάθος χρόνου, θεωρώ. Κι ο χρόνος στο τέλος θα μας δαμάσει όλους.
INFO
Η διάθεση των εισιτηρίων γίνεται μέσω του more.com και του δικτύου public
