Εδώ και χρόνια οι λέξεις έχουν χάσει το νόημά τους. Όμως, ανάμεσά τους, υπάρχει μία που έχει κακοποιηθεί βάναυσα. «Φιλελευθερισμός».
Τι σπουδαία λέξη, αλήθεια; Από τα συνθετικά της μέχρι το γνήσιο περιεχόμενό της. Σύμφυτο με τον Διαφωτισμό, τη Γαλλική Επανάσταση, την κατοχύρωση των ατομικών και ανθρώπινων δικαιωμάτων. Ο κοινωνικός φιλελευθερισμός, αναφαίρετο κομμάτι του παζλ της Δημοκρατίας.
Πώς κατάντησε έτσι σε αυτή τη χώρα; Ποιος παρέδωσε αυτά τα φιλελεύθερα μαθήματα άνευ διδασκάλου που μετέτρεψαν μία ελεύθερη έννοια σε ρετάλι της Δεξιάς;
Την αρχή έκανε ο πατέρας Μητσοτάκης, ονομάζοντας τη ΝΔ «μεγάλη φιλελεύθερη παράταξη». Ο προσωπικός του… φιλελευθερισμός εξαντλούνταν στο να τρώει από τρία συσσίτια, να αγοράζει τα αρχαία της χώρας του, να βάζει κοριούς στους αντιπάλους του και -κυρίως- να φτιάχνει μία τεράστια περιουσία μέσα από το Δημόσιο.
Όμως ο γιος εξάντλησε τον όρο. Παίρνοντας μαζί του κάθε σημιτικό κατακάθι και κάθε ακροδεξιό απόρριμμα για να εκλεγεί, έφτιαξε αυτό το απίθανο συνονθύλευμα που βλέπουμε από τους συνεργάτες του μέχρι τα ιντερνετικά του τρολ.
Φιλελεύθερος ο Γεραπετρίτης που αν είχε περισσότερες ΜΕΘ θα είχε και περισσότερους νεκρούς. Φιλελεύθερος ο Άδωνις, ο γυρολόγος των καναλιών που χασκογελάει για την «κυβερνησάρα» με 100 νεκρούς τη μέρα. Φιλελεύθερος ο τσεκουράτος Βορίδης που δε θέλει να ξαναεπιτρέψει την εναλλαγή των κομμάτων στην εξουσία. Φιλελεύθερος ο Πέτσας που «καλά που δεν ακούσαμε τον ΣΥΡΙΖΑ και δεν πετάξαμε εκατομμύρια φτιάχνοντας ΜΕΘ».
Φιλελεύθερος ο πρωθυπουργός που λέει κάθε ψέμα σαν να ‘ναι αλήθεια και δεν ντρέπεται να εκφωνεί από το βήμα της Βουλής την εξίσωση ΜΕΘ και διασωλήνωσης εκτός ΜΕΘ.
Ένας εσμός πολιτικών βλακών που τα επιχειρήματά τους εξαντλούνται στο «Μαδουραίοι», «Μάτι – Μάνδρα» και… «εσείς μας βάλατε στα Μνημόνια!». Όμοια, τα τρολ τους στο διαδίκτυο, με την ελληνική σημαία -λες και τους ανήκει- και τη Θάτσερ στα προφίλ. Μίσος και ανορθογραφία.
Ο φιλελευθερισμός του Μητσοτάκη είναι ο φιλελευθερισμός του αμόρφωτου δευτεροκλασάτου. Ο φιλελευθερισμός της Σάσας, της Σάρας και της Μάρας. Αυτών που πιστεύουν βαθιά στο ταραγμένο τους μυαλό ότι ελευθερία δεν είναι η τέλεση μίας παράστασης αλλά η γηπεδική διακοπή της με τους μπράβους και τα μπράβο των ολιγαρχών.