Κατά την επικοινωνιακή φιέστα της «έναρξης» των ήδη προχωρημένων εργασιών του αυτοκινητόδρομου Πάτρας – Πύργου ο Κυριάκος Μητσοτάκης μνημόνευσε το τραγούδι «The road to hell» σε μια μάλλον αμήχανη παραβολή με το χρονίζον έργο της δυτικής Ελλάδας. Παρότι δηλωμένος από χρόνια λάτρης της κλασικής ροκ, κοιτώντας την κατάσταση που διαμορφώνεται στο εσωτερικό της χώρας το soundtrack που θα τον συνοδεύει είναι μάλλον το «Highway to hell», αφού οι AC/DC είναι σίγουρα οι καταλληλότεροι για να περιγράψουν το ενεργοβόρο δράμα του.
Η ρήση του ότι «ο λαός θα μας υποδείξει τελικά αν η χώρα θα κυβερνηθεί από ένα κόμμα ή από περισσότερα. Η χώρα θα κυβερνηθεί με τον ένα ή τον άλλο τρόπο» ήδη επιχειρήθηκε άτσαλα να ανασκευαστεί στα πρότερα πρότυπα περί αυτοδυναμίας. Η άρνηση παροχής σωσιβίου από τον Νίκο Ανδρουλάκη ήταν καταλυτική. Είναι όμως ενδεικτική της ανάγνωσης που γίνεται πλέον στα πράγματα από το Μέγαρο Μαξίμου. Πέρα από την ηττοπάθεια που ήταν διάχυτη και στα σενάρια που κυκλοφορούσαν περί εκ νέου αλλαγής του εκλογικού νόμου, η ραγδαία φθορά της κυβέρνησης Μητσοτάκη πιστοποιείται πλέον και από τις παραδοχές του ίδιου του πρωθυπουργού.
Άλλωστε ήταν λιγότερο από μία εβδομάδα νωρίτερα όταν ο Κυρ. Μητσοτάκης από το βήμα της Βουλής δήλωνε πως «η χώρα δεν χρειάζεται εφήμερες συμμαχίες οι οποίες δεν θα αντέξουν στη δοκιμασία του χρόνου». Οι υπερφίαλες επιδιώξεις περί αυτοδυναμίας πάνε με γοργά και σταθερά βήματα στον κάλαθο των αχρήστων καθώς η κυβέρνηση βρίσκεται σε αδιέξοδο από το οποίο πλέον μοιάζει αδύνατο να βγει.
Δημοσκοπική ζάλη από το κοκτέιλ κρίσεων
Με τις παροχές να παραμένουν ανεπαρκείς, με το «ποντάρισμα» στις ευρωπαϊκές αποφάσεις να μη βγαίνει και με την προστασία συγκεκριμένων επιχειρηματικών συμφερόντων να «καίγεται» πλέον από τον… ήλιο της δημόσιας συζήτησης, ο Κυρ. Μητσοτάκης προχωράει αναγκαστικά σε λύσεις που απέρριπτε: βάρος στον λιγνίτη, επιδόματα, συζήτηση για μείωση φόρων σε βασικά αγαθά ή στα καύσιμα, επανεξέταση της λειτουργίας του Χρηματιστηρίου Ενέργειας. Εάν δε πραγματοποιηθεί τελικά και η απειλή για διακοπή της ροής του ρωσικού φυσικού αερίου, είναι σχεδόν βέβαιο πως δεν θα αρκεί η «συναίνεση» που ζητά το τελευταίο διάστημα.
Η αναταραχή στην κοινωνία βαθαίνει και υπό τον φόβο της επισιτιστικής κρίσης προστίθεται στην εγκληματική διαχείριση της πανδημίας και στα σημαντικά προβλήματα που προϋπήρχαν του πολέμου και όλα μαζί ψαλιδίζουν συνεχώς τα σχέδια επί χάρτου που έκανε για εκλογές η Νέα Δημοκρατία.
Στην κυβέρνηση γνωρίζουν πως τα επικοινωνιακά του 2019 είναι αδύνατον να ξαναβρεθούν, με την απόκρουση του αρχηγού του ΚΙΝΑΛ στο άνοιγμα του πρωθυπουργού για «νεκρανάσταση» του αντιΣΥΡΙΖΑ μετώπου να διαλύει οριστικά τις όποιες αυταπάτες. Φαίνεται πάντως ότι το ζήτημα του ΚΙΝΑΛ συνεχίζει να προκαλεί αμηχανία στο Μαξίμου, αφού για πολλοστή φορά επιχειρήθηκε να αλλάξει η τακτική απέναντί του. Και αν οι διαρροές της ΝΔ προς το ΚΙΝΑΛ είναι περίπου ισάξιες με αυτές του ΣΥΡΙΖΑ [12% ΝΔ προς ΚΙΝΑΛ, 12,8% ΣΥΡΙΖΑ προς ΚΙΝΑΛ (MRB 18-26 Μαρτίου)], στο Μέγαρο Μαξίμου κάθε άλλο παρά εφησυχάζουν.
Η δήλωση του κυβερνητικού εκπροσώπου ότι ο Ν. Ανδρουλάκης «απέκλεισε ξεκάθαρα τη συνεργασία με όποιον δεν ασπάζεται τη σοσιαλδημοκρατία» και ότι «η δική του εκδοχή αξιόπιστης απάντησης στις κρίσεις που ζούμε περνάει μέσα από τη συνεργασία με τον κ. Τσίπρα» δείχνει αμηχανία και υποκρύπτει την τακτική που θα ακολουθήσει η ΝΔ απέναντι στο ΚΙΝΑΛ στην προσπάθεια αποδόμησης της «προοδευτικής διακυβέρνησης».
Χασούρα στη «σωστή πλευρά της Ιστορίας»
Τα ενεργειακά και η ακρίβεια πάντως δεν είναι οι μόνοι πονοκέφαλοι για την κυβέρνηση. Η εξωτερική πολιτική αποτελεί πλέον αδύναμο σημείο τόσο με τους χειρισμούς των ελληνοτουρκικών όσο και με τις αποφάσεις για εμπλοκή στον πόλεμο. Ενα μήνα μετά την απόφαση του πρωθυπουργού η κοινωνία εμφανίζεται κάτι παραπάνω από διχασμένη για την αποστολή όπλων στην Ουκρανία.
Ένας διχασμός που με ευθύνη Μητσοτάκη επιτείνεται και θα μεγαλώσει και άλλο την ερχόμενη εβδομάδα με την πρωτοβουλία του να καλέσει τον Βολοντίμιρ Ζελένσκι να μιλήσει στη Βουλή. Με την ομιλία του Ουκρανού να αποτελεί γρίφο, αλλά με τον ίδιο να έχει αποκαλύψει ότι συζήτησε με τον Κυρ. Μητσοτάκη για την «αμυντική συνεργασία Ελλάδας – Ουκρανίας» και τον Ουκρανό πρέσβη Σεργκέι Σουτένκο να δηλώνει ότι «Ελληνες εφοπλιστές κάνουν “business as usual” με τη Ρωσία» μοιάζει κάτι παραπάνω από βέβαιο πως την επόμενη Πέμπτη η κυβέρνηση δεν θα μετρά οφέλη από αυτή την πρωτοβουλία. Οχι τυχαία, την εβδομάδα που πέρασε ο πρωθυπουργός συνάντησε το προεδρείο των Ελλήνων εφοπλιστών, με το περιεχόμενο της συζήτησής τους να παραμένει άγνωστο.
Σε κάθε περίπτωση, ένα μήνα από το ξέσπασμα του πολέμου το μήνυμα για «φουλ επίθεση» στη Ρωσία δεν αγγίζει περισσότερο από το 25% των πολιτών, γεγονός που φάνηκε και από τους πολύ χαμηλότερους τόνους στο τελευταίο υπουργικό συμβούλιο. Οι πολίτες παίρνουν θέση κατά του άδικου πολέμου, όμως δεν ταυτίζονται με τις αποφάσεις για μεγαλύτερη ελληνική εμπλοκή σε αυτόν.
Το ασφυκτικό σπιράλ στο οποίο έχει πια μπει για τα καλά η κυβέρνηση αναγκάζει τον Κυρ. Μητσοτάκη να χάνει ημέρα με την ημέρα όλο και μεγαλύτερο μέρος της πρωτοβουλίας κινήσεων που μέχρι πρότινος κατείχε. Η συνταγή της πόλωσης για το προσεχές διάστημα μοιάζει απλώς μονόδρομος για το κυβερνών κόμμα, με ό,τι αυτό συνεπάγεται σε μια τέτοια συγκυρία για τη χώρα. Στο βάθος τα σενάρια που τον θέλουν να κοιτά στο εξωτερικό για να διασωθεί από μια επικείμενη εκλογική ήττα επανέρχονται.
