Στη ΝΔ, στο Ποτάμι και στο ΠΑΣΟΚ επιχειρούν με κάθε τρόπο και με όχημα τα συστημικά Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης να επιβάλουν στον δημόσιο διάλογο τη δική τους ατζέντα.
Μια ατζέντα βαθύτατα αντιδημοκρατική, εξόχως αντιδραστική και όσο χρειάζεται επιδερμική. Η ΝΔ και το Ποτάμι έφτασαν στο σημείο να εγκαλέσουν (για φασισμό παρακαλώ) συνάδελφο δημοσιογράφο της ΕΡΤ γιατί αναφερόμενος στο αποτέλεσμα των Γαλλικών εκλογών είπε ότι «Μεταξύ δύο πολύ κακών υποψήφιων επικράτησε ο εκπρόσωπος των τραπεζών».
Οι κήνσορες της Δημοκρατίας έσπευσαν ευθείς αμέσως να κολλήσουν τη ρετσινιά του «φασίστα» στον συνάδελφο (αυτοί που έχουν για αντιπρόεδρο τον Α. Γεωργιάδη και τομεάρχη Εσωτερικών τον συνοδοιπόρο της Λεπέν, Μ. Βορίδη) και έβαλαν στον στόχαστρό τους φυσικά όλη την ΕΡΤ και τον Διευθύνοντα Σύμβουλό της Λάμπη Ταγματάρχη προφανώς γιατί δεν στέλνει στην ανεργία τον συνάδελφο που τόλμησε να εκφέρει άποψη για τον Γάλλο πρόεδρο!
Προσέξτε, το πρόβλημα δεν είναι η έκφραση της γνώμης του συναδέλφου ( με την οποία κάποιος έχει κάθε δικαίωμα να συμφωνεί ή να διαφωνεί) αλλά η γνώμη του αυτή καθ΄ εαυτή. Και το γεγονός ότι τόλμησε να την εκφράσει.
Διότι αν εκστόμιζε διθυράμβους για τον Μακρόν και τη συμβία του (διανθισμένες με σαχλαμαρίτσες για τις επιλογές της προσωπικής τους ζωής) μπορεί να τον είχαν καλέσει στον ΣΚΑΙ ή στο Βήμα ή σε καμία συστημική τράπεζα να του προσφέρουν και καμιά αργομισθία που είναι της ειδικότητάς τους.
Τόσο Δημοκρατικά. Όποιος δεν συμφωνεί με τις θέσεις του Μακρόν είναι φασίστας. Μόνο και μόνο επειδή αντίπαλος του Μακρόν ήταν η Λεπέν.
Το έχω γράψει και θα το ξαναγράψω για μια ακόμη φορά: Ο ρετουσαρισμένος φασισμός που διακινείται ως θέσφατο από τα κυρίαρχα ΜΜΕ είναι η χειρότερη μορφή φασισμού. Σε βάθος χρόνου ο φασισμός ήταν ο καλύτερος υπηρέτης του κυρίαρχου συστήματος. Πάντα όταν το τελευταίο αντιμετώπιζε προβλήματα χρησιμοποιούσε τη χρυσή εφεδρεία του φασισμού. Αδιαφορώντας αν με τις επιλογές του φούσκωνε τα πανιά του.
Το πρόβλημα δεν είναι η παγκοσμιοποίηση και η Κινεζοποίηση των Ευρωπαίων εργαζομένων, οι συνεχείς περικοπές στις δημόσιες δαπάνες συνεπώς και στην Παιδεία που τους στέλνει συστημένους στο στόμα του λύκου. Το πρόβλημα είναι η Αριστερά που τολμά να ασκεί κριτική στο κυρίαρχο μοντέλο που υποτίθεται αγωνίζεται απέναντι στον φασισμό – λαϊκισμό!
Πριν από μερικά χρόνια το πρόβλημα ήταν οι εργαζόμενοι που διαδήλωναν. Μετά οι Δημόσιοι Υπάλληλοι και οι συνδικαλιστές. Ύστερα όσοι ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ. Κατόπιν όσοι ψήφισαν «Όχι». Όσοι ξαναψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ. Όσοι τάχθηκαν υπέρ του διαγωνισμού για τις τηλεοπτικές συχνότητες. Όσοι δεν θέλουν νέες περικοπές των δημοσίων δαπανών. Όσοι αμφισβήτησαν το κυρίαρχο μοντέλο στην Ευρώπη. Όσοι αμφισβητούν τον Μακρόν. Ένα πρωί μπορεί να ξυπνήσεις και να σου πουν ότι απολύεσαι επειδή στο facebook αμφισβήτησες την παντοκρατορία των αγορών. Επειδή τόλμησες να αναφερθείς στις πτυχές του ατσαλάκωτου κόσμου τους.
Να το γράψω πιο απλά βρε αδερφέ. Θα περάσω γενιές δεκατέσσερις αυτόν τον α-πολίτικο Μακρόν που αίφνης και χωρίς κανένα προσόν (το αντίθετο μάλιστα ως υπουργός του Ολάντ τα έκανε θάλασσα) πλασάρατε ως η ελπίδα που έρχεται.
Θα κάνω ό,τι περνάει από το χέρι μου για να δείξω την απουσία προγράμματος (εκτός κι αν το ‘’πάμε να ενώσουμε τη Γαλλία’’ θεωρείται πρόγραμμα), την ένδεια ιδεών και προτάσεων για το πώς πάμε παρακάτω. Θα τον ξεσχίσω στην κυριολεξία, αυτός άλλωστε είναι και ο ρόλος του δημοσιογράφου.
Και μετά θα πάω να τον ψηφίσω για να ξορκίσω το κακό (φασισμός). Και όταν έρθει το κακό (γιατί τρέφεται από τους ατσαλάκωτους) να το θυμηθείτε, η Αριστερά θα κλιθεί να βγάλει το φίδι από την τρύπα. Οι ατσαλάκωτοι απλά θα διαλέξουν απάνεμο λιμάνι μέχρι να περάσει η μπόρα να σιγήσουν τα όπλα και να πιάσουν δουλειά τα ευχολόγια και οι κοινοτοπίες των αγορών. Μέχρι να ξανακλείσει ο κύκλος της ιστορίας.