Με αφορμή μια συνέντευξή μου για την εκπομπή της κ. Χρηστίδου, ο γνωστός διάπυρος ποινικολόγος κ. Κούγιας, προφανώς εκνευρισθείς για πολλοστή φορά, επιτέθηκε φραστικά στην κ. Χρηστίδου και σ’ εμένα και μας απείλησε ότι θα μας σύρει στα δικαστήρια και θα μας εκμηδενίσει οικονομικώς.
Για το υπαρξιακώς ευτυχώς δεν ανέφερε τίποτε. Μάλλον διατηρεί τις επιφυλάξεις του και πάλι καλά που δεν είπε για ηλεκτρικές καρέκλες και ηλεκτροσόκ, γκιλοτίνες, εκτελεστικά αποσπάσματα και επώδυνες δακτυλοσκοπήσεις. Θα δούμε όμως γιατί εμείς δεχόμαστε κάθε καλόπιστη κριτική, ακόμη και αυστηρή, ενώ αυτός φαίνεται πως δεν.
Ο κύριος λοιπόν που συμπλέκεται τόσο εύκολα και μας θεωρεί φτηνά μαγκάκια και λαϊκιστές (ας ρωτήσει να μάθει πιο εμπεριστατωμένα το ποιόν μας), ο αναλυτής του Μπαμπινιώτη, που λέξεις όπως «πουστάρα» και φράσεις όπως «βουλώστε το και πηγαίνετε να βρείτε κανέναν άντρα να ηρεμήσετε» σε γυναίκες δημοσιογράφους τις εξαπολύει στα δικαστήρια σε δίκες για βιασμούς, εθίγη και νόμισε ότι με τέτοια κοάσματα στον νεοελληνικό βούρκο που δεσπόζει αυτός και άλλοι της συνομοταξίας του θα μας τρομάξει.
Ο τέσσερις φορές αποπεμφθείς προσωρινά και μία παραλίγο οριστικά από τον Δικηγορικό Σύλλογο της Αθήνας, ο μη γνωρίζων τη λέξη ντροπή, νόμισε ότι με τα τερτίπια του αυτά που τον έχουν κάνει περίγελο της χώρας θα ζητήσει και τα ρέστα για τη μόνιμα επονείδιστη στάση του. Την υποκριτική, αντιπνευματική, κατινίστικη, κλειδαροτρυπική, ρατσιστική, ομοφοβική, χαμαιλεοντική και τραμπούκικη που αρμόζει σε άρρενες. Βοά ο τόπος για τις πρακτικές και τους χειρισμούς του κι αυτός επιχαίρει.
Αυτοαναιρείται όταν τον μηνύουν ζητώντας συγγνώμη, επιτίθεται εκ νέου, βγάζει χολή, αγριεύει όπου τον παίρνει ή λουφάζει αναλόγως. Μέγας ρήτωρ – τύφλα να έχoυν ο Κικέρων, ο Δημοσθένης, ο Λυσίας και ο Λυκούργος, αλλά και άβυσσος το δικό του σύμπαν επιχειρημάτων. Απαιτεί από τους άλλους το πολιτικώς και κοινωνικώς σωστό, στον εαυτούλη του όμως επιτρέπει τα πάντα. Ετσι φαίνεται εννοεί τους κανόνες ευπρέπειας που πρέπει να τηρεί ο δικηγόρος. Και μάλλον του διαφεύγει ότι στις δημοκρατίες όλοι κρίνονται. Κι εμείς και αυτός.
Βάλτε μας μέσα, αδέκαστε κ. Κούγια, εμάς τους αγράμματους και να επιπλεύσετε εσείς, οι συνήθως όχι και τόσο αξιότιμοι πελάτες σας, τα παντός είδους ζόμπι και τα κόπρανά τους, οι διάφοροι σφουγγοκωλάριοι αριστείς της φυλής μας, οι ανυπόληπτες νούλες και οι όμοιοί σας σκελετοί του ζόφου που μας έχετε φτάσει στον πάτο και έχετε κάνει το κράτος μας σούργελο. Αυτή φαίνεται ότι είναι η κανονικότητα που οραματίζεστε όταν με το καλό τερματίσει το κοινωνικό πείραμα που ζούμε.
Λέτε ότι δεν γνωρίζετε κανέναν από τους 350 επώνυμους που σας κράζουν, προσπαθείτε να ταπεινώσετε και να απαξιώσετε κάθε φορά τους αντιδίκους, πουλάτε φύκια για μεταξωτές κορδέλες, κάνετε το άσπρο μαύρο, διαστρεβλώνετε και ψεύδεστε, αναιρείστε και επανέρχεστε και επειδή χρόνια και χρόνια προσπαθούμε να μείνουμε αξιοπρεπείς μακριά από το κάθε είδους λασπουριό και τα μπουγαδόνερά τους, νομίζετε ότι δεν μπορούμε να κρίνουμε, να αρθρώσουμε αντίρρηση και να αντιπαρατεθούμε σε τέτοια ρεσιτάλ χυδαίας ξεφτίλας και εμετικής μεσαιωνικής οπισθοδρόμησης. Αλλά κάποιες στιγμές κι εμείς άνθρωποι είμαστε, ξεπερνάμε τα εσκαμμένα του σαβουάρ βιβρ που το έχετε ευαγγέλιό σας. Αλλωστε εσείς το κάνετε κάθε μέρα.
Ολοι και όλα σας φταίνε και όσο για αυτοκριτική, μηδέν εις τη νιοστή. Τώρα τελευταία σας έχει τσιμπήσει και η ενοχλητική μύγα του πολιτισμού. Με τον Κραουνάκη τα έχετε, με τον Λαζόπουλο, με τη Συνατσάκη που ελπίζετε να είναι φυσιολογική, με την ορκισμένη εχθρά σας Χρηστίδου, με τον Δεληβοριά, με τον γιο του Χατζιδάκι, με τον Μπιμπίλα, με τον Βαλλιανάτο, με το ΣΕΗ των μέτριων ήθοποιών, μ’ εμένα…
Η Ελλάδα δεν ρυπάνθηκε από εμάς, κ. Κούγια, αλλά από κάτι άλλους γραφικούς μοχλούς του συστήματος που έχουν κάποια εξουσία –ανάθεμα κι αν ξέρουμε πώς την απέκτησαν– και ενώ είναι απολογητές της δεν μπορούν να τη χειριστούν υπέρ της κοινωνίας, του αυτονόητου και του ορθού. Προτίμησαν τον παρτακισμό, την υποκρισία, την επίδειξη, τον ετσιθελισμό και μας τύλιξαν εντέχνως σε μια χαοτική αισθητική των πάντων, σε μια πολιτισμική αφασία και σε μια λογική ξεπλύματος και φτήνιας.
Κι αν θεωρούσαμε ότι έχουμε κάνει λάθος και ότι δεν μοιάζει το περιβάλλον μας με της Γιακούζα, της μαφίας και της Καμόρα, θα ζητούσαμε και συγγνώμη. Λεβεντιά και μάλιστα μεγάλη είναι αυτή. Πότε όμως μας σκέφτηκαν –πλην ελάχιστων εξαιρέσεων– οι κρατικοί μας λειτουργοί και τα τσιράκια τους; Πότε μας αγάπησαν, πότε μας χάιδεψαν; Μόνο φέρε, δώσε και πέθανε για τη δόξα μας. Δεν θα λογοδοτούμε πια στους λακέδες για τα χίλια δίκαια που μας πνίγουν. Αλλά πού θα πάει; Πόσο θα κοιμούνται ακόμη η μνήμη και το δίκαιο; Θα τα ξυπνήσουμε.
Ας μπούνε όλες οι μούμιες στις πυραμίδες της ξιπασιάς και της έπαρσής τους κι ας μας αφήσουν επιτέλους ήσυχους. Γιατί είναι ύβρις η αλαζονική αντίληψη ότι όλα είναι δικά μας και πως οι άλλοι οφείλουν να σκύβουν το κεφάλι. Αυτά είναι άλλων αιώνων κατάλοιπα κι εμείς όσο αντέχουμε θα τους τη λέμε. Ούτε τους φοβόμαστε ούτε τους υπολογίζουμε. Καληνύχτα τους!
ΥΓ.: (Πιθανώς μακρύ, αλλά αναγκαίο) Επειδή μάτια έχουμε και βλέπουμε, αλλά και κοινό νου (όχι σαν του υψηλού δικού σας άι κιού), δράττομαι της ευκαιρίας για να γράψω και κάτι άσχετο της στιγμής, αλλά και πολύ σχετικό! Ατάκτως ερριμένα λοιπόν αναφέρω κάποια που μου έρχονται στο μυαλό και μου τριβελίζουν τον εγκέφαλο, γιατί όλα πώς να τα αναφέρω; Μας τον κάψατε κι αυτόν με τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα, τις αέναες επαναλοιμώξεις αναισθησίας, κρετινισμού και πρωτογονισμού που μας εμβολιάζετε.
Κύριε Κούγια, κι εμείς τα εχουμε μ’ εσάς για τους προαναφερθέντες λόγους, αλλά επειδή είμαστε ευαίσθητοι και φιλομαθείς –κι ας μας λέτε εύθικτους και μυγιάγγιχτους– μας απασχολούν και διάφορες άλλες περιπτώσεις εκτός της ασήμαντης δικής σας (ή και της δικής μας, το δέχομαι)! Γιατί μπορεί όπως κι εμείς να έχετε μάλλον άνοια και τρικυμία εν κρανίω και να τα βλέπετε όλα ανάποδα. Ετσι είναι οι διαφορές των τάξεων και γι’ αυτό κι εμείς οι αδαείς φυσάμε πια και το γιαούρτι. Εσείς ψάχνετε λοιπόν να βρείτε άκρη μ’ εμάς και εμείς μ’ εσάς. Ο καθείς και η οπτική του και ο καθείς με τις αξίες και την ηθική του.
Λοιπόν και με τη Novartis τα έχουμε καί με το Νουρ Ουάν και τους όλοένα μειωμένους μάρτυρες (κάνας δυο έχουν μείνει ακόμη, ούτε η περίπτωση της δολοφονίας του Κένεντι να ήταν) και με τον Λαυρεντιάδη, τον Στέγγο και καμμιά χιλιαριά άλλα μπουμπούκια τα έχουμε –και με το Χρηματιστήριο– και με τους εθνοπατέρες πετρελαιάδες μας που διακινούν ό,τι και όπως γουστάρουν (βλ. προσφάτως εμπάργκο ρωσικών πετρελαίων) και για τα Αντόνοφ που πέφτουν ενδιαφερόμαστε και με την αποστολή όπλων στην Ουκρανία τα έχουμε γιατί τρέμει το φυλλοκάρδι μας μη φάμε καμμιά ξώφαλτση και με τη σκουριασμένη ζυγαριά της γκαβής Δικαιοσύνης (σέ λίγο θα δικάζουν εμάς για παραπτώματα άλλων) και με την Ενωση Δικαστών και Εισαγγελέων που προσβεβλημένη βγάζει ανακοινώσεις κατάπτυστες αλλά σε άλλες περιπτώσεις βγάζει τη μούγκα και με το δημοψήφισμα πού το «Οχι» έγινε «Ναι» και με τα ξεπουλήματα και το πλιάτσικο των δομών μας και με τη λέρα του ποδοσφαίρου μας και τα φονικά επεισόδιά των στρατών της στα γήπεδα και στις γειτονιές και με τη ΛΑΡΚΟ και με την απανθρωπιά κάποιων στη Μανωλάδα και με την κτηνωδία και τη γουρουνιά στην υπόθεση του Ζακ και με τα Πόθεν Εσχες που πιο γελοία και ξετσίπωτη κοροϊδία από τους περισσότερους εθνοπατέρες δεν υπάρχει και με το θέμα των προσφύγων και με την κανιβαλική ακρίβεια και με τον κύριο Βενιζέλο που φύλαγε τα στικάκια σπίτι του και τους λογαριασμούς πού νόμιζε ότι ήταν τηλέφωνα και με την κάλυψη του κυρίου Λοβέρδου από το Δημόσιο τα έχουμε (γιατί για εμάς δεν έχει τέτοιες χάρες) και με τα εμβόλια που πιάνουν μέσα αλλά όχι έξω και τούμπαλιν (Πλεύρης και λοιποί) και με τα βάλτε-μάσκα-βγάλτε-μάσκα και με τα κάνε βατσίνα κάθε τρίμηνο αλλά που και πάλι δεν φτάνει, γιατί υπάρχουν κάνα εκατομμύριο παραλλαγές αλλά δεν μας το λένε μήπως μας στενοχωρήσουν, αλλά βεβαίως και αναλόγως των ερπόντων συμφερόντων, και με τις κυβερνητικές φανφάρες τα έχουμε και με την κλιματική αλλαγή και με τίς περιπτώσεις Ποντίων, Αρμενίων, Παλαιστινίων, Κούρδων κ.λπ. και με την υψηλή δημοσιογραφία κάποιων πολλαπλώς διαγραφέντων (Ευαγγελάτος) και τη βράβευσή τους από το Ιδρυμα Μπότση και από την πρόεδρό μας πού μάλλον εξαπατήθηκε κι αυτή και με την νεοπλουτίλα που μας καπάκωσε και δεν μπορούμε ν’ ανασάνουμε και με τη φτωχοποίησή μας και με τον ΕΝΦΙΑ και με το τσουνάμι των φόρων και με τη βρομιά της πόλης τα έχουμε και με τούς χώρους ταφής των σκουπιδιών και με την περίπτωση των λιγνιτών και με την εξίσου ρυπαρή Χρυσή Αυγή και με τον προσφάτως απελευθερωθέντα ό,τι κινείται σφάζεται Πατέλη (θ’ ακολουθήσουν κι άλλοι απ’ ό,τι καταλαβαίνουμε, για τον Μιχαηλίδη δεν το συζητώ, είναι πολύ επικίνδυνος) και με την Τουρκία που βρήκε αλάνα με χαμοκέλες και είπε να τη βουτήξει και με τις ανάλγητες τράπεζες και με την υποθαλπόμενη κρατική βία και με τον κύριο Ζαχόπουλο και με την αργών αντανακλαστικών κυρία Μενδώνη των αρχαίων της Βενιζέλου και των νέων τσιμέντων της Ακροπόλεως και με την κατηφόρα της παιδείας (κυρία Κεραμέως) και με την κατάντια των τουριστικών προορισμών για να ξεσαλώνουν οι βίζιτες, οι τουρίστες, οι μπράβοι, οι κοκάκηδες και οι αργόσχολοι σελέμπριτις της συμφοράς, που τα κάνανε όλα σαν τα μούτρα τους και με τον κάθε Ν. Γεωργιάδη, Λιγνάδη, Επστάιν και Ουαϊνστάιν που τους τρέχει η λίμπιντο από τα μπατζάκια και με το εμπόριο οργάνων και με την ανεργία του κερατά και με τις περιπτώσεις των φτωχοδιαβόλων και των αστέγων και με τη διασπάθιση δημόσιου χρήματος στους ημετέρους και με τα κανάλια και το επίπεδό τους («Μπάτσελορ», «Σαρβάιβορ» και λοιπές χλαπάτσες) και με την αισθητική σκυλάδικου που εγκαθιδρύεται παρά τις προσπάθειες λοιδορούμενων φωτισμένων ανθρώπων και με την ελευθερία του Τύπου (εδώ γελάμε ξεκαρδιστικά και αναφωνούμε επί τη ευκαιρία και «Λευτεριά στο “Μακελειό”») και με το μόνιμο βάσανο των συνταξιούχων πού περιμένουν να ζήσουν με τα ψίχουλα (κακώς απ’ ό,τι φαίνεται) και με τα δάση που καίγονται και με τα καζίνο και τα βολέματα των ιδιοκτητών τους (Πηλαδάκης) και με την υπογεννητικότητα και με το ξεπάστρεμα των ζώων και με τους πλειστηριασμούς και με την περίπτωση Φύσσα, Μυρτώς, Τοπαλούδη, Γιακουμάκη κ.ά. και με τις γυναικοκτονίες και με το πατριαρχιλίκι και με τους ξεφτιλισμένους αρχηγούς κρατών που είναι πολύ χειρότεροι από εμάς (διεθνές και ντόπιο πια το πανηγύρι και αρκούντως κυνικό), Βατικανό, Χουάν Κάρλος, Σαρκοζί, ο παρ’ ολίγον πρωθυπουργός μας κύριος Τσοχατζόπουλος, Πούτιν, Ερντογάν, Μακρόν, Μητσοτάκης κι όλος ο εσμός των αρίστων εγκάθετων, Τζόνσον, Μοχάμεντ μπιν Σαλμάν (κομμάτιασμα και εξαφάνιση του Κασόγκι), του Μπους, όλο το σόι, ο αξιότιμος κολομπαρεύς πρίγκιψ Αντριου, οι υψηλά ιστάμενοι δολοφόνοι της δημοσιογράφου στη Μάλτα, ο μπαρουτοκαπνισμένος υιός Μπάιντεν κ.λπ.) και με τις διακοπές των παραστάσεων (βλ. Ζαραλίκος) και με τις διαπλοκές και με τον κάθε Κορκονέα που λουφάρει και με την αρτηριοσκληρωτική και απέθαντη γραφειοκρατία και με τα δομημένα ομόλογα και με τη Siemens και τον κύριο Χριστοφοράκο και με τον Λιάπη που όσο ήταν υπουργός Μεταφορών κυκλοφορούσε με πλαστές πινακίδες (ο ορισμός της ξεφτίλας) και με το παπαδαριό των διάφορων λιμνών, τζόγων και προχωρημένων (προς τα πίσω) απόψεων και με τη ΔΕΗ και με τον κάθε Τράγκα που τον λέμε και μάγκα και με τους θηριώδεις εξοπλισμούς και τα γέρνοντα υποβρύχια και με τις συμμορίες των δρόμων και με την αναξιοκρατία και με τα σκανδαλώδη κουκουλώματα διάφορων υποθέσεων και με τα επιδόματα-χαρτζιλίκια και με τα κόμματα που χρωστάνε τα μαλλιά της κεφαλής τους αλλά κατόπιν επώδυνων ρυθμίσεων θα τα επιστρέψουν σέ 150 χρόνια και μ’ εμάς που χρωστάμε της Μιχαλούς και που σας επιτρέπουμε να κατοικοεδρεύετε στην καμπούρα μας και με εκατομμύρια άλλα!
Μα σώνει πια, γιατί κοντεύω να σας φτάσω με το παραλήρημα της απελπισίας μου/μας! Ξέρουμε πάντως τους φταίχτες και δεν θα το βουλώνουμε πια! Δεν θα έχουμε πια στραβωμάρα που σας βολεύει! Δεν είναι γενικεύσεις αυτά ούτε απολυτότητες άνευ αντικειμένου! Είναι η αμείλικτη πραγματικότητα και οι τερατογενέσεις σας. Κι αν είστε εσείς από όλα αυτά ευχαριστημένοι, τότε εμείς οι αγράμματοι μάλλον είμαστε αστροναύτες και οι απόψεις μας δεν έχουν καμία συμβατότητα!
Παρ’ όλα αυτά δεν το κάνουμε και θέμα που πέρασε ή ζωή μας με κάτι τέτοια συστημικά κολπάκια που ανακυκλώνονται και παραμένουν! Να είστε πάντα καλά να μας παιδεύετε και να μας εξουσιάζετε σαν αυστηροί πατέρες! Αφήστε μας όμως το δικαίωμα να ξεσπάμε πού και πού για τίς κακοδαιμονίες μας γιατί βράζει το καζανάκι μας! Και η Ελλάδα μας δεν είναι έτσι, δεν είναι αυτό το ακαλαίσθητο μόρφωμα μπανανίας, βρομερών τσουτσεκιών και κουκουλοφόρων ρουφιάνων που καθημερινά παράγει το μίξερ σας! Ο εκτσογλανισμός της και ο μόνιμος φόβος μας για πόλωση και διχασμό σε άλλους οφείλεται, όχι σ’ εμάς! Εμείς όμως θέλουμε, μπορούμε και κάποια στιγμή θα τη διορθώσουμε. Ερήμην σας μάλλον, γιατί μ’ εσάς πάλι δεν.
Κλείνει ή παρένθεση και μακάρι να μην έπανέλθουμε γιατί ό έμετός έλλοχεύει! Με σεβασμό και έκτίμηση,όπως λέτε κι έσείς, ό γνωστός γιά το ήθος σας!
Γιάννης Μποσταντζόγλου
ΑΘΗΝΑ 18-7-2022
