Ιωάννης Λαμπίρης – Nομικός
Η εφημερίδα Documento αντιμετωπίζει οικονομικά προβλήματα, τα οποία αν συνεχιστούν θα την οδηγήσουν με βεβαιότητα στην αναστολή λειτουργίας της με οδυνηρές συνέπειες κυρίως για τους εργαζόμενούς της.
Η δυσχερής οικονομική θέση της εφημερίδας έχει κύρια αιτία την έλλειψη οποιασδήποτε διαφήμισης. Θεωρώ ότι η εφαρμοζόμενη πρακτική της στερήσεως εσόδων από διαφημίσεις αποτελεί επιλογή της κυβέρνησης στο πλαίσιο σχεδιασμού για οριστικό κλείσιμο της εφημερίδας. Δεδομένης της αντιπολιτευτικής στάσης της εφημερίδας απέναντι στην κυβέρνηση η παραπάνω στέρηση των εσόδων από την εφημερίδα είναι παράνομη και αντισυνταγματική, αποτελεί δε βαρύτατη προσβολή κατά της ελευθερίας του Τύπου.
Αλκης Ρήγος – Ομότιμος καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας, Πάντειο Πανεπιστήμιο
Θέμα δημοκρατίας. Στον καταιγισμό ιδεολογικοπολιτικών αυταρχικών επιλογών σε όλα τα επίπεδα του κοινωνικού μας σχηματισμού που καθημερινά παρουσιάζει η κυβέρνηση της ΝΔ εντάσσεται και η προσπάθεια φίμωσης του αντιπολιτευόμενου Τύπου που άρχισε με την επιβολή «άτυπα» απαγόρευσης διαφημίσεων στην εφημερίδα Documento.
Το θέμα είναι εξαιρετικά σοβαρό, δεν αφορά το αν συμφωνεί ή διαφωνεί κανείς με τις επιλογές και το είδος δημοσιογραφίας της συγκεκριμένης εφημερίδας, αφορά την πολυφωνική ελευθερία του Τύπου, συστατικού στοιχείου της Δημοκρατίας. Σε μια εποχή μάλιστα κρίσης του Τύπου, σε συνάρτηση με έντονα μονοπωλιακά φαινόμενα εκδοτικά και κυκλοφοριακά στον συγκεκριμένο χώρο, ο οικονομικός στραγγαλισμός της οποίας εφημερίδας αποτελεί άλλο ένα ψηφίδι στη συστηματική απαξίωση των αξιακών στοιχείων της δημοκρατίας ως του μόνου πολυφωνικού και θεσμικά συγκρουσιακού πολιτεύματος.
Μας παραπέμπει σε καθεστώτα δικτατορικής εκτροπής όπως εκείνο της 4ης Αυγούστου, όπου τουλάχιστον ρητά και απροκάλυπτα απαγορευόταν η «οποιαδήποτε κρίσις περί του έργου της κυβέρνησης, εκτός αν είναι ευμενής»!
Οι καιροί όμως έχουν αλλάξει, η τομή της μεταπολίτευσης του 1974 –κοινωνική, πολιτισμική, πολιτική, πολιτειακή– έχει κατοχυρώσει για πρώτη φορά από τη σύσταση του ελληνικού κράτους μια ομαλή δημοκρατική πορεία που, ό,τι κι αν επιχειρούν κάποιοι θιασώτες εκείνου του ανελεύθερου χθες, δεν αντιστρέφεται.
Κώστας Καλδάρας – Συνθέτης/ εικαστικός
«Διαφωνώ με ό,τι λες αλλά θα υπερασπιστώ μέχρι θανάτου το δικαίωμά σου να το λες». Ο λόγος που ξεκινάω με αυτή την πασίγνωστη ρήση είναι για να υπογραμμίσω ότι όταν κάποιος αγοράζει το σπίτι του Βολταίρου δεν γίνεται κι αυτός Βολταίρος. Μια περίπτωση που το αποδεικνύει έχουμε και τώρα με την «παραίνεση» του κ. Μητσοτάκη προς τους επιχειρηματίες φίλους του να σαμποτάρουν οικονομικά την εφημερίδα Documento.
Δεν θα σταθώ όμως στην αντιδημοκρατικότητα μιας τέτοια πράξης, αυτό είναι ολοφάνερο. Θα σταθώ στον φόβο μπροστά στην αντίθετη άποψη, την ελεύθερη ενημέρωση, που είναι χαρακτηριστικό του αδύναμου ατόμου, της αδύναμης εξουσίας.
Είχα γράψει πριν από καιρό για τον ρόλο των συστηματικών ΜΜΕ, που σήμερα από τα fake news πέρασαν στα no news, εμφανίζοντας μπροστά μας ωμά την υποβάθμιση κάθε έκφανσης πολιτικού πολιτισμού στη ζωή μας.
Αυτή η έλλειψη πολιτικού πολιτισμού είναι η ρίζα που οδηγεί τον σημερινό πρωθυπουργό και την κυβέρνησή του στον φόβο μπροστά στην αντίθετη άποψη. Κι αυτό είναι πολύ επικίνδυνο γιατί κανείς δεν ξέρει τα όρια, που σίγουρα δεν είναι οι εκατοντάδες άκαρπες μηνύσεις προς το έντυπο.
Από την άλλη, μπορεί να υπάρχουν και αλλότρια συμφέροντα, οικονομικά αλλά και προσωπικά πολιτικά – κομματικά, τα οποία είναι πιο ισχυρά από το όποιο αυτονόητο δημοκρατικό δικαίωμα. Σίγουρα όμως θα έχει και τις συνέπειες όποιος χρησιμοποιεί ανάλογες μεθόδους και θα αποδειχτεί σύντομα. Όπως είπε κι ένας Βρετανός πολιτικός, «οι πολιτικοί που τους ενοχλούν τα μέσα ενημέρωσης είναι σαν τους ναυτικούς που τους πειράζει η θάλασσα». Το Documento λοιπόν θέλουν να το κλείσουν γιατί εκτός από εξαιρετικό έντυπο αποδεικνύεται και εξαιρετικά ταραγμένη θάλασσα για όσους κι όσες θέλησαν ή θέλουν να πλέουν στα ήρεμα νερά των κρυφών σκανδάλων με τον ούριο άνεμο των διαπλεκόμενων ΜΜΕ. Κι αυτό δεν πρέπει να το επιτρέψουμε!